18 grudnia Ministerstwo Obrony Indii poinformowało o udanym próbnym odpaleniu pocisku balistycznego Agni-P. Było to zarazem drugie w historii odpalenie pocisku Agni-P, który należy do nowej generacji pocisków balistycznych mających wynieść na nowy techniczny poziom indyjskie siły odstraszania jądrowego.

Opublikowany komunikat mówi, że indyjska państwowa agencja Defence Research and Development Organisation (DRDO), nadzorująca rozwój i badania pocisku, przeprowadziła udane testowe odpalenie pocisku balistycznego „nowej generacji” Agni-P, który może być uzbrojony w głowicę jądrową. Pocisk odpalono 18 grudnia o godzinie 11.06 lokalnego czasu z poligonu rakietowego na Wyspie Abdula Kalama w stanie Orisa. Wszystkie urządzenia telemetryczne do rejestracji i monitorowania próby rozlokowane na wschodnim wybrzeżu Indii i jednostkach pływających na wodach Zatoki Bengalskiej (w głąb której strzelano) śledziły trajektorię pocisku i parametry lotu. Trajektoria była „podręcznikowa”, wypełniono wszystkie założenia próby rakietowej i uzyskano „wysoki stopień celności”. Tyle oficjalny komunikat. Było to zarazem dopiero drugie testowe strzelanie pocisku Agni-P. Poprzednim razem Agni-P odpalono 28 czerwca 2021 r., a założony scenariusz i przebieg testu był taki sam jak w minioną sobotę.

Agni-P (Agni Prime) i trójstopniowy pociski Agni-5 (Agni-V) to najnowocześniejsze balistyczne indyjskie pociski rakietowe odpalane z lądu. Na tle całej serii pocisków Agni wyróżnia je odpalanie z pojemnika transportowo-startowego. Indyjskie media podają, że Agni-P ma zasięg w przedziale 1000÷2000 km (czasami można spotkać „uśrednioną” wartość 1500 km, taki przedział zasięgu wynika najpewniej z kilku dostępnych części bojowych o różnej masie). Agni-P ma dwustopniowy napęd rakietowy na paliwo stałe, masa startowa ma wynosić „połowę masy” Agni-III, co dawałoby ok. 25 t masy startowej. Jednocześnie padają stwierdzenia, że Agni-P jest najlżejszym pociskiem serii Agni, ale Agni-I ma masę startową 12 t, a Agni-II 16 t. Być może jest to taki skrót myślowy, gdyż oficjalnie podaje się, że Agni-P ma zastąpić pociski Agni-I/II. Agni-P ma korzystać z tych samych rozwiązań technicznych, co cięższe pociski Agni-IV i Agni-V o maksymalnym zasięgu odpowiednio 4000 i 5000 km. Zapewne odnosi się to do konstrukcji silników rakietowych, układów naprowadzania i głowic bojowych. Przy czym w linii jest dotąd tylko Agni-IV najstarsza spośród tych trzech najnowszych rakiet, pierwszy raz odpalona w listopadzie 2011 r. Jest to także pocisk wielostopniowy (dwustopniowy) na paliwo stałe, ale nie jest odpalany z pojemnika transportowo-startowego, tylko przewożony odkryty na unoszonym do startu wsporniku. Natomiast rozwiązania z zakresu kierowania (cyfrowe komputery pokładowe, układ nawigacji bezwładnościowej z żyroskopem laserowym) są zapewne wspólne.

Odpalenie pocisku Agni-P 28 czerwca 2021 r. Agni-P jest jedynym pociskiem serii Agni, który wykorzystuje technikę zimnego startu. Fot. DRDO.

Indyjskie media często podkreślają jakoby bardzo wysoką celność pocisków Agni-III/IV/V/P i dostępne do nich różne głowice konwencjonalne. Jednak biorąc pod uwagę ich stosunkowo małą liczbę i operacyjne potrzeby Dowództwu Sił Strategicznych (ang. Strategic Forces Command, SFC), które musi jednocześnie równoważyć jądrowy rakietowy arsenał Pakistanu i Chin, wydaje się wielce nieprawdopodobne, aby w Indiach ktoś na poważnie zakładał użycie tych pocisków z konwencjonalnymi głowicami, tym bardziej że Indie mają też inne uzbrojeni rakietowe. Natomiast często podkreślana w mediach możliwość odpalania tych pocisków z wyrzutni kołowych i kolejowych jest zapewne operacyjnie realna i użyteczna, biorąc pod uwagę rozbudowaną sieć kolejową Indii. Pociski serii Agni mają dawać Dowództwu Sił Strategicznych cały wachlarz nosicieli głowic jądrowych do ewentualnej jądrowej konfrontacji z Pakistanem lub Chinami. Pod względem zasięgu wygląda to następująco: Agni-I 700÷800 km, Agni-II >2000 km, Agni-III >2500 km, Agni-IV >3500 km, Agni-V >5000 km. W Indiach Agni-5 jest określany mianem pocisku międzykontynentalnego. Przy czym Indie często podkreślają, że rozwój pocisków balistycznych nie ma charakteru ofensywnego, ma tylko zapewnić „minimalne wiarygodne odstraszanie jądrowe", a Indie potwierdzają swoje przywiązanie do powstrzymania się od użycia broni jądrowej jako pierwsze w przypadku wojny (tzw. uderzenie wyprzedzające). Dla odmiany doktryna wojskowa Pakistanu dopuszcza użycie broni jądrowej (także w skali od taktycznej do operacyjnej), jeżeli przebieg wojny konwencjonalnej byłby niekorzystny, czemu odpowiada odpowiednie pakistańskie uzbrojenie rakietowe.