Shabab Oman II na probach morskich. Efektowne emblematy na zaglach pozwalaja na szybka identyfikacje jednostki. Zanim Algieria kupila w Polsce El-Mellaha,
Oman byl jedynym krajem arabskim uzytkujacym duzy zaglowiec szkolny.

Jak powszechnie wiadomo, Polska jest czołowym producentem współczesnych żaglowców szkolnych. Jesteśmy dumni z dokonań naszych stoczni i projektów Zygmunta Chorenia. W ubiegłym roku przekazano algierskiej marynarce wojennej pełnorejowiec El-Mellah, zaś dwa lata wcześniej wietnamską flotę zasilił Lê Quý Đôn – oba zbudowane w Gdańsku. Jednak nie tylko nasze zakłady słyną z tego rodzaju produkcji. W trakcie ubiegłorocznego finału The Tall Ships` Races w Szczecinie mogliśmy obejrzeć z bliska fregatę Shabab Oman II, dzieło holenderskich projektantów oraz rumuńskich i holenderskich stoczniowców.

„Młodzież Omanu”, bo to właśnie znaczy nazwa żaglowca, przejął nazwę od poprzednika. Był nim drewniany szkuner topslowy Captain Scott zbudowany w 1974 r. w szkockiej stoczni Herd & McKenzie w Buckie dla brytyjskiej szkoły pod żaglami. Po jego odsprzedaży Sułtanatowi Omanu, oprócz nazwy, zmienił ożaglowanie na barkentynę. Swoją służbę w arabskiej flocie zakończył po 40 latach od zwodowania. Było to możliwe, bo wcześniej zakończono budowę nowej jednostki pełnorejowej, która weszła do eksploatacji w sierpniu w 2014 r.

Z tradycjami kliprów

Projekt nowej żaglowej jednostki szkolnej dla marynarki wojennej Omanu powstał w amsterdamskim biurze Dykstra Naval Architects. W trakcie jego opracowywania skorzystano z doświadczeń zebranych w trakcie konstruowania trójmasztowego Stad Amsterdam (Miasto Amsterdam), zwodowanego w 2000 r. Bazował on na planach XIX-wiecznej drewnianej fregaty, choć nie był jej dosłowną repliką. Zastosowano m.in. stal do budowy kadłuba. Jednak eleganckie linie dziobnicy i rufa krążownicza z nawisem, a także liczne zdobienia, drewno tekowe na pokładach i nadbudówce spowodowały, że żaglowiec okrzyknięto „nowoczesnym kliprem z historyczną perspektywą”. W istocie łączy on najlepsze cechy szybkich żaglowców minionej epoki z jednostkami wyposażonymi i zbudowanymi w oparciu o najnowsze techniki, przy zachowaniu „historycznego sznytu”. W podobny sposób powstał w Damen Amsterdam Cisne Branco (Biały Łabędź) dla brazylijskiej marynarki wojennej.
Shabab Oman II jest od nich nieco większy. Ma długość całkowitą 85,8 m, o około 10 m więcej od wspomnianych żaglowców. Budowę statku zlecono grupie stoczniowej Damen, zaś jego stępkę położono w marcu 2013 r. Stalowy, częściowo wyposażony kadłub zbudował rumuński zakład Damen Shipyards Galati w Gałaczu. 22 listopada 2013 r. odbyło się efektowne wodowanie boczne do wód Dunaju. Po tym, w styczniu 2014, jednostkę przeholowano do holenderskiego Vlissingen, gdzie w tamtejszej stoczni Damen de Schelde, znanej jako miejsce powstania okrętu podwodnego ORP Orzeł, dokończono budowy.
Powierzchnia 32 żagli wynosząca 2630 m2 obsługiwanych przez 8 lin każdy, pozwala osiągnąć prędkość 18 w., co stawia tę fregatę w czołówce współczesnych żaglowców i czyni z niej trudnego konkurenta w regatach. Żagle wykonano z dakronu, poliestru o wysokiej wytrzymałości, a na części z nich namalowano czerwony emblemat marynarki wojennej Omanu – handżar na tle dwóch skrzyżowanych mieczy. Maszty, reje i bukszpryt wyprodukowano ze stali, stopów aluminium i drewna. Takielunek ruchomy i stały (ten drugi ze stali nierdzewnej) wykonała firma Sailmaster
z Harlingen i zamontowała na żaglowcu we Vlissingen, w czym asystowała jej kanadyjska spółka Topsail Rigging Limited.