Francuski przemysł lotniczy w okresie międzywojennym

W przededniu II wojny światowej Siły Lądowe i Siły Morskie Francji były duże, w miarę dobrze wyposażone; nieco gorzej wyglądało wyszkolenie personelu. Bardziej złożona sytuacja zaistniała w Siłach Powietrznych, wyposażonych wprawdzie w nowoczesne konstrukcje lotnicze, ale technicznie „odstające” od niemieckich. Przyczyny tego stanu rzeczy były złożone, a ich źródłem – stan całego francuskiego państwa.

W okresie I wojny światowej Francja dysponowała największym przemysłem lotniczym na świecie. Wśród pionierów francuskiego lotnictwa byli bracia Henri i Maurice Farman – synowie Anglika mieszkającego na stałe w Paryżu, korespondenta jednej z dużych brytyjskich gazet, i jego francuskiej żony. Do 1937 r. Henri Farman miał obywatelstwo brytyjskie, później uzyskał francuskie. Ukończył paryską Akademię Sztuk Pięknych – École des Beaux Arts – na kierunku malarstwo, ale dość szybko zaczął pasjonować się mechaniką i rozwojem maszyn. Jako kierowca firmy Renault startował w zawodach Gordon Bennetta. Na początku XX wieku zainteresował się lotnictwem i szybko kupił pierwszy samolot – w jednej z pierwszych wytwórni lotniczych na świecie, a na pewno pierwszej we Francji – Voisin. Henri Farman był pierwszym pilotem, który przeleciał więcej niż kilometr po obwodzie zamkniętym. W latach 1908-1910 wielokrotny rekordzista świata w konkurencjach odległości, prędkości, wysokości i długotrwałości lotu. Pierwszy na świecie zastosował w swoich samolotach lotki.
Gabriel Voisin (1880-1973), wychowany wraz ze swym bratem Charlesem jedynie przez matkę, również ukończył akademię sztuk pięknych, Ecole des Beaux Arts de Lyon w Lyonie i został architektem. Jednakże już w latach 1904-1905 budował szybowce, które holował za samochodami. W 1905 r. zaczął budowę swojego pierwszego samolotu, a wkrótce otrzymał zamówienie na drugą podobną maszynę. Zamawiającym był Louis Blériot, inny francuski pionier lotnictwa, znany z pierwszego na świecie przelotu nad kanałem La Manche w 1909 r. W tym samym, 1905 r., powstał warsztat budowy samolotów znany jako Ateliers d’Aviation Édouard Surcouf, Blériot et Voisin. Występujący w spółce Édouard Surcouf (1862-1938) zajmował się w początkach XX wieku budową sterowców; na polu samolotów nie był już później aktywny. Spółka zbudowała jedynie dwa samoloty – Bleriot II i Bleriot III, raczej niezbyt udane. Później została rozwiązana, bracia Gabriel i Charles Voisin bowiem wykupili udziały Blériot w firmie i 5 listopada 1906 r. założyli niewielką fabrykę samolotów, znaną jako Appareils d’Aviation Les Frères Voisin. Wytwórnia powstała na zachodnim paryskim przedmieściu Boulogne-Billancourt. Pierwszy udany samolot firmy został oblatany 30 marca 1907 r. i odtąd zaczęła się produkcja pojedynczych egzemplarzy, najczęściej dwupłatowców, budowanych na zamówienie różnych osób. Pierwsze dwa identyczne dwupłatowce firmy otrzymały nazwy od swoich nabywców: Voisin-Delagrange No.1 i Voisin-Farman No.1.
W 1912 r. rozpoczęła się seryjna produkcja pierwszego wojskowego samolotu, Voisin I – łącznie zbudowano 70 takich maszyn dla Francji i kilka sztuk w Rosji, dla rosyjskiego lotnictwa wojskowego. Na początku I wojny światowej powstało ponad 800 bardzo udanych samolotów Voisin III, stosowanych jako rozpoznawcze i bombowce lekkie. Później zbudowano około 350 ulepszonych Voisin V. W latach 1916-1917 wyprodukowano ponad 1000 Voisin VIII, które były podstawowymi lekkimi samolotami bombowymi Francji – do czasu wyparcia ich pod koniec wojny przez Bréguet XIV i Salmson 2A2. Od 1912 r., kiedy to zmarł Charles Voisin, wytwórnia nosiła nazwę Société Anonyme des Aéroplanes G. Voisin. Niestety jednak nie przetrwała długo. W 1919 r. Gabriel Voisin zdecydował się porzucić produkcję lotniczą na rzecz wytwarzania luksusowych samochodów.