7 września przy Nabrzeżu Francuskim portu handlowego w Gdyni zacumował amerykański okręt desantowy-dok USS Gunston Hall (LSD 44). Jest to pierwsza jednostka typu Whidbey Island, która zawinęła do polskiego portu.

Okręt ten jest częścią Grupy Gotowości Desantowej (Amphibious Ready Group - ARG) operującej od ponad miesiąca na Bałtyku. W jej skład wchodzi jeszcze śmigłowcowiec desantowy-dok USS Kearsarge (LHD 3) typu Wasp oraz transportowiec desantowy-dok USS Arlington (LPD 24) typu San Antonio. Na pokładach tych okrętów znajduje się sprzęt i żołnierze 22. Jednostki Ekspedycyjnej Piechoty Morskiej (22nd Marine Expeditionary Unit - MEU). Poprzednio okręty wchodzące w skład tej ARG operowały na Bałtyku w czerwcu br. w związku z ćwiczeniami BALTOPS 22

Okręty desantowe-doki typu Whidbey Island, które są następcami jednostek typu Anchorage, w zasadzie powtórzyły ich ogólne założenia konstrukcyjne z tą różnicą, że są one napędzane przy pomocy silników wysokoprężnych zamiast turbin parowych oraz przystosowane do transportu czterech poduszkowców desantowych zamiast trzech, jak to miało miejsce na ich poprzednikach. Warte odnotowania jest również to, że są one pierwszymi okrętami US Navy projektowanymi od początku z myślą o bazowaniu na ich pokładzie poduszkowców typu LCAC.

Jednostki te w stanie pustym mają wyporność 11 125 t, a ich wyporność pełna wynosi 15 939 t., ich wymiary to z kolei - 185,8 (176,8 na linii wodnej) x 25,6 x 6.3 m. Układ konstrukcyjny tych jednostek charakterystyczny jest dla okrętów desantowych-doków. Wyróżnia ich duża umieszczona w części dziobowej nadbudówka, w której znalazło się miejsce dla pomieszczeń niezbędnych do normalnego funkcjonowania okrętu oraz zakwaterowania załogi i przewożonych żołnierzy. Na śródokręciu znajdują dwa umieszczone niesymetrycznie przy burtach kominy oraz dźwigi - jeden 60-tonowy, a drugi 20-tonowy, które są niezbędne do załadunku ciężkich pojazdów bojowych. Dzięki specjalnemu otworowi w pokładzie mogą być one opuszczane od razu do doku, na przykład na pokład poduszkowca desantowego.

Na rufie usytuowano pokład lotniczy o wymiarach 64,6 x 25,3 m, na którym wyznaczono dwa lądowiska dla ciężkich śmigłowców transportowych CH-53E Sea Stallion. Na jednostkach tych nie przewidziano miejsca dla hangaru, dlatego też w czasie rejsów nie przewożą one śmigłowców. Mogą natomiast operować z nich maszyny z innych okrętów, a to dzięki możliwość ich tankowania. Poniżej pokładu startowego usytuowany jest ciągnący się aż do nadbudówki pokład dokowy, którego wrota – opuszczana na „zawiasach” rampa umocowana w dolnej części płaskiej pawęży - znajdują się na rufie.

Na jednostkach tych może być zaokrętowanych 27 oficerów i 375 żołnierzy piechoty morskiej (włączając w to 64 osób obsługi i załóg poduszkowców desantowych). Dodatkowo na krótki okres możliwe jest zabranie 7 oficerów oraz 95 żołnierzy. Co łącznie daje liczbę 504 ludzi. Jednostki typu Whidbey Island mają największy na amerykańskich okrętach pokład dokowy. Ma on wymiary - długość 134,1, szerokość 15,2 i wysokość 8,2. Mogą być w nim przewożone cztery poduszkowce desantowe LCAC (Landing Craft Air Cushioned) albo trzy jednostki desantowe typu LCU (Landing Craft Utility) lub 10 barek desantowych typu LCM(8) - Landing Craft Mechanized ewentualnie 21 barek typu LCM(6) bądź też 64 gąsienicowe opancerzone transportery pływające typu LVTP-7 (Landing Vehicle Tracked Personnel).

Okręt desantowy Gunston Hall jest czwartą jednostką typu Whidbey Island. Stępkę pod jego budowę położono 26 maja 1986 r., zwodowano 27 czerwca 1987 r., a wcielono do służby 22 kwietnia 1989 r. Jako pierwszy okręt tego typu powstałym w stoczni Avondale Shipyard w Nowym Orleanie (stan Luizjana), podczas gdy jego poprzednicy zostali zbudowani w stoczni Lockheed Shipbuilding & Construction Co. z Seattle w nadpacyficznym stanie Waszyngton. Według planów ma zostać on wycofany ze służby w przyszłym roku.