22 lutego rosyjska agencja informacyjna Interfaks, cytując słowa rosyjskiego ministra przemysłu i handlu Dienisa Manturowa, poinformowała o trwających negocjacjach dotyczących zamówienia przez Zjednoczone Emiraty Arabskie rosyjskich śmigłowców VRT500 i bezzałogowych VRT300.

ZEA miałyby być zainteresowane 100 lekkich śmigłowców VRT500 i 100 bezzałogowych śmigłowców VRT300. Użytkownikiem maszyn miałaby być emiracka policja. Manturow powiedział w wywiadzie udzielonym telewizji „Zwiezda”, że ZEA złożyły „wstępne” zamówienie na 200 śmigłowców. Jednocześnie Manturow powiedział, że emiracki Tawazun (Tawazun Economic Council – państwowy podmiot odpowiedzialny za ustanawianie funduszy finansujących rozwój przemysłu obronnego i podwójnego przeznaczenia w ZEA) jest współudziałowcem programu rozwoju VRT500/300 razem z holdingiem Wiertoloty Rossii. Prócz rodzimych zamówień, obie strony przewidują duży popyt eksportowy na oba typy śmigłowców.

Więcej szczegółów odnośnie powyżej rosyjsko-emirackiej współpracy ujawnił 21 lutego dyrektor generalny korporacji Rostiech Siergiej Czemiezow, który powiedział, że emiracki Fundusz Rozwoju Obronny i Bezpieczeństwa Tawazun (Defence and Security Development Fund, od 2019 r. jego nowa nazwa to Tawazun Strategic Development Fund, czyli Fundusz Rozwoju Strategicznego)
zainwestował w rosyjskie buro konstrukcyjne WR-Tiechnołogii/VR-Technologies, czyli spółki zależnej Wiertolotów Rossii (dotąd 100% udziałów). W trakcie targów IDEX-2021 rosyjska delegacja podpisała z gospodarzami umowę, na mocy której Tawzun objął 50% udziałów w WR-Tiechnołogii/VR-Technologies. Jak powiedział dyrektor generalny Wiertolotów Rossii Andriej Boginskij obie strony planują zainwestować co najmniej 400 mln EUR w rozwój biura konstrukcyjnego WR-Tiechnołogii/VR-Technologies. Dokończenie negocjacji odnośnie zamówienia przez ZEA śmigłowców VRT500/300 zapowiedziano na koniec bieżącego kwartału.
VRT500 (w użyciu jest wyłącznie taka angielskojęzyczna nazwa) to projekt nowego lekkiego 5-osobowego śmigłowca o maksymalnej masie startowej 1650 kg i udźwigu 730 kg (kabina o poj. 5,3 m3). Układ napędowy z przeciwbieżnym współosiowym wirnikiem nośnym zaprojektowało KB Kamowa, wzornictwo przemysłowe „kiosku” to dzieło włoskiego biura projektowego ItalDesign Giugiaro, układ sterowania także ma zaprojektować włoska firma Mecaer Aviation Group, natomiast francuska Liebherr-Aerospace Toulouse SAS układ klimatyzacji. Awionika ma być wyłącznie cyfrowa. VRT500 jako taki ma być komercyjnym śmigłowcem cywilnym (planowane wersje: pasażerska, towarowa, biznesowa, salonka, policyjna, medyczna, szkolna). VRT500 ma odznaczać się prędkością przelotową 225 km/h i zasięgiem maksymalnym 860 km, a także spełnianiem szeregu „modnych” zachodnich wymogów środowiskowych ICAO, ACARE, Clear Sky 2020 itp. Pełnowymiarową makietę VRT500 pokazano po raz pierwszy na moskiewskiej wystawie HeliRussia 2018. Oblot śmigłowca zaplanowano ok. 2023 r.

Najbardziej aktualna pełnowymiarowa makieta WRT300 – wyposażenie zadaniowe miałoby składać się z radiolokatora obserwacji bocznej pasma X i głowicy optoelektronicznej. Fot. vrtech.aero

Natomiast VRT300 (ros. WRT 300) to lekki śmigłowiec bezzałogowy o maksymalnej masie startowej 300 kg (udźwig 70 kg), długotrwałości lotu 5 h i promieniu działania 150 km (100 km bez retranslacji). VRT300 to już w swych założeniach maszyna wojskowa (najbardziej naturalnym odbiorcą wydaje się WMF FR). Makietę pokazano po raz pierwszy na salonie MAKS-2017, jednak do tej pory nie przeprowadzono oblotu prototypu, co wskazuje, że VRT300 nie znalazł się na liście programów zbrojeniowych finansowanych w ramach aktualnego rosyjskiego programu modernizacji technicznej (tzw. GPW). Ostanie doniesienia o VRT300 pochodzą z salonu MAKS-2019. Być może maszyna w ogóle nie zainteresowała rosyjskiego resortu obrony i dopuszczono ją do promowania za granicą jako projekt wyłącznie komercyjny.