KC-46A Pegasus

Dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych program budowy nowych samolotów tankowania powietrznego KC-46A Pegasus należy do najbardziej priorytetowych. Średnia wieku wysłużonych samolotów KC-135 Stratotanker to 60 lat i obecnie jest to już ostatni moment, aby zastąpić je nową konstrukcją. Początkowo program KC-46A borykał się z problemami technologicznymi i opóźnieniami, które jednakże udało się Boeingowi przezwyciężyć. Producent planuje dostarczyć siłom powietrznym pierwsze 18 tankowców tego typu do tycznia 2018 r.

Historia przetargu na nowe samoloty tankowania powietrznego dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (US Air Force, USAF) rozpoczęła się w pierwszej dekadzie XXI wieku. Siły Powietrzne postanowiły wówczas wziąć w leasing od firmy Boeing kilkadziesiąt samolotów tankowania powietrznego oznaczonych jako KC-767A i zbudowanych na bazie komunikacyjnego modelu Boeing 767. Miała to być umowa bezprzetargowa, dzięki której USAF mogłyby relatywnie szybko pozyskać nowe tankowce. Decyzja Sił Powietrznych spotkała się jednak z krytyką ze strony Kongresu, który uważał, że kupno samolotów, a nie leasing, jest bardziej racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia. W odpowiedzi USAF ogłosiły, że wyleasingują tylko 20 maszyn, natomiast 80 zakupią. W listopadzie 2003 r. przeciwnicy takiego rozwiązania w Kongresie storpedowali jednak te plany.
Przez kilka kolejnych lat sprawa pozostawała w zawieszeniu. Dopiero w styczniu 2007 r. USAF ogłosiły oficjalny przetarg na zakup 179 nowych samolotów tankownia powietrznego KC-X za cenę około 30 miliardów dolarów. Do przetargu stanęły firmy: Boeing oraz konsorcjum Northrop Grumman-EADS. W lutym 2008 r. Siły Powietrzne wybrały propozycję konsorcjum Northrop Grumman-EADS – samolot KC-45A, zbudowany na bazie komunikacyjnego Airbusa A330. Boeing jednak nie poddał się i w następnym miesiącu oprotestował decyzję komisji przetargowej twierdząc, że USAF obydwie propozycje oceniły niezgodnie z własnymi kryteriami. W czerwcu 2008 r. amerykańska najwyższa izba kontroli (GAO – Government Accountability Office) podtrzymała protest Boeinga, co doprowadziło do anulowania całego przetargu.
We wrześniu 2009 r. przetarg KC-X ruszył po raz trzeci. Ponownie wzięły w nim udział firmy Boeing oraz Northrop Grumman-EADS. 24 lutego 2011 r. Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych ogłosiły, że zwycięzcą w przetargu na nowe samoloty tankowania powietrznego została firma Boeing. Koncernowi przyznano wart 4,9 miliarda dolarów kontrakt na opracowanie, zbudowanie i dostarczenie do 2017 r. czterech egzemplarzy testowych samolotów tankowania powietrznego oznaczonych jako KC-46A. Cała transza 179 samolotów ma zostać dostarczona do 2027 r.

Oblot prototypu EMD-1

Projekt KC-46A jest oparty na modelu komercyjnym Boeing 767-2C, który wyposażono w zmodernizowany boom z powietrznego tankowca KC-10A Extender oraz pokład i kokpit z modelu Boeing 787-400. 21 czerwca 2013 r. rozpoczęła się budowa skrzydła dla pierwszego prototypu – tzw. prototypu do badań inżynieryjnych i oceny konstrukcji (EMD – Engineering Manufacturing and Design) oznaczonego jako Boeing 767-2C (EMD-1). Dwa miesiące później USAF zakończyły tzw. krytyczną ocenę konstrukcji (CDR – Critical Design Review) – o miesiąc wcześniej niż planowano. Pozytywna ocena CDR oznaczała zielone światło dla rozpoczęcia budowy EMD-1. Ogółem zaplanowano budowę czterech samolotów EMD. Egzemplarze EMD-1 oraz EMD-3 to bazowe modele 767-2C bez systemów przekazywania paliwa – sztywnego boomu, dwóch podskrzydłowych zasobników z giętkimi przewodami do przetaczania paliwa Cobham WARP (Wing Aerial Refueling Pod) oraz wyposażenia docelowego. Służą do naziemnych testów wytrzymałościowych, środowiskowych, pożarowych itp. Z kolei egzemplarze EMD-2 oraz EMD-4 to kompletne egzemplarze testowe, tzw. funkcjonalne tankowce, wyposażone we wszystkie docelowe systemy i zdolne do prowadzenia kompletnych testów w powietrzu.