Na MSPO 2024 niemiecki lider branży elektroniki wojskowej, spółka Hensoldt, prezentowała szereg swoich rozwiązań, a wśród nich pasywny system wykrywania obiektów powietrznych TwInvis i naziemną, mobilną stację radiolokacyjną TRML-4D. Co ważne, TwInvis i TRML-4D mogą pracować oddzielnie, ale mogą też w tandemie.

System TwInvis, zwany potocznie pasywnym radarem, to dokładnie rzecz ujmując tzw. PCL (Passive Coherent Locator), czyli system rozpoznania radioelektronicznego, wykrywający przygodne emisje okazjonalne, których sygnały odbijają się od celów powietrznych, umożliwiając ich lokalizację w przestrzeni powietrznej, nawet jeżeli są to tzw. samoloty „stealth”. Stacje PCL wykrywają odbite sygnały na zasadzie odbiorników multistatycznych – źródło będące nadajnikiem sygnału ma zupełnie inną pozycję, niż stacja PCL odbierająca odbity sygnał wtórny. Z tego powodu ochrona statku powietrznego, nawet stealth, przed taką metodą detekcji jest niemożliwa. Największym ograniczeniem PCL jest uzależnienie od właśnie takich emisji okazjonalnych.

W przypadku systemu TwInvis, który spółka Hensoldt prezentowała na MSPO 2024, są wykorzystywane sygnały fal radiowych FM, telewizji cyfrowej DVB i radia cyfrowego. Typowy zasięg wykrywania lub zasięg instrumentalny systemu TwInvis wynosi 250 km. Z tym, że w przypadku sygnałów radiowych FM jest to trochę więcej, w przypadku telewizji cyfrowej trochę mniej. Hensoldt jako modelowy komplet systemu TwInvis wskazuje trzy jednostki antenowe (stacje odbiorcze) współdziałające ze sobą. Emisje okazjonalne mają to do siebie, że są właśnie takimi. W uproszczeniu, im obszar gorzej zurbanizowany, tym jest ich mniej. Dlatego spółka Hensoldt oferuje system TwInvis uzupełniony przez stację radiolokacyjną TRML-4D.

Na MSPO 2024 stacja radiolokacyjna TRML-4D była pokazana w postaci modelu w skali, jak i TwInvis. Niemniej TRML-4D to bardzo nowoczesne urządzenie, które zaledwie po paru latach rynkowej obecności zyskało serię zamówień. TRML-4D to całkowicie cyfrowa, półprzewodnikowa stacja radiolokacyjna z AESA, której antena jest produkowana w technologii azotku galu (GaN). TRML-4D pracuje w centymetrowym paśmie C. Hensoldt przyłożył dużą wagę do zastosowania jak największej mocy obliczeniowej komputerów sterujących pracą tego radaru, dzięki czemu TRML-4D może śledzić jednocześnie do 1500 powietrznych celów manewrujących. Jeżeli brakuje na danym obszarze emisji okazjonalnych dla TwInvis, wówczas wykorzystuje się TRML-4D – jako samodzielny środek wykrywania lub jako nadajnik sygnałów odbieranych także przez TwInvis. TRML-4D powstał zgodnie z wytycznymi NATO dla takiej klasy radarów, m.in. dotyczących referencyjnego zasięgu wykrywania celów, wynoszącego 250 km.

Zarówno TwInvis, jak i TRML-4D to opracowania własne spółki Hensoldt – i na poziomie elektroniki, i oprogramowania, oraz produkcji. W przypadku stacji TRML-4D jest ona także zasadniczym środkiem wykrywania w bateriach rakietowych systemów przeciwlotniczych IRIS-T SLM spółki Diehl Defence. Te z kolei wybrano jako warstwę SHORAD europejskiej inicjatywy tzw. tarczy powietrznej – European Sky Shield Initiative (ESSI). Hensoldt dostrzega w Polsce potencjał do współpracy przemysłowej, znając choćby dokonania spółki PIT-RADWAR i jej system PET/PCL, czy szerzej innych spółek wchodzących w skład PGZ S.A.