Rozwoj w ramach PGZ

Z Piotrem Kisielem, prezesem Wojskowego Centralnego Biura Konstrukcyjno-Technologicznego S.A., o rosnącym potencjale i zamówieniach Spółki, a także współpracy w ramach Polskiej Grupy Zbrojeniowej, rozmawiają Andrzej Kiński i Maciej Szopa.

W 2018 roku kierowane przez Pana przedsiębiorstwo świętuje 50-tą rocznicę istnienia, ale WCBKT S.A. istnieje chyba trochę krócej?
Tak, w roku 2015 obchodziliśmy 35-lecie, ale podmiotu istniejącego pod nazwą Wojskowe Centralne Biuro Konstrukcyjno-Technologiczne S.A. Początki firmy sięgają jednak roku 1968, kiedy powołano Zakład Produkcji Doświadczalnej Wojskowej Akademii Technicznej. Jesteśmy jego bezpośrednim kontynuatorem. Budynek stoi w tym samym miejscu i są u nas pracownicy, którzy pracowali jeszcze w ZPD. Stąd takie podwójne świętowanie. Nie odcinamy się od naszych korzeni, kultywujemy je, bo ZPD kierowało się tymi samymi zasadami co później WCBKT S.A. Była to jednostka ukierunkowana bardzo protechnicznie, chętna do podejmowania nowych wyzwań, wykonywania nietypowych urządzeń, np. laserów, sprzętu łącznościowego. Ten element innowacyjności został utrzymany także dziś, jako jeden z imperatywów naszego działania.
Początkowo nie zajmowaliście się sprzętem naziemnej obsługi statków powietrznych (NOSP), tylko urządzeniami szkolno-treningowymi. Potem, bardzo szybko, pojawiła się ta nowa specjalizacja. To unikat w naszym przemyśle i nowy kierunek, który zdominował waszą działalność.
Po upadku Układu Warszawskiego pojawiła się potrzeba opracowania sprzętu do naziemnej obsługi naszych samolotów wojskowych. Chodziło o to, żeby móc obsługiwać zarówno postsowieckie jak i zachodnie samoloty, które miały się u nas pojawić. Szukano więc podmiotu, który będzie mógł opracować i podjąć produkcję tego typu sprzętu. Udało się to zrobić u nas. To żywy dowód, że spółka może podjąć wyzwania techniczne i produkcyjne.
Urządzenia NOSP to dzisiaj jaki procent waszej działalności?
Ponad 90, szczególnie jeśli wziąć po uwagę także produkcję na rynek cywilny. Jeśli chodzi o tą ostatnią, to jeszcze poprzedni zarząd rozpoczął współpracę z firmami handlingowymi. Staramy się sprostać ich potrzebom. Wiemy, że np. poza skomplikowanymi urządzeniami potrzebują one także wodzideł, schodów i innego prostego sprzętu. Chcemy wejść w ten obszar, choć jeśli będziemy mieli dużo zamówień z wojska, to one zaabsorbują nasze moce produkcyjne. Siły Zbrojne RP były i są dla nas priorytetowym kontrahentem. Nie ukrywam, że ich zamówienia są też dla nas bardziej rentowne, choć bardziej skomplikowane techniczne.
Czy planujecie jeszcze wrócić do produkcji trenażerów?
Jest to obszar, który przez lata był naszą główną działalnością. Teraz już tak nie jest, ale chcemy do niego wrócić. W 2017 roku udało się razem, ze spółką-siostrą z Grupy PGZ – Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Mechanicznych OBRUM Sp. z o.o. z Gliwic – zmodernizować trenażer Beskid do czołgu T-72. To zupełnie nowa jakość. Pokazaliśmy go w ubiegłym roku na Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach i chcemy dalej iść w tym kierunku. Chcemy zmodernizować kolejny trenażer rodziny Beskid, tym razem załogi czołgu PT-91 Twardy
oraz trenażer Ortles do BWP-1. To wszystko zrobimy razem z OBRUM-em. Liczymy, że będzie zapotrzebowanie na przeprowadzenie takich modernizacji, szczególnie, że MON używa wielu urządzeń starszej generacji i chce modernizować czołgi T-72. Kolejną szansę dla naszej Spółki stwarza powstanie Wojsk Obrony Terytorialnej. To lekka piechota, ale być może koszty szkolenia przy użyciu taniego w eksploatacji trenażera BWP-1 sprawią, że żołnierze tej formacji będą mogli nabyć dodatkowe umiejętności. To także ciekawe rozwiązanie dla wojsk operacyjnych, zanim masowo wejdą do linii nowe bojowe wozy piechoty Borsuk. WCBKT S.A. chce także zaistnieć w innych obszarach związanych z systemami do wozów bojowych i pojazdów wojskowych.