27 grudnia ubiegłego roku prywatna turecka stocznia Ares Shipyard z Antalya podpisała z Prezydencją Przemysłu Obronnego SSB (Savunma Sanayii Başkanlığı) umowę na dostawę bezzałogowych uzbrojonych jednostek nawodnych (tur. SIDA - Silahlı Insansız Deniz Aracı) typu Ulaq dla sił morskich tego państwa TDK (Türk Deniz Kuvvetleri).

Mimo medialnej oprawy tego wydarzenia żadna z zainteresowanych stron nie zgodziła się jednak na ujawnienie zarówno wartości umowy, jak i liczby bezzałogowców, które są jej przedmiotem. Kooperantem Aresa w tym programie jest inna prywatna turecka firma zbrojeniowa Meteksan Savunma.

Projekt pierwszego tureckiego uzbrojonego nawodnego bezzałogowca (w wersji uderzeniowej) ukończony został w sierpniu 2020 roku, a budowę prototypowej jednostki ukończono nieco ponad dwa miesiące później - 28 października. Zwodowano ją na początku stycznia 2021 roku, a próby morskie przeprowadzono w okresie styczeń – maj 2021 roku. Jej ostatnim elementem było wykonane 21 maja strzelanie rakietowe. W dniu tym, w trakcie realizowanych na wodach Morza Egejskiego i wschodniego Morza Śródziemnego, ćwiczeń „Denizkurdu 2021”, z prototypowej jednostki wystrzelono pocisk Cirit do celu lądowego (należy w tym miejscu wspomnieć, że było to pierwsze w historii strzelanie rakietowe wykonane z jednostki bezzałogowej).

Wersja uderzeniowa ma wykonany z nieujawnionych materiałów kompozytowych kadłub o wymiarach 11 x 2,7 m. Przy wyporności pełnej 6 ton masa instalowanego wyposażenia i uzbrojenia nie może przekroczyć 2000 kg. Według producentów Ulaq może operować do stanu morza 5 (wysokość fal od 2,5 do 4,0 m).

Uzbrojenie stałe składać się będzie z zdalnie sterowanego stanowiska uzbrojenia z wkm kal. 12,7 mm, a pozostałe uzbrojenie i wyposażenie zależne jest od konfiguracji. W przypadku zwalczania celów powierzchniowych składać się ono będzie z czteroprowadnicowej wyrzutni pocisków Roketsan Cirit oraz podwójnej pocisków Roketsan L-UMTAS. Wersja przeciwpodwodna doposażona zostanie w wyrzutnie torped lekkich, a odmiana rozpoznawcza w wyposażenie do wykrywania i zakłócania emisji elektromagnetycznych. Pierwszy z wymienionych to 70 mm, naprowadzany w wiązce lasera, pocisk opracowany z myślą głównie o śmigłowcach. Cirit ma 3 kg głowicę bojową oraz zasięg rażenia od 1,5 do 8 km. L-UMTAS to już cięższy pocisk przeznaczony do niszczenia nawet ciężko opancerzonych pojazdów. Podobnie jak poprzednik legitymuje się zasięgiem maksymalnym 8000 m oraz ma półaktywny układ naprowadzania w wiązce laserowej.

Wyposażenie radiolokacyjne składa się z umieszczonego w dyskowej obudowie, pracującego w paśmie I/J radaru nawigacyjnego produkcji japońskiej firmy Furuno. Dodatkowo na topie niewielkiego masztu umieszczona została głowica optoelektroniczna, w razie potrzeby unoszona na teleskopowym maszcie. Na pokładzie znajdują się także systemy łączności utajnionej oraz układy zabezpieczające przed zakłócaniem systemu GPS.

Ulaq może być sterowany zdalnie lub wykonywać postawione zadania w trybie pełnej autonomiczności. Stacja kontroli SAKİ (Sahil Kontrol İstasyonu) może się znajdować zarówno w budynku, jak i na samochodzie (typu van) oraz na pokładzie dowolnej platformy morskiej. Dwukierunkowa łączność SAKI-Ulaq może być realizowana w zasięgu widoczności, jak i poza nim (SATCOM z wykorzystaniem utajnionej łączności satelitarnej).

Rys: Ares Shipyard

Ulaq w wersji uderzeniowej ma zasięg 216 Mm i może poruszać się z prędkością do 38 węzłów.

Docelowo planowane jest stworzenie aż sześciu różnych konfiguracji Ulaqa, w tym przeznaczoną do wykonywania zadań rozpoznawczych, przeciwminowych, a nawet przeciwpożarowych. Na razie jednak dwie, poza opisaną powyżej wersję przeznaczoną do zwalczania celów powierzchniowych, 23 kwietnia 2021 roku Ares poinformował o opracowaniu projektu odmiany przeznaczonej do zwalczania okrętów podwodnych. Kadłub o nieco większej długości 11,8 m, otrzyma całkowicie odmienną zabudowę. W rufowej części zainstalowano dwie pojedyncze wyrzutnie lekkich torped Roketsan Orka. Otrzyma sonar kadłubowy oraz 12 boi sonarowych. Większy kadłub to więcej paliwa, stąd też zasięg wersji ZOP zwiększono do 270 Mm choć prędkość zredukowano do 25 węzłów.