W mediach społecznościowych pojawiły się niedawno zdjęcia pokazujące irańskie pojazdy opancerzone Toufan (pol. Burza), należące do Sił Mobilizacji Ludowej (Al-Haszd asz-Szabi), czyli koalicji różnych irackich milicji, podporządkowanych irackiemu rządowi, walczącymi w Iraku i Syrii z ugrupowaniami terrorystycznymi, działającymi głównie pod szyldem tzw. państwa islamskiego.

Część zdjęć Toufanów jest opatrzonych emblematem tzw. Zarządu Pancernego Sił Mobilizacji Ludowej. Siły Mobilizacji Ludowej były i są organizowane, szkolone, a także częściowo wyposażane przez Iran. Za spiritus movens Sił Mobilizacji Ludowej uważa się gen. Ghasema Solejmaniego, zamordowanego w styczniu tego roku w Bagdadzie przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych, jednostki których nadal są rozlokowane m.in. w Iraku i części Syrii.

Toufan to lekko opancerzony pojazd w układzie 4×4, chroniący także przed skutkami eksplozji min. Stopień odporności balistycznej i przeciwminowej ma odpowiadać 3. poziomowi normy STANAG 4569A/B. Sam producent określa Toufana jako MRAP. A jest nim Grupa Przemysłowa Shahid Kolahdouz (Shahid Kolahdouz Industrial Complex), część Organizacji Przemysłu Obronnego Iranu. Premierowy pokaz Toufana w Iranie odbył się w październiku 2016 r. Wówczas podano również szereg danych taktyczno-technicznych pojazdu. Toufan ma wg nich 7 m długości, 3,135 m wysokości (do poziomu stropu) i 2,47 m szerokości. Dopuszczalna masa całkowita wynosi 14 t, z czego 2 t to ładowność. Zawieszenie (mosty) pochodzą od rosyjskiego Kamaza, razem z ogumieniem o rozmiarze 390/95R20. Także silnik jest dostarczany przez Kamaza, a jest nim 8-cylidrowy, widlasty turbodiesel o pojemności skokowej 11,76 l i mocy 265 kW/360 KM przy 2200 obr./min, zapewniający współczynnik mocy jednostkowej na poziomie 21,5 KM/t. Dane te wskazują na popularny model silnika Kamaz-740.50.360. Zasięg drogowy to 1100 km. Toufan może pokonywać wzniesienia o nachyleniu 60%, trawersować stoki o nachyleniu 32%, pokonywać przeszkody pionowe o wysokości ok. 33÷50 cm (w zależności od źródła danych). Głębokość brodzenia wynosi 1,3÷1,5 m. Rozstaw osi umożliwia pokonywanie rowów o szerokości 0,5 m. Załogę stanowi dwóch ludzi, natomiast desant to do 10 żołnierzy, którzy zajmują miejsca plecami do burt. Każdy żołnierz siedzi na podwieszonym składanym siedzisku, chroniącym przed skutkami wybuchy miny ppanc. pod pojazdem. Do wnętrza przedziału desantowego prowadzą pojedyncze drzwi w tylnej ścianie otwierane na lewo. W przypadku wozów z załogowym stanowiskiem strzeleckim (wieżyczką) nad włazem stropowym, miejsce w nim prawdopodobnie zajmuje albo jeden z żołnierzy desantu albo dodatkowy członek załogi. Toufan ma dwie kamery do obserwacji zewnętrznej, które najwyraźniej pomagają w kierowaniu wozem.

Bryła nadwozia łudząco przypomina pojazd Typhoon 4×4 spółki Streit Group, zarejestrowanej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Skala zaangażowania Streit Group w powstanie Toufana nie jest jasna. Biorąc pod uwagę dokładność „odwzorowania" trudno uwierzyć, że tak wierna kopia jest nielicencyjna.

W listopadzie 2018 r. Iran pokazał pierwszą partię seryjnych Toufanów, które trafiły do oddziałów Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. Natomiast już w styczniu 2019 r. pojawiły się zdjęcia Toufanów wywożonych z Iranu do Iraku, choć wówczas nie było jasne, czy wozy są przeznaczone dla Iraku, czy pojadą dalej do Syrii. Teraz wydaje się, że znamy odpowiedź na to pytanie.

Zdjęcia Toufanów Sił Mobilizacji Ludowej pokazują wozy z jednoosobowymi, półotwartymi wieżyczkami, uzbrojonymi w chińskie 14,5 mm wkm QJG 02G (amunicja 14,5×115 mm). Nie jest jasne, czy są to karabiny chińskiej produkcji czy też irańskie licencyjne. Toufany dla Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej miały chińskie 12,7 mm wkm W85 (amunicja 12,7×108 mm), które Iran produkuje na licencji. Skala dostaw Toufanów dla Sił Mobilizacji Ludowej jest nieznana. Na fotografiach widać przynajmniej 16 wozów.