29 listopada w internetowym wydaniu dziennika „Washington Post” opublikowano materiał na temat wpływu pomocy wojskowej dla Ukrainy na amerykański przemysł zbrojeniowy.

Analiza wydatków rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki związanych z pomocą wojskową dla Ukrainy, której wartość sięgnęła już 68 mld USD (dla porównania budżet polskiego resortu obrony bez Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych w 2023 wyniósł ok. 20,66 mld USD), dowodzi, że ok. 90% środków przeznaczanych na ten cel pozostaje w Stanach Zjednoczonych. Oznacza to, że ponad 60 mld USD trafiło w ramach pomocy dla Ukrainy do amerykańskich producentów uzbrojenia, amunicji czy sprzętu i wyposażenia wojskowego. Co ciekawe, wciąż nie ma nad Potomakiem konsensusu co do tego, że pomoc dla Ukrainy jest dla Amerykanów korzystna, nawet przy pominięciu aspektu politycznego. Przykładowo za rezygnacją lub ograniczeniem pomocy dla Ukrainy głosować miało aż 31 parlamentarzystów ze stanów, w których mieszczą się kluczowe spółki zbrojeniowe, np. James David Vance (R) z Ohio, gdzie w mieście Lima realizowane były prace przy czołgach Abrams wysyłanych na Ukrainę. We wspomnianych 31 stanach znajduje się 71 miast, w których pracuje 117 linii produkcyjnych, na których powstaje różnego rodzaju uzbrojenie i sprzęt przekazywany Ukrainie, nie licząc jeszcze liczniejszych poddostawców.

Według autora artykułu, jednoznacznie oznacza to, że pomoc dla Ukrainy stymuluje amerykańską gospodarkę poprzez utrzymanie lub tworzenie nowych miejsc pracy. Wpływa też pozytywnie na bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych za sprawą zwiększania mocy produkcyjnych amerykańskiego przemysłu obronnego, co w razie bezpośredniego zaangażowania sił zbrojnych (np. w wojnę na Pacyfiku) może mieć bezpośredni wpływ na wynik starcia. Odtwarzana jest również produkcja niektórych systemów uzbrojenia, np. przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych FIM-92 Stinger (a nie jest to odosobniony przypadek). Wielokrotnie przywoływana produkcja 155 mm granatów artyleryjskich ma wzrosnąć z obecnych 15 000 miesięcznie do 100 000 miesięcznie. Wymaga to oczywiście znacznych nakładów finansowych i wysiłku organizacyjnego.