Żaden statek powietrzny nie był tak długo używany w Królewskich Siłach Powietrznych Holandii jak wielozadaniowy śmigłowiec lekki Alouette III. 15 grudnia 2015 r. wycofano z eksploatacji ostatnie śmigłowce tego typu, po pięćdziesięciu jeden latach użytkowania. Pierwsze dwa Alouette III dostarczono do bazy Soesterberg 31 lipca 1964 r. Była to wersja oznaczona SA.316B. Holandia użytkowała ogółem 77 wielozadaniowych śmigłowców lekkich Alouette III.

Alouette III to lekki jednosilnikowy śmigłowiec, opracowany przez nieistniejącą już dziś francuską firmę Süd-Aviation, która później połączyła się z Nord-Aviation tworząc koncern Aérospatiale, który z kolei wszedł do Eurocopter Group, znanej dziś jako Airbus Helicopters. Prototyp śmigłowca, SA.3160, został oblatany 28 lutego 1959 r. Śmigłowiec łatwo poznać po dużej, przeszklonej kabinie, stałemu podwoziu oraz silniku zamontowanym na zewnątrz, który pracuje z charakterystycznym, metalicznym dźwiękiem.
W okresie od lipca 1964 r. do lipca 1969 r. Siły Zbrojne Holandii odebrały łącznie 77 śmigłowców Alouette III, wszystkie nosiły ciemnozielony kamuflaż i białe numery. Spośród dostarczonych maszyn 50 było całkowicie zbudowanych w Süd-Aviation, natomiast ostatnie 27 zmontowano z dostarczonych części w holenderskiej firmie N.V. Lichtwerk z Hoogeveen, około 150 km na wschód od Amsterdamu. Alouette III zastąpił w służbie kilka innych typów śmigłowców, takich jak Hiller H-23B Raven i Alouette II.
Flota śmigłowców Alouette III została przydzielona do Królewskich Wojsk Lądowych Holandii, ale piloci którzy na nich latali należeli do holenderskich Królewskich Sił Powietrznych. Siły Powietrzne zapewniały też infrastrukturę oraz obsługę techniczną. Wspólna eksploatacja śmigłowców przez wojska lądowe i siły powietrzne została zapewniona przez zorganizowanie Grupy Śmigłowców Lekkich (Light Aircraft Group). Do LAG trafiło łącznie 72 Alouette III, które włączono w skład 299. i 300. dywizjonu z Deelen oraz do 298. dywizjonu z Soesterberg. Pięć pozostałych śmigłowców dostarczono Królewskiej Marynarce Wojennej Holandii, gdzie używano ich do zadań poszukiwawczo-ratowniczych oraz taktycznego ratownictwa powietrznego (Search and Rescue – SAR i Tactical Air Rescue – TAR). Śmigłowce morskie miały pomarańczowe elementy malowania, a ich numery zaczynały się od litery „H” zamiast „A”. Początkowo stacjonowały one w bazie Ypenburg, a nieco później skierowano je do Soesterberg.
W latach siedemdziesiątych, kiedy trwała zimna wojna holenderskie Alouette III regularnie wykonywały loty treningowe nad Republiką Federalną Niemiec, by doskonalić własne załogi, a także by zabezpieczyć ćwiczenia naziemnych jednostek Królewskich Wojsk Lądowych Holandii. Śmigłowce Alouette III używano także do rozpoznania. Wykonywały one loty wzdłuż granic z państwami Układu Warszawskiego, używając radiowych sygnałów wywoławczych typowych dla niemieckiej Straży Granicznej (Bundesgrenzgeschutz), fotografując położone przy granicy zgrupowania wojsk potencjalnego przeciwnika i inne obiekty, które mogły stać się celem dla ataków lotniczych. Do tych zadań wykorzystywano lotniczy aparat fotograficzny Fairchild K36, umożliwiający wykonywanie zdjęć (przy dobrej pogodzie) na odległość nawet do 50 km w głąb Niemieckiej Republiki Demokratycznej.
W 1970 r. Alouette III po raz pierwszy wysłano za granicę, do Tunezji. Kraj ten został spustoszony potężnymi powodziami, a holenderski kontyngent wojskowy pomagał w usuwaniu skutków klęski żywiołowej. W jego skład wchodziła dziesięcioosobowa jednostka dysponująca dwoma śmigłowcami tego typu.
W 1973 r. Królewskie Siły Powietrzne Holandii zdecydowały się na zorganizowanie pierwszego na świecie śmigłowcowego zespołu pokazowego, nazwanego „Koniki polne” (The Grasshoppers). Zespół ten występował na pokazach i w czasie dni otwartych w jednostkach lotniczych przez 22 lata.