2 listopada Bell poinformował, że w zakładach w Amarillo rozpoczęto budowę prototypu śmigłowca Model 360 Invictus, który jest jednym z kandydatów w programie FARA realizowanego na potrzeby Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych.

Prace rozpoczęto w ostatnim tygodniu października, co było zapowiadane wcześniej w czasie konferencji AUSA 2020. Wśród pierwszych elementów można wymienić przekładnie, elementy konstrukcji kadłuba oraz wirnika nośnego. Co ciekawe producent zrealizował także badania niszczące elementów wirnika nośnego, które potwierdziły założone rozwiązania techniczne. To zaś umożliwiło rozpoczęcie prac nad egzemplarzami przeznaczonymi do egzemplarza prototypowego – pierwsze gotowe elementy mają być gotowe do końca bieżącego roku.

Według upublicznionego harmonogramu prac, Bell zakłada, że gotowy prototyp śmigłowca Model 360 Invictus zostanie ukończony w trzecim kwartale 2022 roku, próby naziemne mają pozwolić na wykonanie dziewiczego lotu do końca 2022 roku. Maszyna ma mieć dwuosobową załogę w układzie tandem, czterołopatowy wirnik nośny. Prędkość przelotowa ma wynosić minimum 330 km/h. Proponowane uzbrojenie ma składać się z wieżyczki z działkiem kalibru 20 mm, a także wewnątrzkadłubowymi komorami przeznaczonymi dla kierowanych pocisków powietrze-ziemia.

Bell 360 Invictus jest jednym z dwóch finalistów programu FARA (Future Attack Reconnaissance Aircraft), którego celem jest budowa nowej maszyny rozpoznawczo-bojowej, która wypełni w US Army miejsce po wycofanych z eksploatacji Bell OH-58 Kiowa Warrior. Rywalem Bella jest należąca do korporacji Lockheed Martin firma Sikorsky, która oferuje śmigłowiec Raider X. Według obecnych planów wybór docelowej konstrukcji ma nastąpić w 2023 roku, po zrealizowaniu prób porównawczych prototypów obu typów. Pierwsze seryjne maszyny mają zostać wdrożone do eksploatacji w 2028 roku.

Podobnie jak z programem FLRAA, także FARA budzi zainteresowanie innych państw. Podpisanie listu intencyjnego z administracją federalną Stanów Zjednoczonych dotyczącą uzyskania informacji o projektach. To zaś może umożliwić zaproponowanie poszczególnym państwom możliwości udziału przemysłowego w rozwoju i produkcji komponentów.