RBS nowa generacja pocisków na horyzoncie.

31 marca br. koncern Saab AB poinformował, że otrzymał od szwedzkiej Administracji Materiałowej Sił Zbrojnych (Försvarets materielverk, FMV) zlecenie na opracowanie pocisku przeciwokrętowego nowej generacji. Wartość zamówienia, które obejmuje także dożywotni serwis obecnie eksploatowanych w szwedzkich siłach zbrojnych rakiet RBS15 różnych wersji, wynosi 3,2 mld SEK. W ślad za nim, 28 kwietnia, FMV zawarła kontrakt z Saabem na produkcję seryjną tych pocisków za kolejne 500 mln SEK. Mają być one dostarczane od połowy lat 20.

Nowy system ma być operacyjny w połowie lat 20. Jak dotąd FMV nie zdecydowała jak będzie oznaczony. Tymczasowo stosowane są określenia NGS od Ny försvarsmaktsgemensam sjömalsrobot (wspólny pocisk przeciwokrętowy), RBS15F ER (wersja lotnicza, przeznaczona dla myśliwców Gripen E), zaś wersja okrętowa (dla korwet typu Visby) nazywana jest RBS15 Mk3+, ale nie można wykluczyć także wykorzystania nazwy RBS15 Mk4 (RBS – szwedzki akronim ‚robotsystem’). Ważne jest natomiast to, że ich konstrukcja będzie czerpała z doświadczeń zdobytych w trakcie rozwoju i eksploatacji rakiet przeciwokrętowych z możliwością ataku celów lądowych RBS15 Mk3, produkowanych wspólnie przez Saaba i niemiecką firmę Diehl BGT Defence GmbH&Ko KG z przeznaczeniem na eksport. Na razie, z oczywistych względów wiedza na temat uzbrojenia nowej generacji jest ograniczona, ale postaramy się nieco przybliżyć zasadnicze kierunki dalszego rozwoju tej sprawdzonej konstrukcji.

Od Mk3 do NGS

Obecnie oferowany przez Saaba RBS15 Mk3 należy do najnowszej generacji systemów rakietowych klasy powierzchnia-powierzchnia. Pociski te mogą być odpalane z platform nawodnych i brzegowych oraz razić cele morskie i lądowe w każdych warunkach hydrometeorologicznych. Ich konstrukcja oraz wyposażenie umożliwiają elastyczne i skuteczne użycie w dowolnych scenariuszach – zarówno na wodach otwartych, jak i na obszarach przybrzeżnych o skomplikowanej sytuacji radiolokacyjnej, a także do niszczenia nieruchomych obiektów lądowych o znanym położeniu. Do najważniejszych zalet RBS15 Mk3 należą:

• głowica bojowa o dużej masie,
• duży zasięg,
• możliwość elastycznego kształtowania trajektorii lotu,
• głowica radiolokacyjna zdolna do działań w każdych warunkach hydrometeorologicznych,
• duża rozróżnialność celów,
• wysoka zdolność penetracji obrony przeciwlotniczej.

Cechy te osiągnięto dzięki konsekwentnemu rozwojowi w oparciu o rozwiązania z rakiet wcześniejszych wersji (Rb 15 M1, M2 i M3, potem określane wspólnie jako Mk 1 oraz Mk 2) – zachowano konwencjonalny układ konstrukcyjny, jednak został on zmodyfikowany. Wprowadzono zmiany aerodynamiczne, by poprawić manewrowość, obniżono skuteczną powierzchnię odbicia radiolokacyjnego pocisku poprzez przemodelowanie części nosowej i chwytu powietrza do silnika marszowego oraz użycie materiału pochłaniającego promieniowanie elektromagnetyczne w odpowiednich miejscach, zastosowano „inteligentne” oprogramowanie sterujące pracą głowicy poszukującej i obniżono ślad termiczny, dzięki zastosowaniu właściwych materiałów, jak również dopracowanej aerodynamice, zapobiegające znacznemu nagrzewaniu się płatowca.
Jego układ konstrukcyjny w opracowywanej odmianie NGS będzie podobny, bez rewolucyjnych zmian, choć dokonane zostaną dalsze korekty kształtu niektórych elementów rakiety. Takie podejście producenta do zagadnień stealth wynika z pewności, że każdy pocisk zostanie wykryty przez współczesne środki obserwacji technicznej broniącego się okrętu, zaś stosowanie technik stealth „za wszelką cenę” podnosi koszt opracowania i produkcji rakiet, nie gwarantując bynajmniej pożądanego efektu. Dlatego ważniejsze jest sprawienie, aby nastąpiło to jak najpóźniej, w czym – oprócz wspomnianych zabiegów na płatowcu – ma pomóc lot na jak najniższej wysokości z jak największą prędkością i możliwość manewrowania oraz poruszanie się po zaprogramowanej, optymalnej trajektorii.