11 kwietnia w porcie Cavile na Wyspie Luzon wyładowano dwa nowe kutry patrolowo-pościgowe Shaldag Mk 5 z przeznaczeniem dla Sił Morskich Filipin (Hukbong Dagat ng Pilipinas).

Nowe jednostki do Cavile przybyły na pokładzie należącego do armatora dship Carriers wielozadaniowego statku transportowego MV Mick. Proces rozładunku zabezpieczała barka desantowa Mamanwa (LC 294, eks-LCU 78 południowokoreańskiego typu Mulgae, w służbie pod banderą Filipin od 6 grudnia 2021 roku). Po zwodowaniu kutry przeszły o własnych siłach do, znajdującej się w pobliskiej bazie Hukbong Dagat ng Pilipinas, stoczni gdzie przeprowadzone zostaną ostatnie próby zdawczo-odbiorcze połączone ze szkoleniem ich przyszłych załóg.

Podniesienie bandery planowane jest w maju, wówczas też otrzymają przydzielone im nazwy odpowiednio: Gener Tinangag (PG 903) i Domingo Deluana (PG 905). W tym samym dniu dołączą one do dwóch, eksploatowanych od 28 listopada 2022 roku, kutrów tego typu: Nestor Acero (PG 901) i Lolinato To-ong (PG 902). Warto zaznaczyć że Shaldag Mk5 to oficjalna nazwa producenta, izraelskiego koncernu Rafael, podczas gdy na Filipinach jednostki te klasyfikowane są jako typ Acero.

Łącznie Manila zamówiła liczącą dziewięć kutrów serię, podpisując stosowny dokument ze stroną Izraelską 9 lutego 2021 roku. Umowa ta jest związana z realizacją programu Fast Attack Interdictor Craft-Missile (FAIC-M) Acquisition Project, będącego z kolei częścią zatwierdzonej 20 czerwca 2018 roku drugiej fazy (Horizon 2) programu modernizacji Sił Zbrojnych Filipin znanego jako RAFPMP (Revised Armed Forces of the Philippines Modernization Program). Nowe Shaldagi sukcesywnie uzupełniać będą lukę w składzie sił patrolowych po wycofaniu 1 marca 2021 roku ostatnich dwóch kutrów patrolowych typu Tomas Batilo (eks-południowokoreańskie kutry typu Chamsuri/Wildcat PKM-200; w latach 1996–2011 strona filipińska przejęła osiem jednostek tego typu, które zbudowane zostały w latach 70.).

Nowe kutry budowane w ramach tego zamówienia powstaną w dwóch transzach. Jednostki liczącej cztery sztuki pierwszej transzy zbudowane zostaną w znajdującej się w porcie Kishon w Hajfie, Stoczni Israel Shipyards Ltd. Druga seria składająca się z pozostałych pięciu kutrów zbudowana zostanie już w lokalnej, należącej do Sił Morskich, stoczni znajdującej się w Bazie Morskiej Cavite na wyspie Luzon. Wszystkie zbudowane dla Filipin jednostki otrzymają nowoczesne zdalnie sterowane systemy artyleryjskie w tym jeden (NRWS - Next Generation Naval Remote Weapon Station) Typhoon Mk 30C kal. 30 mm, wyposażony w rewolucyjne, oparte o układy sztucznej inteligencji, rozwiązania w kwestii śledzenia i zwalczania różnego rodzaju celów w tym niewielkich i trudno wykrywalnych środków napadu powietrznego. A także po dwa systemy typu Mini-Typhoon kal. 12,7 mm. Doda Shaldaq’i zbudowane w Izraelu otrzymają dodatkowe uzbrojenie w postaci czteropojemnikowej wyrzutni pocisków rakietowych krótkiego zasięgu Naval Spike ER (zasięg do 10 km, masa pocisku w kontenerze transportowo – startowym 34 kg). Opisywane jednostki wyposażone są także w nowoczesny system łączności Sea-Com, a także taktyczne łącze systemu wymiany danych BNET, które ma podobną funkcjonalność jak NATO-wski Link 16, przy czym legitymuje się większą przepustowością. Wszystkie powyższe systemy dostarczone zostały przez Rafaela, stąd też nie może dziwić fakt zawarcia w umowie klauzuli dotyczącej przeprowadzenia przez firmę stosownych szkoleń, a także zapewnienia wsparcia zarówno podczas eksploatacji, jak i późniejszych remontów czy też modernizacji.

Kutry typu Acero to jednostki wykonane całkowicie z aluminium, specjalnie zaprojektowany kadłub legitymuje się bardzo dobrymi właściwościami morskimi, wysoką manewrowością oraz dobra pracą na fali, co skutkuje tym, że pokład nawet przy wyższych stanach morza pozostaje suchy. Kadłub o wymiarach 32,65 x 6,2 x 1,25 m podzielony jest na sześć przedziałów wodoszczelnych. Wyporność pełna wynosi ok. 95 ton. Licząca 12 osób załoga rozlokowana została w pięciu dwu oraz dwóch jednoosobowych kabinach (te ostatnie wyposażono we własne węzły sanitarne). W sterówce umieszczono pięć stanowisk dla załogi w tym: sternika, operatora systemu dowodzenia, dwóch operatorów systemów uzbrojenia oraz dowódcy, którego fotel znajduje się w centralnej części sterówki na podwyższeniu, dzięki czemu na pogląd na pracę wszystkich podwładnych. Zobrazowanie panującej wokół jednostki sytuacji taktycznej zapewnia pracujący w paśmie I/J (8-10 GHz) radar nawigacyjny Furuno oraz głowica optoelektroniczna Rafael Toplite. Napęd składa się z dwóch silników wysokoprężnych MTU 12V396TE napędzających dwa pędniki wodnostrumieniowe KaMeWa. Umożliwia to osiągniecie prędkości przekraczającej 43 węzły. Zasięg wynosi 1000 Mm przy prędkości ekonomicznej 12 węzłów.