26 grudnia rosyjska agencja informacyjna TASS podała, że Zjednoczona Korporacja Silnikowa ODK rozpoczęła badania w locie prototypowego silnika turbowentylatorowego PD-8. Badania są prowadzone z wykorzystaniem samolotu-latającego laboratorium Ił-76LŁ. Silnik PD-8 w planowanych kilku wersjach będzie stanowił napęd cywilnych i wojskowych statków powietrznych.

Agencja TASS przypomina, że wg zapowiedzi Zjednoczonej Korporacji Silnikowej (ros. Objediniennaja dwigatielestroitielnaja korporacyja, ODK), wchodzącej w skład państwowej korporacji Rostiech, silnik PD-8 ma zastąpić jednostki napędowe SaM146 samolotów pasażerskich SSJ 100 (Sukhoi Superjet 100), i zostać wykorzystany jako napęd rozwojowej wersji tego samolotu ‒ SSJ New. SaM146 powstały w kooperacji rosyjskiej spółki ODK-Saturn i francuskiej Snecma (obecnie Safran Aircraft Engines), choć lista zachodnich kooperantów jest dłuższa, na bazie zachodniego silnika CFM56 (owoc współpracy Snecmy i General Electric) i jako taki od początku był kompromisowym wyborem, a obecnie w ogóle niemożliwym do wykorzystania z powodu sankcji oraz zakończenia jego produkcji. Wspomniany Ił-76LŁ (LŁ – letajuszczaja łaboratorija) to specjalny Ił-76 z możliwością zabudowy badanego silnika w miejsce jednej ze standardowych jednostek napędowych D-30KP, przenoszący na pokładzie aparaturę rejestrującą parametry pracy badanego silnika. Użyty Ił-76LŁ należy do Lotniczego Instytutu Doświadczalnego im. M. M. Gromowa (Lotno-issledowatielskij institut imieni M. M. Gromowa) w Żukowskim. Przy okazji TASS cytuje wicepremiera i ministra przemysłu i handlu Federacji Rosyjskiej Dienisa Manturowa, który powiedział m.in., że rozwój silnika PD-8 przebiega zgodnie z przyjętym terminarzem, a to pozwala zakładać, że PD-8 uzyska certyfikat typu jeszcze przed końcem 2023 r. Oczywiście, wpływ na to będą miały przede wszystkim wyniki rozpoczętych badań w locie. Po uzyskaniu przez PD-8 certyfikatu typu, będzie możliwe rozpoczęcie badań w locie na prototypie samolotu SSJ New, aby PD-8 uzyskał certyfikat typu wraz z pierwszym docelowym samolotem wykorzystującym taki napęd.

PD-8 (PD – Pierspiektiwnyj Dwigatiel, liczba w indeksie oznacza nominalną siłę ciągu w tono-siłach) to jeden z rosyjskich lotniczych silników nowego pokolenia, skonstruowanych wyłącznie w Rosji, bez technicznych korzeni sięgających ZSRS. Siła ciągu PD-8 wynosi 7900 kgf/77,47 kN (SaM146-1S18 7740 kgf/75,9 kN). Rozwojem PD-8 kieruje permska spółka ODK-Awiadwigatiel. PD-8 ma 1,5-raza mniejsze wymiary niż PD-14. Pod względem technologii produkcji i materiałów oba silniki są bardzo zbliżone. 27 października Rostiech podał, powołując się na wicedyrektora generalnego i głównego konstruktora ODK Jurija Szmotina, że dotąd skompletowano trzy prototypowe egzemplarze PD-8, przeznaczone do badań, najwyraźniej jeden z nich do badań w locie, pozostałe do stanowiskowych. Wówczas Szmotin potwierdził, że zaplanowano, aby PD-8 zastąpił trzy różne silniki. Prócz wykorzystania jako nowy napęd pasażerskich SSJ 100/New, PD-8 zastąpi silniki D-436TP, skonstruowane w 1985 r. w zaporoskim biurze konstrukcyjnym Iwczenko-Progriess, jako napęd łodzi latających Be-200. Planowana jest też wersja turbowałowa PD-8W (na tym etapie oznaczenie umowne), wykorzystująca tę samą sprężarkę, co turbowentylatorowy PD-8, jako zamiennik silników turbowałowych Iwczenko-Progriess D-136 do śmigłowców Mi-26/-26T. Tutaj sprawa jest nawet bardziej paląca niż w przypadku Be-200, gdyż D-136 był produkowany tylko przez Motor Sicz i dostawy tych silników zostały przerwane w 2014 r. Szmotin powiedział, że PD-8W zamówiło Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej. Przed kilkoma laty donoszono, że zamiennikiem D-136 zostanie PD-12W, także skonstruowany w ODK-Awiadwigatiel. O zmianie planów poinformowano latem br.

Wiele informacji odnośnie rosyjskich programów silników lotniczych dostarczył wywiad z wicedyrektorem generalnym ODK ds. zarządzania NPK Piermskije Motory Aleksandrem Inoziemcewem, opublikowany 25 października br. przez rosyjski branżowy dwumiesięcznik „Wzlot”. W skład NPK wchodzą dwie silnikowe spółki – wspomniana ODK-Awiadwigatiel i ODK – Piermskije Motory. Dotąd najnowszym wyrobem permskich zakładów był silnik turbowentylatorowy nowego pokolenia PD-14, przeznaczony do najnowszego rosyjskiego samolotu pasażerskiego MS-21-310. Zatem wywiad dotyczył przede wszystkim PD-14, jednak przy okazji Inoziemcew mówił też o innych programach, w tym też o silniku PD-8. 25 czerwca br. w Rosji zatwierdzono rządowy kompleksowy program rozwoju rosyjskiej branży transportu lotniczego do 2030 r. (ros. Kompleksnaja programma razwitija awiatransportnoj otrasli do 2030 goda). W jego ramach ODK ma sukcesywnie zwiększać produkcję silników lotniczych, aby w 2030 r. osiągnąć pułap rocznej produkcji wynoszący 160 silników PD-14, 120 serii PS-90A i 44 PD-8. W tym celu stworzono sieć kooperacyjną setek zakładów. Łącznie jest to ok. 500 firm, zarówno państwowych, jak i prywatnych. W przypadku PD-8, w produkcję tego silnika zaangażowano m.in. spółkę NPO Eniergomasz (część państwowej korporacji Roskosmos), która wytwarza komorę spalania. W nieodległej przyszłości spółka będzie dostarczać też komory spalania silników PS-90A i PD-14. Do tego powstają nowe oddziały produkcyjne – NPK Piermskije Motory budują nową filię produkcyjną w specjalnej strefie ekonomicznej w wiejskim osiedlu Osiency w permskim rejonie miejskim.

Realizacja tych planów zmusiła do odłożenia w czasie rozwoju silnika PD-35, gdyż większość środków przekierowano na wspomniane zwiększenie produkcji innych silników. Aktualne plany zakładają ukończenie kompletowania egzemplarza-demonstratora prototypu PD-35 w 2024 r., kiedy to mają rozpocząć się jego badania stanowiskowe. W tym celu w zakładach we Frołach trwa budowa zewnętrznego stanowiska badawczego, które tymczasowo posłuży do testów demonstratora. Wówczas okaże się na ile blisko jest on projektowych parametrów docelowego PD-35. Dotąd powstała sprężarka (turbokompresor) demonstratora PD-35, która przeszła pierwszy etap badań. PD-35 był planowany w pierwszej kolejności jako napęd przyszłego chińsko-rosyjskiego szerokokadłubowego samolotu pasażerskiego CR929. Jednak ostatnie doniesienia wskazują na rezerwę strony rosyjskiej do dalszego udziału w tym projekcie. Okazało się, że Chińska Republika Ludowa – najwyraźniej z powodu braku własnych rozwiązań technicznych – optują za szerokim wykorzystaniem importowanych zachodnich systemów i zespołów. W analogicznym stopniu, jak w chińskim wąskokadłubowym C919 (w którym chiński jest tylko płatowiec i mechanizacja skrzydeł, reszta części to import ze Stanów Zjednoczonych, Francji, RFN i Wielkiej Brytanii) – jedyną różnicą byłby rosyjski napęd. Inną opcją wykorzystania PD-35 jest remotoryzacja zmodyfikowanego Iła-96-400 lub przyszły rosyjski ciężki samolot transportowy – następca An-124.