W mediach ukraińskich i anglojęzycznych pojawiły się doniesienia o zainteresowaniu Egipskich Sił Zbrojnych zakupem ukraińskiego artyleryjskiego systemu rakietowego Wilcha-M. Rozmowy w tej sprawie mają już trwać pomiędzy producentem systemu, czyli Państwowym Kijowskim Biurem Konstrukcyjnym Łucz, a stroną rządową Arabskiej Republiki Egiptu.

Jeżeli doniesienia te zostaną potwierdzone i Kair zdecyduje się na zakup tego systemu uzbrojenia, Arabska Republika Egiptu stanie się drugim zagranicznym nabywcą systemu Wilcha-M. W br. Państwowe Kijowskie Biuro Konstrukcyjne Łucz podpisało kontrakt na dostawy dla Wojsk Lądowych Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Z kolei latem br. dyrektor generalny Łucza Oleg Pietrowicz Korostełow oficjalnie potwierdził, że kijowska spółka prowadzi rozmowy z kolejnymi potencjalnymi zagranicznymi klientami. W tym kontekście wymienił Królestwo Arabii Saudyjskiej i Państwo Katar.

Wilcha-M to zmodernizowana wersja artyleryjskiego systemu rakietowego Wilcha (pol. Olcha) o zasięgu do 110 km, zaprojektowanego przez Państwowe Biuro Konstrukcyjne Łucz jako następca posowieckiego systemy 9K58/BM-30 Smiercz. Produkcja seryjna systemów Wilcha dla Sił Zbrojnych Ukrainy ruszyła pod koniec 2018 r. i jest w nią zaangażowanych kilkanaście spółek należących do koncernu Ukroboronprom. Efektory systemy stanowią pociski rakietowe kal. 300 mm ze 165-kg głowicą bojową o zasięgu przekraczającym 110 km (w ub.r. przeprowadzono już testowe strzelanie na odległość 120 km, a Łucz deklaruje również możliwość wyposażenia systemu w pociski o zasięgu 200 km, co ma zostać osiągnięte m.in. poprzez wykorzystanie lżejszej głowicy bojowej). Pociski systemu Wilcha-M są naprowadzane na cel za pomocą systemu satelitarnego pozycjonowania GPS i nawigacji inercyjnej. Więcej o szczegółach dotyczących elementów składowych systemu piszemy w tym artykule.

Wilcha-M obecnie przechodzi próby państwowe. Pod koniec października br. koncern Ukroboronprom poinformował, że we współpracy z Siłami Zbrojnymi Ukrainy na poligonie w obwodzie odeskim przeprowadzony został kolejny test. Jego celem było sprawdzenie parametrów taktyczno-technicznych pocisków rakietowych, weryfikacja zasięgu i poprawności funkcjonowania układu naprowadzania.