3. Pułk Lotniczy z bazy Gaziemir dysponuje dwoma dywizjonami śmigłowców: średnich AS532UL Cougar (na zdjęciu) oraz lekkich UH-1H i AB205.

Naszym głównym zadaniem jest zapewnienie lotniczego wsparcia naszym Siłom Lądowym w określonym miejscu i czasie, jako Pułk Lotnictwa Sił Lądowych dowodzony przez Dowództwo Lotnictwa Sił Lądowych, głównie w zachodniej części Turcji, a przede wszystkich w środkowo-zachodniej i południowo-zachodniej części kraju – mówi ppłk Baysan z 3. Pułku Lotniczego stacjonującego w bazie Izmir-Gaziemir.

Podpułkownik Baysan został oficerem-pilotem Lotnictwa Sił Lądowych w 1998 r. i jest obecnie instruktorem na śmigłowcach AS532 Cougar. Baza Lotnictwa Sił Lądowych Gaziemir jest położona po północno-zachodniej stronie Międzynarodowego Portu Lotniczego Izmir Adnan Menderes. Historia 3. Pułku Lotniczego zaczęła się w 1975 r., kiedy w Izmir powstało Dowództwo Morza Egejskiego.
Po zakończeniu zimnej wojny w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku wiele krajów zredukowało swoje siły zbrojne. Siły Lądowe Turcji także przeszły przemiany, dostosowując się do zmieniającego się środowiska bezpieczeństwa międzynarodowego, jednocześnie dążąc do zwiększenia mobilności i precyzji rażenia, zdolności do działania w warunkach nocnych, a także zmieniając strukturę i system mobilizacyjny. Dziś armia turecka jest zorganizowana w bataliony, brygady, korpusy i armie. Dowództwo Lotnictwa Sił Lądowych powstało 15 sierpnia 2003 r. Podlega ono Dowództwu Sił Lądowych i zapewnia centralne kierowanie siłami lotniczymi w siłach lądowych.
3. Pułk Lotniczy w Gaziemir dysponuje dwoma dywizjonami śmigłowców: dywizjonem śmigłowców średnich Airbus Helicopters AS532UL Cougar i dywizjonem śmigłowców lekkich Bell UH-1H i Agusta-Bell AB205, te ostatnie służą do szkolenia i zadań łącznikowych na rzecz sił lądowych. Śmigłowce Sikorsky S-70 Black Hawk nie występują już w wyposażeniu 3. Pułku Lotniczego. Ppłk Baysan powiedział, że w 2008 r. podjęto decyzję o przesunięciu S-70 do południowej, górskiej części Turcji, śmigłowce te bowiem najlepiej spisują się w tych warunkach. Od niedawna pułk dysponuje także dwoma śmigłowcami szturmowymi Bell Helicopters AH-1P Cobra, chodzi o to by załogi śmigłowców stacjonujących w rejonie Güvercinlik, 40 km na północ od Ankary, miały możliwość prowadzenia szkolenia nad odmiennym terenem i w innym środowisku.
Amerykanie zaoferowali Turcji śmigłowce szturmowe AH-1P i S dla uzupełnienia posiadanych AH-1W. Łącznie Siły Lądowe Turcji odebrały 36 używanych wcześniej przez US Army śmigłowców AH-1P i S w pięciu transzach: 20 AH-1P w 1993 r., 12 AH-1S 5 marca 1995 r. i 4 TAH-1P 29 marca 1995 r. Śmigłowce szkolne TAH-1P były niezbędne, nie ma bowiem do tych maszyn żadnego symulatora. Ponieważ możliwości bojowe dostarczonych śmigłowców szturmowych były ograniczone, zdecydowano się na ich modernizację. Program ruszył w lipcu 1995 r. i kolejno objęto nim wszystkie AH-1P i S. Modernizację prowadzono we współpracy z izraelską firmą Israel Aerospace Industries. W jej ramach na śmigłowcu zamontowano 20 mm działko w wieżyczce strzeleckiej, zmodernizowane skrzydło z zaczepami na uzbrojenie, nowy odbiornik systemu nawigacji taktycznej TACAN, radiostacje Rockwell Collins AN/ARC-182, stację ostrzegającą przed opromieniowaniem radiolokacyjnym Northrop Grumman AN/APR-39V(3), stację aktywnych zakłóceń w podczerwieni BAE Systems AN/ALQ-144 a także wyrzutniki termicznych nabojów zakłócających.
Ppłk Baysan kontynuuje: Do podstawowego szkolenia samolotowego mamy maszyny Cessna T.182T Skylane (Cessna 182), od 2010 r. samoloty te zastępują wcześniej używane Cessna U-17A Skywagon (Cessna 185). Początkowa partia 20 śmigłowców AS532 Cougar została zamówiona w 1992 r., ich dostawy zaś zaczęły się w 1997 r. w ramach programu „Phenix 1”. W 1997 r. rząd Turcji podpisał nowy kontrakt na dostawę kolejnych 30 AS532UL. Śmigłowce dostarczane w ramach tego kontraktu miały zostać wyprodukowane w Turcji i do tego celu powstało konsorcjum złożone z Eurocoptera i TAI (Tusas Aerospace Industries Inc.), nazwane EUROTAI. Program nazwany „Phenix 2” obejmował dostawę 10 AS532UL dla Sił Lądowych Turcji i 20 AS532 dla Sił Powietrznych Turcji, wszystkie dostarczono do 2003 r.