18 listopada, podczas konferencji prasowej, dowódca amerykańskiej Floty Pacyfiku adm. Samuel Paparo oficjalnie przyznał, że Stany Zjednoczone wiedzą o zwiększonym zagrożeniu ze strony chińskich okrętów podwodnych z napędem jądrowym, nosicieli pocisków balistycznych, potocznie zwanych „boomerami”.

Mowa o czterech typu 094 (w służbie od marca 2007 roku) oraz dwóch unowocześnionych typu 094A (w służbie od 2020 roku). Pierwotnie jednostki te uzbrojone były w 12 trzystopniowych pocisków balistycznych zasilanych paliwem stałym typu JL-2 (Jù Làng Sān 2, NATO: CSS-N-14). Zaprojektowane je do przenoszenia głowicy bojowej o mocy do 1 MT lub od trzech do ośmiu niezależnie manewrujących (MIRV) o mocach od 20 do 150 kT. Ich zasięg oscylował w granicach 7400 km z kołowym błędem trafienia oszacowanym na 300 m. Oznaczało to, że przebywający na bezpiecznych wodach Morza Wchodniochińskiego (lub Południowochińskiego) okręty mogły zaatakować jednie cele położne na Alasce.

Na początku ostatniego kwartału bieżącego roku przezbrojono je jednak w nowocześniejsze pociski trzeciej generacji JL-3 (Jù Làng Sān 3). Amerykańscy i brytyjscy specjaliści szacują ich zasięg na 10 000÷12 000 km. Mogą zatem razić cele w zachodnich i środkowych stanach USA (w przypadku niższej wartości) lub nawet całe terytorium Stanów Zjednoczonych, jeśli zasięg wyniesie górny zakładany limit. Pierwsze wystrzelenie spod wody przeprowadzono na wodach Zatoki Pohaj 24 listopada 2018 roku.

Co warte wspomnienia, strona chińska dotychczas nie potwierdziły włączenia pocisków JL-3 do służby dyżurnej w ramach morskiego komponentu odstraszania. Chińskie „boomery” typów 094 i 094A klasyfikowane przez NATO jako typ Jin (chińskie oznaczenie 09-IV) legitymują się wypornością pełną 8000 ton (na powierzchni) oraz 11 000 ton (w położeniu podwodnym) przy wymiarach 137,0×11,8×2,3 m. Napęd wykorzystuje dwa reaktory wodne ciśnieniowe o mocy cieplnej 150 MW. Uzbrojenie defensywne stanowi sześć dziobowych wyrzutni torped kal. 533,4 mm. Zmodernizowaną odmianę tych okrętów 094A rozpoznać można przede wszystkim po zmienionej konstrukcji kiosku, który został zoptymalizowany pod kątem oporów hydrodynamicznych. Jest to o tyle istotne że jednostki te wg amerykańskich analityków pod względem głośności ustępują nawet wprowadzonym do służby w drugiej połowie lat 70. radzieckich  okrętów projektu 667BDR Kalmar (NATO: Delta III)