Grupa przemysłowa Rheinmetall AG poinformowała 8 października o pomyślnym zakończeniu prac rozwojowych nad kinetyczną amunicją czołgową nowej generacji, która jest odpowiedzią firmy na nowe rozwiązania w zakresie osłon wozów bojowych. Amunicja, oznaczona na obecnym etapie KE2020Neo lub eKE (enhanced Kinetic Energy, o zwiększonej energii kinetycznej), osiągnęła tym samym gotowość do rozpoczęcia badań kwalifikacyjnych przez pierwszych użytkowników.

Rheinmetall otrzymał od Bundeswehry i British Army zamówienie na wyprodukowanie partii nowej amunicji do testów. Umowę dotyczącą kwalifikacji KE2020Neo podpisały jeszcze we wrześniu 2020 r. Federalne Biuro ds. Wyposażenia, Technologii Informacyjnych i Wsparcia Federalnych Sił Zbrojnych (BAAINBw, Bundesamt für Ausrüstung, Informationstechnik und Nutzung der Bundeswehr) z firmą Rheinmetall Waffe Munition GmbH. Ostatecznie będą one prowadzone wspólnie przez specjalistów BAAINBw i brytyjskich wojskowych ośrodków naukowo-badawczych.

Nowa amunicja 120×570 mm KE2020Neo stanowi kolejne ogniwo w rozwoju czwartej generacji (zapoczątkowanej przez nabój DM53) przeciwpancernej amunicji podkalibrowej stabilizowanej brzechwowo z odrzucanym sabotem (APFSDS, Armour-Piercing Fin-Stabilized Discarding Sabot) firmy Rheinmetall do gładkolufowych armat czołgowych kalibru 120 mm. Dzięki zastosowaniu nowych technologii produkcji, wysokowytrzymały penetrator ze spieków wolframu, zastosowany w nowej amunicji, będzie w stanie przebijać pancerze najnowszych czołgów.

Wszystkie typy amunicji APFSDS Rheinmetalla, począwszy od DM13, wykorzystują penetratory ze spieków wolframu. Za pierwszą generacją, która weszła do użytku Bundeswehry i użytkowników zagranicznych, uznaje się amunicję DM13 z 1979 r. W 1982 r. wdrożono nowy nabój DM23, a w 1987 r. DM33 (druga i trzecia generacja). W ramach modernizacji czołgu Leoparda 2A4/A5 do wersji A6, obejmującej zastąpienie armaty Rh-120 o długości lufy 44 kalibrów nową z lufą 55-kalibrową, firma Rheinmetall Waffe Munition opracowała amunicję nowej generacji DM53, wprowadzoną w 2001 r., pozwalającą w pełni wykorzystać przyrost prędkości początkowej zapewniony przez nową armatę. W 2005 r. rozpoczęto produkcję naboju DM63 o takich samych charakterystykach balistycznych jak DM53, ale wykorzystującą nowy ładunek miotający (TIPS, Temperature Independent Propulsion System), bazujący na prochu dwubazowym typu SCDB (Surface Coated Double Base), zapewniający stałe ciśnienie gazów prochowych w lufie niezależnie od warunków temperaturowych. Obecnie DM63 jest dostępny w wersji A1, dostosowanej do prowadzenia ognia z dowolnej armaty gładkolufowej kalibru 120 mm wywodzącej się z Rh-120 (w przypadku L/44 po modyfikacji układu oporopowrotnego) i zgodnej z rozporządzeniem Unii Europejskiej z 2007 r. o  poprawie ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska przed zagrożeniami, jakie mogą stwarzać chemikalia REACh (Registration, Evaluation, Authorisation, Restriction of Chemicals. Ulepszona wersja DM63A1 ‒ DM73, zoptymalizowana do armat Rh-120 L55A1 o podwyższonym ciśnieniu gazów prochowych w lufie, to obecnie najbardziej zaawansowana amunicja czwartej generacji, która została w 2023 r. wprowadzona do użycia w Bundeswehrze i kilku armiach sojuszniczych. Według Rheinmetall Waffe Munition, dzięki zmodyfikowanemu ładunkowi miotającemu, przy strzelaniu z Rh-120 L55A1 zapewnia 8% przyrost charakterystyk w stosunku do DM63 przy takim samym penetratorze. W przypadku KE2020Neo, która ma penetrator nowej konstrukcji (o większym wydłużeniu?), przyrost ten ma być 20%. Prawdopodobnie nowa amunicja zostanie standaryzowana jako DM83.

Fakt wspólnej realizacji badań kwalifikacyjnych KE2020Neo przez ośrodki z Niemiec i Wielkiej Brytanii wynika z faktu równoległego wdrażania armaty Rh-120 L55A1 w wojskach lądowych obydwu sojuszniczych państw. W Heer w czołgach Leopard 2A7V i 2A8, zaś w British Army w wozach Challenger 3.