9 listopada turecka spółka FNSS podpisała z SSB umowę dotyczącą dalszego rozwoju i produkcji lekkich, średnich i ciężkich naziemnych systemów bezzałogowych na potrzeby resortów siłowych Turcji. Najcięższym z tych robotycznych pojazdów będzie uzbrojony Shadow Rider.

Umowę podpisano w głównej siedzibie spółki FNSS Defense Systems w Gölbaşı pod Ankarą. Wśród przybyłych był także prof. İsmail Demir, prezydent SSB (Savunma Sanayii Başkanı – Prezydencja Przemysłu Obronnego). Obecni byli także przedstawiciele innych tureckich spółek zajmujących się robotyką i konstruowaniem naziemnych bezzałogowców. I tak kategorię średnich maszyn bezzałogowych reprezentowały firmy Tekatron, Ulusal i Katmerciler. Natomiast najlżejszych (także minibezzałogowców powietrznych) spółki Esetron, Hoytek, Altınay Robot Teknolojileri, Arox Bilişim Sistemleri, Elektroland Defence, Kuartis Teknoloji ve Danışmanlık, MilSOFT Yazılım Teknolojileri i Ras Teknoloji. Przy czym w tej ostatniej grupie są też poddostawcy, specjalizujący się w rozwiązaniach z zakresu robotyki, automatyki, mechatroniki, oprogramowania itp. Przy czym agencja informacyjna Anadolu podała, że za produkcję bezzałogowców średniej kategorii będą odpowiadać spółki Aselsan, Best Grup, Elektroland Defence i Havelsan. Jak widać, są to i producenci pojazdów, i elektroniki czy systemów uzbrojenia. Kategorię najcięższych pojazdów reprezentował gospodarz, czyli spółka FNSS, od kilku lat rozwijająca bojowy bezzałogowiec Shadow Rider (tur. Gölge Süvari, w wolnym tłumaczeniu jeździec widmo). Pierwszy etap prac związanych z umową podpisaną 9 listopada w przypadku wozów Shadow Rider zakłada rozwój systemu autonomicznego działania (zapewne autonomicznej jazdy), rozwój interfejsu człowiek–maszyna, integracji wieży Saber-25 i rozwój pięciu różnych konfiguracji (wersji) Shadow Ridera.

Premiera demonstratora bezzałogowca Shadow Rider odbyła się na wystawie uzbrojenia IDEF 2019. FNSS określa Shadow Rider jako bezzałogowiec autonomiczny i modułowy. FNSS mówi o rodzinie pojazdów Shadow Rider, które mają wykorzystywać ten sam zestaw urządzeń i systemów przekształcających je w pojazdy bezzałogowe i autonomiczne. Elektroniczna architektura pojazdu jest otwarta, co ma umożliwiać łatwą adaptację kolejnych rozwiązań, gdy będą już dostępne. Wśród anonsowanych trybów autonomicznego działania wymienia się: podążanie za pojazdem prowadzącym kolumnę (tzw. follow the leader), autonomiczny powrót do bazy, tryb patrolowy (wozy Shadow Rider są opcjonalnie zdalnie sterowane). Ogólnie rodzina bezzałogowców Shadow Rider jest pomyślana do wsparcia ogniowego (walki), rozpoznania, patrolowania czy nadzoru/monitoringu, retranslacji łączności (jako naziemny węzeł łączności), pozoracji (absorbowanie sił nieprzyjaciela) i zadań logistycznych. FNSS podkreśla, że to oczywiście przykładowe funkcje bezzałogowca i mogą być inne. Pokazany na IDEF 2019 demonstrator reprezentował wersję bojową, dlatego miał bezzałogową wieżę Saber-25 z 25 mm armatą M242 Bushmaster (rozpowszechnioną w tureckim wojsku vide bojowe wozy piechoty serii ACV-15). FNSS informował, że pojazd nie będzie miał autonomicznego trybu prowadzenia ognia, a zdalnie strzelać będzie żołnierz – operator systemu. Konstrukcyjnym punktem wyjścia bezzałogowców Shadow Rider jest gąsienicowy transporter opancerzony M113 – dobrze znany w Turcji i technologicznie opanowany przez FNSS (wspomniana rodzina wozów ACV). Podawane charakterystyki taktyczno-techniczne bezzałogowców Shadow Rider są następujące: zasięg 450 km, prędkość drogowa 50 km/h, pokonywanie stoków o nachyleniu 60%, trawersowanie stoków o nachyleniu 30%, maksymalna wysokość pokonywanej przeszkody pionowej 60 cm, maksymalna szerokość pokonywanego rowu 160 cm, dopuszczalna ładowność podwozia 4500 kg. FNSS prezentuje też wersję bezzałgowca, który może być nośnikiem mniejszych bezzałogowców (saperskich, rozpoznawczych), które wjeżdżają po tylnej rampie.