14 stycznia agencja informacyjna Interfaks-AWN i inne rosyjskie media, cytując słowa dowódcy Sił Powietrznych i Wojsk Obrony Powietrznej Republiki Białorusi gen. maj. Igora Gołuba, podały, że Białoruś już zamówiła lub negocjuje zakup w Federacji Rosyjskiej systemów przeciwlotniczych S-400 Triumf i 9K96 Pancyr-S, śmigłowców szturmowych Mi-35M czy kolejnej partii myśliwców wielozadaniowych.
Przy czym jako materiał źródłowy należy wskazać relację białoruskiej państwowej agencji prasowej Bełta z ćwiczeń gotowości bojowej rodzaju białoruskich sił zbrojnych dowodzonych przez gen. mjr. Gołuba. Ćwiczenia odbyły się między 13 a 15 stycznia. Bełta cytuje gen. Gołuba, który w wypowiedzi dla mediów stwierdził m.in., że umowy na dostawę śmigłowców szturmowych Mi-35M i drugiej partii myśliwców wielozadaniowych Su-30SM już zostały podpisane. Dodatkowo trwają negocjacje odnośnie podpisania stosownych umów dotyczących przezbrojenia się Białorusi w rakietowe systemy przeciwlotnicze S-300, nowe S-400 oraz także w systemy 96K6 Pancyr-S.
Interfaks-AWN jako komentarz do słów gen. Gołuba przypomina, że w listopadzie 2020 r. białoruski minister obrony Wiktor Chrienin powiedział, że w 2021 r. Białoruś dokupi cztery śmigłowce Mi-35 i cztery myśliwce Su-30SM. Jednak ani Interfaks-AWN, ani Bełta nie wyjaśniają w pełni słów generała w kontekście słów ministra. W przypadku produkowanych w Irkucku przez korporację Irkut myśliwców, chodzi najwyraźniej o umowę, którą Białoruś i Rosja zawarły w 2017 r. (co ujawniono dopiero w maju 2019 r. podczas salonu uzbrojenia MILEX-2019 w Mińsku), a która dotyczyła zakupu 12 Su-30SM. Wartości umowy nie ujawniono, ale można zakładać, że Białoruś kupuje Su-30SM w takiej samej cenie jak Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej. Irkut dostarcza te samoloty w tempie czterech rocznie. Pierwsze cztery Białoruś odebrała w 2019 r., zapewne tak samo było w 2020 r. Umowa na dostawy tuzina Su-30SM jest trzyletnia, więc do końca 2021 r. Irkut musi wypełnić swoje zobowiązania kontraktowe. Być może w zeszłym roku Irkut nie dostarczył Białorusi kolejnych czterech maszyn, dlatego zapowiedzianą dostawę gen. Gołub nazwał drugą partią.
Su-30SM Sił Powietrznych i Wojsk Obrony Powietrznej Republiki Białorusi ląduje w Baranowiczach. Fot. MO Republiki Białorusi
Niewiele natomiast wiadomo o kontrakcie na śmigłowce szturmowe Mi-35M produkowane przez Rostwiertoł. Bełta informowała na ten temat przy okazji wizyty białoruskiej delegacji na forum Armija-2020. Wówczas resort obrony Białorusi ogłosił zamówienie w Rosji kolejnych kołowych transporterów piechoty BTR-82A dla następnych dwóch batalionów piechoty, a także zakup właśnie śmigłowców Mi-35M. Być może tych ostatnich Białoruś także zamówiła 12, jeżeli za punkt odniesienia przyjąć kontrakt z 2015 r. na dostawę 12 śmigłowców Mi-8MTW-5. Wartości zeszłorocznych umów także nie podano.
W przypadku wspomnianych S-300, najpewniej chodzi o pierwsze baterie białoruskich S-300PS „wyremontowanych” w ramach kontraktu podpisanego podczas salonu MAKS-2019. Wykonawcą został rosyjski Koncern WKO „Ałmaz-Antiej”. Szczegółów umowy również nie podano, choćby liczby sprzętu objętego usługą. Białoruś dysponuje ośmioma dywizjonami systemu S-300PS, przekazanych z rosyjskich nadwyżek. Jest to sprzęt wyprodukowany jeszcze w ZSRS, który wymaga modernizacji, gdyż nie ma już nowych części zamiennych do S-300PS. Jedyną drogą do zachowania jego sprawności jest modernizacja do wariantu S-300PM2. Poza tym taka modernizacja jest konieczna, gdyż S-300PS jest systemem przestarzałym. Na przykład wg białoruskich źródeł, tamtejsze systemy mają tylko pociski rakietowe 5W55R i 5W55KD o maksymalnym zasięgu strzelania odpowiednio 75 i 90 km. Są to pociski nieprodukowane od dekad, których recertyfikacja jest problematyczna. Dotąd remontami białoruskich S-300PS zajmował si 2566. Zakład Remontowy Radioelektronicznego Uzbrojenia (2566 zawod po riemontu radioelektronnogo woorużenija) – białoruska spółka z Borysowa. Zaangażowanie Koncernu WKO „Ałmaz-Antiej” musi oznaczać głębszą modernizację białoruskich S-300, a nie deklarowany „remont”.
Natomiast zapowiedź zakupu systemów S-400 to zupełna nowość, podobnie jak Pancyrów-S Jeśli o nie chodzi, to jest to krok dość zaskakujący. Dotąd Białoruś konsekwentnie kupowała systemy 9K332MK Tor-М2К (co najmniej pięć baterii), których nośnikami są kołowe białoruskie podwozia MZKT-6922. Zasadniczo Tor-M2K i Pancyr-S to ta sama kategoria sprzętu przeciwlotniczego.
Należy też pamiętać, że w latach 2013–2020 obowiązywała międzyrządowa białorusko-rosyjska umowa o współpracy wojskowo-technicznej, zarówno odnośnie kooperacji przemysłowej, jak i dostaw sprzętu. To właśnie w ramach tej umowy Białoruś kupowała m.in. wspomniane Tory czy odrzutowce szkolno-bojowe Jak-130. Można spodziewać się, że oba państwa zawarły kolejne takie porozumienie.
Białoruska stacja radiolokacyjna typu Wostok. Fot. KB Radar
Poza tym gen. Gołub wspomniał, że w tym roku do służby wejdą kolejne stacje radiolokacyjne typu 59N6 Protiwnik-G (produkowana przez spółkę NNIIRT z Niżnego Nowogrodu; do 2020 r. Białoruś kupiła siedem takich stacji) i Wostok konstrukcji i produkcji białoruskiej spółki KB Radar z Mińska. Komentując ćwiczenia (ich scenariusz zakładał odpieranie skoordynowanego ataku powietrznego na Białoruś), gen. Gołub powiedział, że w ich ramach po raz pierwszy użyto nowy zautomatyzowany system Prostor, który wszedł do eksploatacji pod koniec 2020 r. Natomiast myśliwce wielozadaniowe Su-30SM z 61. Bazy Lotnictwa Myśliwskiego pomagały w ocenie pracy (najwyraźniej służąc jako tzw. cele okazjonalne) najnowszej stacji radiolokacyjnej Sopka.
Tak zwany system środków automatyzacji stanowiska dowodzenia brygadą radiotechniczną 7W930 Prostor, które na Białorusi zastępują dotychczas stosowane systemy 6K60 Osnowa i 46Ł6 Niwa, opracowała w 2015 r. białoruska spółka „AGAT – sistiemy uprawlenija” z Mińska. Natomiast wspomniana Sopka, to stacjonarna stacja (posterunek) radiolokacyjna 12A6 Sopka-2, którą Białoruś kupiła w 2018 r. w Rosji, a którą zainstalowano we wspomnianej 61. Bazie w Baranowiczach.
Podobne z tej kategorii:
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Niestety wydaje się, że przez wieloletnie zaniedbania Polska będzie mieć gorszą obronę przeciwlotniczą niż Białoruś. U nas najczęściej analizy się ciągną nielitościwie a koncepcje się zmieniają co chwila a system Wisła będzie w ilości defiladowej dwóch baterii a co najważniejsze Narew nawet nie podpisana o Sonie nie wspominając niestety.