8 kwietnia, podczas wizyty w bazie lotniczej Trenton, premier Kanady oraz minister obrony tego kraju ogłosili wieloletni program modernizacji technicznej sił zbrojnych tego kraju. Wśród projektów są kolejne, dotyczące lotnictwa wojskowego.

Jak wskazał rząd kanadyjski, w ciągu najbliższych lat, można spodziewać się dwóch ważnych programów. Pierwszy z nich to zakup samolotu wczesnego ostrzegania – tej projekt ma szacowaną wartość 307 mln CAD. O ile szczegóły nie są znane, już samo ogłoszenie takiego programu wzbudza spekulacje, gdyż istnieje szansa na nową rywalizację pomiędzy przemysłem amerykańskim oraz europejskim. W tym przypadku bowiem Kanadyjczycy mogą kontynuować współpracę z koncernem Boeing, który ma w ofercie samoloty E-7A Wedgetail bądź zakupić szwedzki samolot Saab GlobalEye. Atutem pierwszego z rozwiązań jest fakt, że E-7A został już wybrany przez kluczowych partnerów (Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię oraz NATO), a dodatkowo bazuje na samolocie 737NG, który także stanowi platformę dla zamówionych przez Kanadę samolotów patrolowych P-8A Poseidon. Z kolei wybór rozwiązania koncernu Saab da udział przemysłu kanadyjskiego – GlobalEye jest bowiem zbudowany na bazie odrzutowego samolotu dyspozycyjnego Bombardier Global, którego produkcja jest realizowana w Kanadzie.

Drugi projekt to zakup nowych śmigłowców wielozadaniowych, które mają zastąpić obecnie eksploatowane Bell CH-146 Griffon. Ten program ma szacowaną wartość 18,4 mld CAD. Obecnie w strukturach sił zbrojnych Kanady znajdują się 82 śmigłowce tego typu, które stacjonują w jedenastu bazach na obszarze kraju. Dodatkowo są one wykorzystywane w operacjach poza granicami kraju – m.in. w bieżącym roku niewielka liczba ma trafić do jednego z państw bałtyckich w ramach wzmocnienia sił NATO w Europie Środkowej. Usługa wsparcia eksploatacji to jeden z dwóch projektów obejmujących śmigłowce CH-146 Griffon. W maju 2022 roku podpisano kontrakt (z Bell Textron Canada Ltd.) w sprawie realizacji usługi wydłużenia resursów technicznych, które pozwolą na bezpieczną eksploatację wiropłatów do drugiej połowy lat 30. XXI wieku. Zakup następców wzbudzi zainteresowanie producentów w Stanach Zjednoczonych oraz Europie.