3 listopada izraelskie media opublikowały informację o tym, że Siły Obronne Izraela rozważają wykorzystanie uzbrojenia przeciwpancernego zdobytego na Hezbollahu.

Jeśli wierzyć informacjom zawartym w artykule z internetowego wydania izraelskiej gazety „Israel Hayom”, Siły Obronne Izraela miały zdobyć „dziesiątki tysięcy” przeciwpancernych pocisków kierowanych rodziny 9M133 Korniet (w praktyce zapewne są to głównie ich irańskie klony Dehlavieh) i Almas (konstrukcja irańska, kopia izraelskiego Spike-LR). Izraelczycy mieli zrezygnować ze zniszczenia tego zapasu amunicji na miejscu i przewieźli go na terytorium Izraela. Zdobyczna broń najprawdopodobniej zasili więc arsenał wojska, przeciwko któremu miała być użyta.

Dehlavieh ma masę ok. 22,7 kg, zasięg wynosi ok. 5500 m (choć podobno istnieje wersja o zasięgu do 8000 m; nocny kanał celowniczy pozwala na naprowadzanie pocisku na cele znajdujące się w odległość do 3500 m). Masa pocisku wraz z pojemnikiem transportowo-startowym i układem celowniczym wynosi 26 kg, dzięki czemu zestaw może być przenoszony przez dwie osoby. Pocisk naprowadzany jest w laserowej wiązce prowadzącej. Prędkość lotu wynosić ma ok. 250 m/s, zaś przebijalność ma sięgać 1000 mm stali RHA za pancerzem reaktywnym. Według niepotwierdzonych źródeł, irański pocisk ma różnić się wieloma szczegółami od oryginalnego Kornieta. Almas z kolei to nowocześniejszy irański pocisk tej kategorii, używany najpóźniej od wiosny 2020 r. Jest to kopia przeciwpancernego pocisku kierowanego Rafael Spike-LR, zapewne opracowana dzięki „inżynierii wstecznej” (a może także nielegalnego pozyskania technologii?) po zdobyciu kilku pocisków przez Hezbollah w 2006 r. Istnieją trzy wersje: Almas 1, 2 i 3, przy czym dwie pierwsze to odpowiedniki wersji LR (długość 1100 mm, średnica 130 mm, zasięg 4000 lub 8000 m, masa 15 kg), trzecia – wersji ER (dł. 1600 mm, średnica 170 mm, masa 34 kg). Wszystkie odmiany mogą być naprowadzane na podczerwień w trybie „odpal i zapomnij” lub optoelektronicznie za pomocą światłowodu z człowiekiem w pętli.

Siły Obronne Izraela mają długą tradycję wykorzystywania zdobycznego uzbrojenia. Niegdyś chętnie korzystały ze zdobycznych pojazdów pancernych (np. czołgi Tiran), zlecały również ich modernizacje czy nawet przebudowę dostosowującą do nowych zadań (ciężki transporter opancerzony Achzarit). Przyjęcie do służby zdobycznych pocisków przeciwpancernych byłoby więc kontynuacją tradycyjnego, bardzo praktycznego podejścia do zdobyczy wojennych.