Cała trójka Riverów pierwszej serii w pokazowej sesji na morzu. Kształt burt urody im nie dodał, ale poprawił dzielność morską i uprościł ich produkcję.

8 grudnia ubiegłego roku koncern BAE Systems zawarł kontrakt na budowę dwóch kolejnych okrętów patrolowych typu River. Tamar i Spey mają wejść w skład Royal Navy w 2019 r. Ta niezbyt urodziwa i wciąż ewoluująca konstrukcja okazała się być bardzo udaną, osiągając przy tym sukcesy za granicami Zjednoczonego Królestwa.

Obecnie jedynymi patrolowcami Royal Navy są właśnie, eksploatowane od 2003 r., jednostki typu River. Ich projekt opracowany został przez stocznię Vosper Thornycroft (VT), we współpracy z przedsiębiorstwem Three Quays Marine Services. Jednym z ważniejszych wymagań przyszłego użytkownika, obok dobrej dzielności morskiej, był wysoki poziom niezawodności, umożliwiający długotrwały pobyt w morzu bez potrzeby przeprowadzania obsług, w tym dokowania. Aktualnie, po niemal 15-letnim okresie eksploatacji okrętów pierwszej serii, osiągnął on średnią wartość 300 dni w roku.

Batch 1

VT swoją propozycję budowy nowych jednostek patrolowych zaprezentowała Ministerstwu Obrony w Londynie na przełomie 2000 i 2001 r. Projekt spotkał się z dużym zainteresowaniem, gdyż już w kwietniu zawarto umowę dotyczącą budowy okrętów. Rzadko spotykaną w przypadku sił morskich jest forma własności tych okrętów, gdyż przez pierwsze 10 lat Royal Navy była jedynie ich użytkownikiem, ale nie właścicielem. Opiewająca na kwotę 60 mln GBP za jednostkę umowa dzierżawy spisana została w 2002 r. na okres pięciu lat. Zgodnie z jej postanowieniami VT odpowiedzialna była za całokształt prac obsługowych przez okres jej trwania. Odnowienie kontraktu na kolejne pięć lat sformalizowano w styczniu 2007 r. Tym razem kosztowało to nieco mniej, bo 52 mln GBP. Po wygaśnięciu tej umowy, we wrześniu 2012 r. MoD poinformowało, że nie będzie kontynuowało dzierżawy, ale zaproponuje odkupienie Riverów od VT. Ich wartość wyceniono wówczas na 39 mln GBP za sztukę.
Początkowo planowano budowę dziewięciu jednostek w dwóch transzach: cztery Batch 1 i pięć Batch 2. Zdecydowano się jednak ograniczyć pierwszą serię do trzech: Tyne, Severn i Mersey. Zasiliły one Royal Navy w 2003 r., zastępując w służbie siedem starzejących się patrolowców typu Island. Efektywne przejęcie zadań większej liczby okrętów przez mniejszą było możliwe dzięki wspomnianemu bardzo długiemu okresowi bezobsługowej służby. Cała trójka zbudowana została przez należącą do VT stocznię w Woolston (Southampton). Były to ostatnie jednostki, które powstały w tym zakładzie. W 2003 r. VT przeniósł produkcję do stoczni w bazie Royal Navy w pobliskim Portsmouth. W 2008 r. VT Shipbulding połączono z BAE Systems tworząc spółkę, która od 2009 r. nosi nazwę BAE Systems Surface Ships Ltd.
Kadłub Riverów wyposażono w gruszkę dziobową, dodatkowo konstruktorzy zdecydowali się na zastosowanie charakterystycznego załamania burt przed nadbudówką. Uzyskano w ten sposób odpowiednie ukierunkowanie rozbijanych fal, skutecznie ograniczając zalewanie pokładu dziobowego i sterówki. Na pierwszych jednostkach zastosowano także system stabilizacji wykorzystujący zbiorniki trymowe. Dzięki nim możliwe jest wodowanie i podejmowanie łodzi inspekcyjnych przy stanie morza do 5. Patrolowce mają duży, otwarty pokład na rufie, na którym można ustawić do siedmiu kontenerów TEU z różnym wyposażeniem lub innego rodzaju ładunek. Do ich obsługi na śródokręciu zainstalowano żuraw o udźwigu 25 ton. Konstrukcja pokładu tak została wzmocniona, aby zamiast kontenerów można było tam przewozić różnego rodzaju pojazdy, w tym barki desantowe LCVP. Stosunkowo nieliczna załoga stała, składająca się z 28–30 osób, pozwoliła na zaprojektowanie pomieszczeń socjalno-bytowych o wysokim standardzie, ułatwiających załodze długotrwałe przebywanie w morzu. Uzbrojenie stałe składa się z obsługiwanej ręcznie 20 mm armaty automatycznej Oerlikon L/85 KAA i dwóch karabinów maszynowych.