23 lutego zachodnioeuropejska spółka MBDA, producent systemów rakietowych różnego przeznaczenia, podała informację, że Arabska Republika Egiptu zawarła z nią kontrakt na dostawę okrętowych pocisków przeciwlotniczych VL MICA NG. Jest to pierwszy klient zamawiający najnowszą wersję tego uzbrojenia.

Nie podano wartości umowy, rodzaju głowic naprowadzających (termolokacyjna czy radiolokacyjna), ani tym bardziej liczby zakontraktowanej amunicji. Pociski trafią do uzbrojenia czterech korwet typu El Fateh (Gowind 2500). Prototyp zbudowała stocznia Naval Group w Lorient, zaś jednostki seryjne powstają w oparciu o transfer technologii i licencję w stoczni Alexandria Shipyard w Aleksandrii. Wyjątek stanowią zintegrowane moduły masztowe PSIM (Panoramic Sensors and Intelligence Module), które wyprodukowano, uruchomiono i przetestowano w Lorient, po czym przetransportowano do Egiptu. Obecnie pierwsza para jednostek jest w służbie, pozostałe zwodowano i są wyposażane.
Korwety typu Gowind 2500, to jak dotąd jedyne okręty uzbrojone w 16 pocisków VL MICA. Na innych jednostkach zwykle jest ich 12.
Pierwsze publiczne informacje o pocisku VL MICA NG (ang. New Generation, pol. nowa generacja) ujawniono w trakcie zeszłorocznego salonu uzbrojenia morskiego Euronaval, który z powodu pandemii COVID-19 przyjął nietypową formę on-line. To najnowsza odmiana sprawdzonego systemu obrony powietrznej bliskiego zasięgu VL MICA (ang. Vertical Launch, fr. Missile d’interception, de combat et d’autodéfense, pol. pionowy start, pocisk do przechwytywania, walki i samoobrony).

Pocisk VL MICA NG, mający całkowicie nową konstrukcję, zachował wymiary zewnętrzne i ogólną koncepcję poprzednika, dzięki czemu uzyskano kompatybilność wsteczną w stosunku do istniejących wyrzutni okrętowych i lądowych. Ponadto wykorzystywane obecnie łącza danych i ich systemy antenowe także zachowały zgodność z nową amunicją, i po prostej aktualizacji oprogramowania mogą współpracować z pociskami VL MICA NG.
Nowe pociski kierowane VL MICA NG, podobnie jak poprzednicy, występują w dwóch odmianach: z głowicą z aktywną anteną ze skanowaniem elektronicznym AESA i z detektorem matrycowym pracującym w podczerwieni FPA IIR (Focal Plane Array). Nowsze rozwiązania techniczne zastosowane w układach naprowadzania obu rodzajów oznaczają mniejszą liczbę podzespołów, jak też niższą ich masę, co z kolei pozwala na zwiększenie zapasu paliwa. To, wraz z nowym dwupulsowym rakietowym silnikiem marszowym, zapewni zasięg przechwycenia celu do 40 km, jak też dodatkową energię pocisku w terminalnej fazie lotu, poprawiając jego manewrowość i zdolność do niszczenia obiektów z dużej odległości.
Zaimplementowane w konstrukcji VL MICA NG nowości zwiększą możliwości radzenia sobie z celami takimi jak bezzałogowe aparaty latające, czy małe samoloty, a także przyszłymi zagrożeniami, cechującymi się coraz mniejszymi obserwowalnymi sygnaturami w podczerwieni i pasmach radiolokacyjnych. Jak już wspomniano, będzie też w stanie przechwytywać na większych odległościach „konwencjonalne” cele (samoloty, śmigłowce, pociski manewrujące i pociski przeciwokrętowe).
Dzięki zastosowaniu dwóch typów rakiet – z głowicą termiczną i aktywną radiolokacyjną, VL MICA jest wielokanałowym systemem klasy „odpal i zapomnij”, pozwalającym zwalczać cele na bliskich i średnich dystansach, bez względu na warunki atmosferyczne i emitowane przez systemy wroga zakłócenia elektroniczne.
Obecnie siły zbrojne 15 państw eksploatują systemy VL MICA w wersjach lądowych i morskich.