6 marca Dowództwo Logistyczne Hiszpańskich Sił Morskich Jefatura de Apoyo Logístico de la Armada Española (JAL) poinformowało o wyborze lokalnego koncernu Indra Sistemas, S.A. jako głównego wykonawcę remontu oraz modernizacji systemów hydrolokacyjnych na pokładach niszczycieli min typu Segura.

Poza pracami związanymi z remontem i modernizacją sonaru holowanego o zmiennej głębokości zanurzania (VDS) typu AN/SQQ-32 (Sp), podpisana umowa obejmuje także obsługę innych, choć bliżej nie określonych systemów ogólnookrętowych. Wartość podpisanego dokumentu opiewa na kwotę 11,25 mln EUR i rozpisany został na kolejne trzy lata.

Sonar AN/SQQ-32 (Sp) jest sercem systemu wykrywania i eliminowania zagrożenia minowego, jest on wykorzystywany wspólnie z pojazdami podwodnymi ROV typu Gayrobot Pluto Plus. Jego najważniejszą cechą, bardzo chwaloną przez załogi jest jego bardzo wysoka rozdzielczość uzyskiwanego zobrazowania. Co wykorzystywane było nie tylko w przypadku walki przeciw minowej, ale i poszukiwaniu zatopionych obiektów. Przykładem ostatniego z wymienionych zastosowań było poszukiwanie wraku śmigłowca Super Puma sił powietrznych Hiszpanii (Ejército del Aire y del Espacio), który spadł do wody w październiku 2015 roku w pobliżu Wysp Kanaryjskich.

W 2002 roku dwa najnowsze okręty jako pierwsze otrzymały norweski system Kongsberg Minesniper Mk II przeznaczony do niszczenia min morskich (w 2004 umowę rozszerzono o pozostałe cztery okręty). Obecnie siły przeciwminowe Marynarki Wojennej Hiszpanii składają się z sześciu, dostarczonych flocie w latach 1999-2005 (w dwóch transzach 4+2), niszczycieli min typu Segura (M 31-36) wchodzących w skład 1. dywizjonu okrętów (1ª Escuadrilla de Medidas Contra Minas) sił przeciwminowych FMCM (Fuerza de Medidas Contra Minas). Zdolnych do działań operacyjnych jest pięć z nich, Turia (M 34) znajduje się w stoczni w stoczni w Kartagenie, gdzie przechodzi remont po uszkodzeniach odniesionych przy wejściu na mieliznę w 2019 roku (w trakcie operacji odzyskania ciała pilota wojskowej maszyny, który rozbił się w pobliżu miejscowości La Manga). Kwestia modernizacji tych jednostek nie jest niczym nowym, już pod koniec 2022 roku, ówczesny dowódca FMCM informował, że przedłożony przełożonym projekt modernizacji (MLU) okrętów został odrzucony ze względu na brak odpowiednich funduszy. Jednym z założeń ówczesnego projektu, zapewne aktualnego także i w realizowanym obecnie postępowaniu, jest modernizacja m.in. głównej stacji hydrolokacyjnej. Poruszana jest także kwestia pozyskania bezzałogowych pojazdów latających (UAV) klasy mikro typu Marine Instruments M5D Airfox, które zwiększyłyby samoświadomość taktyczną dowódcy. Kolejne podejście do MLU podjęto pod koniec ubiegłego roku. 5 października bowiem Rada Ministrów Królestwa Hiszpanii wyraziła zgodę na przeprowadzenie modernizacji tych okrętów, przy czym całkowity koszt tych prac oszacowany został na kwotę 135,2 mln EUR i ma zostać rozłożony na cztery lata począwszy od bieżącego roku. Wówczas też spłacone zostanie pierwsze 18,9 mln EUR, a w kolejnych latach odpowiednio: 39,9 mln, 41,3 mln oraz 34,9 mln w 2027 roku (https://zbiam.pl/hiszpanie-zmodernizuja-niszczyciele-min). Skoro jednak zdecydowano się na modernizację, w zasadzie w trybie awaryjnym, systemów hydrolokacyjnych, nie podjęto jeszcze ostatecznej decyzji w sprawie kompleksowego MLU. Niszczyciele min typu Segura zbudowane zostały w należącej do koncernu Navantia, stoczni w Kartagenie. Kadłub i nadbudówka wykonane są ze wzmacnianego włókna szklanego GRP (Glass fibre Reinforced Plastic), co zapewnia zarówno odpowiednią wytrzymałość kadłuba, jak i utrzymanie pól fizycznych na wymaganym, dla tej klasy okrętów, niskim poziomie (dodatkowym wyposażeniem jest system demagnetyzacyjny z 25 cewkami).

Hiszpańskie niszczyciele min legitymują się wypornością pełna 583 ton przy wymiarach 54,0x10,7x2,5 m. Uzbrojenie jest symboliczne i składa się z 20 mm armaty Izar/Oerlikon GAM-BO1, przeznaczonej do niszczenia wykrytych na powierzchni morza min. Układ napędowy został skonfigurowany jako CODOE i składa się z dwóch silników wysokoprężnych Izar-MTU 6V396 TB83 o mocy po 560 kW umożliwiających osiągnięcie prędkości maksymalnej 14 węzłów i zasięgu do 2000 Mm (wykorzystywane w trakcie przejścia jednostki w rejon działań), a także dwóch silników elektrycznych o obniżonej sygnaturze magnetycznej COMBIMAC o mocy po 125 kW, które wykorzystywane są w trakcie wykonywania zadań. Ruch postępowy zapewniają z kolei dwa pędniki cykloidalne Voith Schneider 18GH. Załoga składa się z 41 osób.