Pierwszy transporter dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich powstały w Rosomak S.A. podczas prób zakładowych w styczniu br. Zwraca uwagę inny niż w polskich wozach układ zewnętrznej warstwy opancerzenia, który cechuje większa odporność balistyczna. Pojazdowi nie postawiono wymogu pływania, stąd nie ma falochronu ani pędników śrubowych.

25 stycznia zakłady Rosomak S.A. i Polska Grupa Zbrojeniowa S.A. poinformowały o przekazaniu pierwszego egzemplarza kołowego transportera opancerzonego AMV 8×8 Rosomak wyprodukowanego dla zagranicznego odbiorcy. Ujawniono jedynie, że produkcja 40 pojazdów jest wynikiem umowy z fińską spółką Patria Land Systems Oy, ale nie podano finalnego odbiorcy tych pojazdów. Kilka dni później – 28 stycznia – Finowie opublikowali ze swej strony lakoniczny komunikat prasowy, w którym zawarto jednak informację, że kontrahentem są Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Pierwsze, wówczas jeszcze nieoficjalne, informacje na temat udziału Rosomak S.A. z Siemianowic Śląskich w realizacji zamówienia Sił Zbrojnych Zjednoczonych Emiratów Arabskich pojawiły się w polskich mediach już w połowie listopada ubiegłego roku. Umowa w tej sprawie, pomiędzy Rosomak S.A. i należącą do Patria Group fińską spółką Patria Land Systems Oy została rzeczywiście zawarta w tym okresie. Dziś można już powiedzieć, że opiewa ona na dostawę 40 kołowych transporterów opancerzonych AMV 8×8 Rosomak w wersji bazowej, a jej wartość wynosi ok. 170 mln PLN. Pojazdy będą zbliżone do polskiej konfiguracji, aczkolwiek są kompletowane w odmianie niepływającej. Z różnic należy wspomnieć o nowym systemie osłon balistycznych i przeciwminowych, które pozwolą na uzyskanie wyższej odporności na ostrzał, a także wybuchy min i IED – to m.in. wynik doświadczeń z zastosowania polskich Rosomaków w wojnie w Afganistanie i analizy współczesnych zagrożeń. Wszystkie pojazdy mają zostać dostarczone odbiorcy do końca maja bieżącego roku.
To pierwszy kontrakt eksportowy o takiej skali realizowany przez nasze Zakłady. Zamówienie to bynajmniej nie jest zwieńczeniem pracy, ale początkiem wspólnych z PGZ S.A. działań eksportowych. Należy także podkreślić wymiar ekonomiczny kontraktu. Wartość kontraktu znacznie wpłynie na wyniki finansowe Spółki – powiedział w komunikacie prasowym Adam Janik, prezes zarządu Rosomak S.A.
Odbiorcą wyprodukowanych w Polsce pojazdów będzie Patria, ale po doposażeniu i zamontowaniu uzbrojenia, trafią one do – co dziś można już oficjalnie potwierdzić – Zjednoczonych Emiratów Arabskich. To dziś nadal spekulacje, ale najprawdopodobniej pojazdy te docelowo zostaną uzbrojone w zdalnie sterowane stanowisko z 12,7 mm wkm lub 40 mm granatnikiem automatycznym.
W umowie z Patrią znajduje się opcja kontraktowa dotycząca możliwości zamówienia kolejnych kilkudziesięciu pojazdów w różnych wersjach, które miałyby zostać dostarczone w kolejnych latach. W przypadku wykorzystania tej opcji, łączna wartość kontraktu z Rosomak S.A. wyniesie ponad 500 mln PLN.
Komunikat Rosomak S.A. i PGZ potwierdził, że wśród pojazdów, których dostawa wymagać będzie potwierdzenia znajdą się wozy w wariancie wydłużonym, znanym pod oznaczeniem AMV 8×8L. Logiczne wydaje się, że te ostatnie wozy zostaną także przystosowane do zamontowania wieży, ale z uzbrojeniem większego kalibru, najprawdopodobniej rosyjskiej wieży bojowego wozu piechoty BMP-3, uzbrojoną w 100 mm armatę średniociśnieniową/wyrzutnię ppk 2A70, 30 mm armatę automatyczną 2A72 i 7,62 mm karabin maszynowy PKTM.
W tym miejscu warto wspomnieć, że AMV 8×8L (L – lenghtened, wydłużony), specjalnie zmodyfikowany w celu umożliwienia zamontowania wieży od BMP-3, od lat jest promowany przez Patrię w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Po raz pierwszy został publicznie zaprezentowany podczas ósmej międzynarodowej wystawy i konferencji obronnej IDEX, która odbyła się w lutym 2007 r. w Abu Zabi. Wymagania dla tej odmiany sformułowało w 2006 r. Dowództwo Wojsk Lądowych SZ ZEA, a u ich podstaw stała unifikacja uzbrojenia z zastosowanym w gąsienicowych bojowych wozach piechoty BMP-3, których ZEA zakupiło w Rosji, w latach 1994–2000, ok. 650. Ze względu na znaczną średnicę pierścienia oporowego wieży, jej instalacja wymagała dużego zakresu zmian w kadłubie transportera, przy czym należało zachować jeszcze pływalność pojazdu.