Stacja MSR-W w pierwszym, dwuantenowym wariancie.

Dziesięć lat to dla urządzeń elektronicznych i oprogramowania czas bardzo długi. Wystarczy choćby porównać rozwiązania techniczne i funkcjonalność domowego komputera, telewizora, czy telefonu komórkowego sprzed dekady i współczesnego. To samo, i to nawet w większym stopniu, dotyczy wojskowego sprzętu elektronicznego. Coraz częściej zaczyna to być dostrzegane także przez polskie Ministerstwo Obrony Narodowej, które podczas zaplanowanych obsług takich urządzeń, z reguły polskiej konstrukcji i produkcji, zamawia także ich modernizację, pozwalającą na doprowadzenie do najnowszych dostępnych standardów. Tak niedawno stało się w przypadku stacji rozpoznania lotniczych systemów radiolokacyjnych MSR-W z Wojskowych Zakładów Elektronicznych S.A.

W nlatach 2004–2006 do pododdziałów rozpoznania elektronicznego Wojska Polskiego trafiło sześć mobilnych stacji rozpoznania radioelektronicznego MSR-W, opracowanych i wyprodukowanych przez Wojskowe Zakłady Elektroniczne S.A. z podwarszawskiej Zielonki. Systemy te, które zastąpiły w służbie zestawy rozpoznania lotniczych stacji radiolokacyjnych POST-3M (Lena) i uzupełniły w jednostkach stacje POST-3M zmodernizowane – także przez WZE S.A. – do standardu POST-MD (sześć sztuk), służą do zadań ELINT/ESM (Electronic Intelligence/Electronic Support Measures), a więc rozpoznania elektronicznego. Główne przeznaczenie tego mobilnego systemu – całość aparatury mieści się w nadwoziu typu Sarna na podwoziu terenowej ciężarówki Star 266/266M w układzie 6×6 – to wykrywanie działania urządzeń elektronicznych (radiolokacyjnych), przede wszystkim zainstalowanych na pokładach samolotów i śmigłowców, ale nie tylko, pracujących w zakresie częstotliwości 0,7–18 GHz. MSR-W, wyposażona w pełni cyfrową aparaturę, realizuje detekcję następujących systemów elektronicznych: lotniczych stacji radiolokacyjnych obserwacji powierzchni ziemi, celowniczych i meteorologicznych; lotniczych systemów nawigacyjnych; radiowysokościomierzy; interrogatorów i transponderów systemów identyfikacji „swój-obcy”; w pewnym zakresie także naziemnych stacji radiolokacyjnych. Stacja może nie tylko wykrywać fakt emisji, dokonywać klasyfikacji odebranych sygnałów, ale także identyfikować źródła emisji na podstawie charakterystyk pracy urządzeń emitujących fale elektromagnetyczne i porównywania tych danych z danymi, zawartymi
w bazach danych powstałych w wyniku wcześniej dokonanego rozpoznania. Zarejestrowane emisje są archiwizowane w bazach danych w celu analizy i dokładnego rozpoznania sygnałów. Stacja może podawać namiar na wykryte źródła emisji, a także – przy współpracy co najmniej dwóch stacji – lokalizować ich położenie w przestrzeni metodą triangulacyjną.
W bazowej wersji MSR-W może jednocześnie śledzić do 16 tras obiektów powietrznych. Obsługę stacji stanowi trzech żołnierzy: dowódca i dwóch operatorów. Warto dodać, że kluczowe elementy wyposażenia stacji (w tym odbiorniki) są polskiej konstrukcji i produkcji, także oprogramowanie zostało opracowane w Polsce.
Stacje MSR-W, dostarczone w latach 2004–2006, wyprodukowane zostały w ramach dwóch, różniących się od siebie partii. Pierwsze trzy stacje miały dwuantenowy zespół obserwacji i namierzania, z anteną monitoringu przestrzeni (konstrukcja WZE S.A.) i kierunkową anteną namierzania (firmy Grintek z RPA, obecnie Saab Grintek Defence), wykorzystywały także przewodowe systemy łączności i transmisji danych. Kolejne trzy zostały już dostarczone w zmodyfikowanym wariancie (nieoficjalnie określanym jako Model 2005), ze zintegrowanym zespołem antenowym firmy Grintek na pojedynczym, teleskopowo podnoszonym, maszcie. Wprowadzono także podsystem łączności i transmisji danych, umożliwiający współpracę z systemem dowodzenia i kierowania pododdziałami WRE Wołczenica w oparciu o komunikację w sieci OP-NET-R.
Doświadczenia z eksploatacji stacji MSR-W w jednostkach były bardzo dobre, niemniej nadszedł czas wykonania ich remontów. Gestor zdecydował jednak, że przy tej okazji stacje poddane zostaną unifikacji i modyfikacji. Prace te zlecono producentowi stacji, Wojskowym Zakładom Elektronicznym S.A., a stosowną umowę z 1. Regionalną Bazą Logistyczną zawarto w czerwcu 2014 r. Dotyczy ona przeprowadzenia remontów głównych i modyfikacji wszystkich sześciu stacji. Wartość umowy to 22 065 365 złotych (netto), a prace mają zostać zrealizowane do 2016 r.