7 stycznia laboratorium badawcze sił powietrznych Stanów Zjednoczonych – AFRL (Air Force Research Laboratory) ujawniło informacje na temat pierwszego testu tzw. współpracującego uzbrojenia lotniczego.

Test uzbrojenia opracowywanego w ramach programu sił powietrznych „Golden Horde” (Złota Orda) odbył się 15 grudnia 2020 r. na poligonie bazy Eglin AFB na Florydzie. Wziął w nim udział myśliwiec F-16C, który zrzucił dwie bomby typu CSDB-I (Collaborative Small Diameter Bomb I). Jest to wersja bomby o małym wagomiarze typu Boeing GBU-39B SDB (Small Diameter Bomb) opracowana dla programu „Golden Horde”. Bomby CSDB mają możliwość komunikowania się pomiędzy sobą po zrzucie.

Dzięki zaprogramowanym wcześniej algorytmom mogą wybrać cele naziemne o największym priorytecie i wykonać wspólny, skoordynowany atak. Wszystko to realizowane jest bez ingerencji ze strony pilota. Współpraca uzbrojenia ma pozwolić na wykonanie jak najbardziej efektywnych, w konkretnej sytuacji taktycznej, ataków na cele naziemne. Według zamysłu programu, ma to przełożyć się także na użycie mniejszej liczby uzbrojenia w porównaniu do tradycyjnych ataków, gdzie każdy cel namierzany jest niezależnie przez człowieka.

Według AFRL test przeprowadzony 15 grudnia zakończył się sukcesem pomimo, że bomby nie uderzyły w wyznaczone cele. Po zrzucie przez myśliwiec, bomby CSDB natychmiast skomunikowały się ze sobą w powietrzu. Ich głowice namierzające wykryły jeden z potencjalnych celów – antenę systemu zakłócania sygnału GPS. Jednakże według „reguł ataku” zaimplementowanych przed lotem, bomby „uznały”, że system nie jest celem o najwyższym priorytecie. Bomby kontynuowały więc poszukiwanie ważniejszych celów. Niestety, po ich odnalezieniu nie były w stanie wykonać ataków. Na skutek błędu oprogramowania koordynaty nowych celów nie mogły być przekazane do systemu naprowadzania bomb. Wobec braku nowych koordynatów, obydwie bomby uderzyły w zaprogramowane wcześniej miejsca awaryjne.

AFRL zapowiada przeprowadzenie dwóch kolejnych testów na początku bieżącego roku. Oprócz bomb SDB I, w programie „Golden Horde” wykorzystywane są również tzw. miniaturowe wabiki zakłócania elektronicznego Raytheon MALD (Miniature Air-Launched Decoy), które oznaczono jako CMALD. Modyfikacja do standardu „Collaborative” obejmuje m.in. instalację głowicy namierzającej i śledzącej sygnały GPS (zbierającej ogólne informacje o polu walki), cyfrowego systemu łączności radiowej służącego do komunikacji pomiędzy bombami oraz dodatkowego procesora. Procesor przed lotem otrzymuje algorytmy odpowiedzialne za współpracę w powietrzu. Algorytmy działają dynamicznie, w zależności od napotkanej sytuacji. Dane zachowanie w powietrzu i zasady współpracy bomb inicjowane lub wyłączane jest w zależności od napotkania predefiniowanych wcześniej uwarunkowań. Bomby CSDB są więc uzbrojeniem działającym półautonomicznie. Kierują się zaprogramowanymi wcześniej (przed lotem) zasadami zaangażowania (RoE – Rules of Engagement) i wykonują tylko ustalone wcześniej działania.

Program „Golden Horde” ma być wstępem do wdrożenia szerszej rodziny autonomicznego uzbrojenia lotniczego współpracującego sieciocentrycznie (NCW – Networked Collaborative Weapon). „Współpracujące” uzbrojenie będzie w stanie obserwować pole walki i reagować odpowiednio do dynamicznie zmieniającej się sytuacji. Będzie również mogło na bieżąco wymieniać się nowo pozyskiwanymi informacjami na temat systemów i struktury obrony przeciwnika. Program nie zakłada budowy od podstaw nowego uzbrojenia, tylko modyfikację systemów już wdrożonych do służby takich jak bomby SDB I lub bomby Raytheon GBU-53 StromBreaker.