19 sierpnia turecka państwowa spółka Makine ve Kimya Endüstrisi A.Ş. (MKE) zakończyła z sukcesem próby morskie nowo opracowanej armaty okrętowej kalibru 76 mm. Próby realizowano na pokładzie korwety Beykoz (F 503) typu Burak (eksfrancuskie awizo typu D’Estienne d’Orves).

Armatę, łudząco podobną do najnowszej wersji włoskiej Leonardo 76 mm L/62 Super Rapid, opracowała wspomniana powyżej spółka MKE we współpracy z trzema prywatnymi podwykonawcami (Anzatsan, Ermaksan i İĞREK Makina) oraz Arsenałem marynarki (İstanbul Donanma Tersanesi) w Pendik w aglomeracji Stambułu. Owe podobieństwo nie jest przypadkowe, armaty Leonardo produkowane są na włoskiej licencji przez MKE od 2009 roku. Program opracowania własnej armaty zainicjowano w 2020 roku w związku z rosnącymi kosztami zakupu włoskich armat sięgającymi 8,2 mln EUR za sztukę, podczas gdy krajowy odpowiednik ma kosztować 4,7 mln EUR. Poza niemal o połowę mniejszymi kosztami MKE zapewnia, że seryjne armaty otrzymają lufy o wydłużonej żywotności co dodatkowo obniży koszty ich eksploatacji. Ponadto opracowanie armaty ma związek z chęcią uniezależnienia się od dostaw uzbrojenia z zagranicy.

Pierwsze strzelania na poligonie lądowym Karapınar ATDM (Atış Test ve Değerlendirme Merkezi) przeprowadzono w listopadzie 2021 roku. Po zakończonych 20 lipca bieżącego roku testach lądowych armata trafiła na pokład Beykoza. Obecnie MKE oczekuje na certyfikat kwalifikacyjny i rozpoczęcie produkcji seryjnej. Docelowo planowane jest zastąpienie wszystkich włoskich armat własną. W Tureckiej Marynarce Wojennej (Türk Deniz Kuvvetleri) nosicieli tych armat jest dość sporo, bo aż 31 w tym: osiem fregat typu Gabya (turecka odmiana amerykańskich Oliver Hazar Perry), cztery korwety typu Ada, dziewięć okrętów rakietowych typu Kılıç, dwa typu Yıldız, cztery typu Doğan, cztery typu Rüzgar.

Nowe tureckie armaty legitymują się mniejszą szybkostrzelnością od włoskich Super Rapid, gdyż sięga ona 80 strz./min (a to wynik słabszy od pierwotnej wersji armat OTO Melara Compact i jej amerykańskiej kopii Mk 75 – 85 szt./min). Masa pustej wierzy to 7500 kg (7900 kg Leonardo SR). Pozostałe parametry jak: zapas gotowej do użycia amunicji (80 nabojów w wieży), kąty podniesienia lufy (-15 do + 85°), prędkość obrotu wieży (60-65°/s) oraz zasięg zarówno dla standardowej amunicji (16 km), jak i wspomaganej rakietowo (20 km) są identyczne jak we włoskim pierwowzorze. Także sposób chłodzenia lufy jest identyczny i wykorzystuje wodę morską (z automatycznym przepłukaniem wodą słodką po zakończeniu strzelania).

[SPROSTOWANIE]

W nawiązaniu do niniejszego wpisu, firma Leonardo S.p.A. przesłała informacje, na podstawie których przygotowaliśmy poniższe sprostowanie.

Jak wyjaśnia spółka Leonardo, turecka firma MKE nigdy nie posiadała licencji na produkcję włoskich armat, nigdy też całe jej systemy artyleryjskie nie były wytwarzane w Turcji. Doświadczenia firmy tureckiej sprowadzają się jedynie do prac przy produkcji luf 76 mm armat, która ograniczała się jedynie do kilku faz ich wytwarzania (z wyłączeniem najbardziej znaczących, jak gwintowanie i obróbka powierzchni).

Podobieństwa obu dział ograniczają się jedynie do wyglądu zewnętrznego i nie mają związku z parametrami technicznymi armaty. Pod względem technicznym armata turecka znacząco ustępuje włoskiej Super Rapid (jej parametry zbliżone są do wycofanych z produkcji w 2000 roku 76 mm armat Leonardo 76 mm L/62 Compact).

Ponadto sugerowana w artykule cena armaty Super Rapid jest nieprawdziwa.