28 lutego dowódca sił morskich Turcji TDK (Türk Deniz Kuvvetleri) adm. Ercüment Tatlıoğlu złożył oficjalną wizytę w biurze projektowym marynarki wojennej przy stoczni w Stambule DPO (İstanbul Tersanesi Komutanlığı ile Deniz Kuvvetleri Dizayn Proje Ofisini).

Najważniejszym powodem wizytacji były postępy prac nad remontem prezydenckiego jachtu MV Savarona (zbudowany w niemieckiej stoczni Blohm & Voss dla amerykańskiej filantropki Emily Margaretta Roebling Cadwalader, zwodowany 28 lutego 1931 roku, odsprzedany Turcji 23 lutego 1938 roku), na pokładzie którego ostatnie 54 dni swojego aktywnego urzędowania spędził Mustafa Kemal Atatürk, współtwórca i pierwszy prezydent Republiki Tureckiej (od 1923 do śmierci w 1938 roku).

Wizyta dowódcy TDK była także powodem zorganizowania konferencji prasowej na której zaprezentowano wizualizację lotniskowca, który zbudowany ma zostać dla Turcji a także zmodyfikowany projekt niszczyciela przeznaczonego do zwalczania środków napadu powietrznego typu TF 2000. Zaprezentowana wówczas wizja znacząco różni się od dotychczasowej. Pierwszą i najważniejszą różnicą jest zastąpienie baterii 16 kontenerów transportowo–startowych dla kierowanych pocisków przeciwokrętowych (kpp) typu Roketsan Atmaca Block 1. (https://zbiam.pl/atmaca-przyjeta-do-uzbrojenia) przez kolejne cztery ośmiokomorowe moduły wyrzutni VLS typu MIDLAS (Milli Dikey Atım Lançer Sistemi dla pocisków do zwalczania środków napadu powietrznego typów: Aselsan / Roketsan Hisar-RF oraz dalekiego zasięgu Aselsan/Roketsan Siper Block 1 lub ESSM). Z wyrzutni tych będzie można także w niedalekiej przyszłości wystrzeliwać pociski manewrujące Tubitak-Sage Gezgin, a także odpowiednio zmodyfikowane kpp typu Atmaca. Modyfikacja ta spowodowała zwiększenie liczby wyrzutni z 64 do 96. Modyfikacji uległa także obrona bezpośrednia okrętów, dotychczasowa koncepcja zakładała uzbrojenie niszczycieli w dwa zdwojone artyleryjskie systemy obronne typu Aselsan GÖKDENİZ kal. 35 mm.

W nowej wizualizacji dziobowa armata zastąpiona została przez system rakietowy najprawdopodobniej Roketsan Levent (turecka odmiana systemu RAM). Dotychczasowy projekt zakładał budowę niszczycieli o wyporności pełnej 8500 ton i wymiarach 166 x 21,5 x 4,96 m, nowy projekt legitymować ma się wypornością zredukowaną do 8300 ton i wymiarach 149 x 21,3 x 5,75 m. Redukcji ulec ma także prędkość maksymalna, z planowanych +28 węzłów do 26 węzłów. Bez zmian pozostawiono z kolei podstawowy, zintegrowany, system radiolokacyjny, którym ma być Aselsan ÇAFRAD (Çok Amaçlı Faz Dizinli Radar) wyposażony w anteny ścianowe z łącznie 10000 układami nadawczo – odbiorczymi wykonanymi  w technologii azotku galu (GaN). W skład całego systemu wchodzą cztery główne podsystemy radiolokacyjne tj. pracujący w paśmie I/J (8-10 GHz) radar wielofunkcyjny ÇFR (Çok Fonksiyonlu Radar) o zasięgu 150 km umożliwiającego śledzenie powyżej 1000 obiektów, pracującego na fali ciągłej w paśmie I/J systemu podświetlania celów AYR (Aydınlatma Radarı), pracującego w paśmie E/F (2-4 GHz) radaru dalekiego zasięgu UMR (Uzun Menzilli Radar) umożliwiającego wykrywanie i śledzenie ponad 2000 środków napadu powietrznego z odległości do 450 km oraz systemu IFF (Elektronik Taramalı IFF).

Niszczyciele typu TF2000 stanowią ostatnie stadium, realizowanego od 2004 roku, narodowego programu budowy okrętów znanego pod akronimem MİLGEM (Milli Gemi Projesi). Warto w tym miejscu wspomnieć że program ten jest jednym z najbardziej dynamicznie rozwijającym się tego typu przedsięwzięciem na świecie. Co więcej jest prawdopodobnie jedynym programem morskim, który z biegiem lat nie ulega redukcji ale wbrew przeciwnie stopniowo się rozrasta. Oryginalna koncepcja zakładała budowę łącznie 12 okrętów bojowych trzech klas w tym: czterech korwet typu Ada (wszystkie w służbie od 2011 roku), czterech fregat typu İstif (prototyp wprowadzono do służby 19 stycznia bieżącego roku, a kolejne znajdują się w różnych fazach budowy w trzech prywatnych stoczniach https://zbiam.pl/rozpoczeto-budowe-kolejnej-fregaty-dla-turcji, https://zbiam.pl/kolejna-umowa-dla-prywatnych-stoczni-w-turcji) oraz czterech niszczycieli typu TF-2000 (https://zbiam.pl/nowy-turecki-niszczyciel-coraz-blizej-realizacji). Obecnie program ten obejmuje już znacznie więcej jednostek. Przede wszystkim podjęto decyzję o zwiększeniu liczby fregat z czterech do ośmiu (stosowną decyzję podjęto 3 stycznia bieżącego roku https://zbiam.pl/nowe-decyzje-w-sprawie-tureckich-programow-morskich), ale do programu dołączyły także okręty patrolowe typu Hisar (dwie jednostki zwodowane 23 września ubiegłego roku, kolejne osiem w planach https://zbiam.pl/podwojne-wodowanie-tureckich-patrolowcow-i-dostawa-korwety-do-pakistanu/), cztery budowane dla Pakistanu korwety typu Babur (https://zbiam.pl/ostatni-pakistanski-babur-zwodowany). Na bazie kadłuba korwety typu Ada zbudowano także okręt rozpoznawczy Ufuk (A 591, https://zbiam.pl/turecki-okret-sigint-rozpoczal-proby-morskie) klasyfikowany oficjalnie jako okręt testowy i szkolny TVEG (Test ve Eğitim Gemisinde).