29 lipca w należącej do koncernu zbrojeniowego General Dynamics stoczni Bath Iron Works w Bath w stanie Maine, odbyła się uroczystość chrztu i wodowania niszczyciela rakietowego typu Arleigh Burke Flight IIA TI (Technology Insertion).

Nowo budowany niszczyciel otrzymał imię Harvey C. Barnum Jr. (DDG 124) na cześć płk. w stanie spoczynku amerykańskiego Korpusu Piechoty Morskiej (USMC) oznaczonego najwyższym amerykańskim oznaczeniem wojskowym - Medalem Honoru za odwagę podczas Wojny Wietnamskiej.

Jest to przed ostatni okręt należący do liczącej 10 okrętów przejściowej wersji pomiędzy Flight IIA a Flight III, znanej jako Technology Insertion (TI), Ostatnim okrętem tej odmiany będzie Patrick Gallagher (DDG 127), którego stępkę położono 30 marca 2022 roku. Harvey C. Barnum Jr. jest także 74 okrętem tego typu jaki budowany jest na zamówienie US Navy. Jego stępkę położono 6 kwietnia 2021 roku. Po ukończeniu legitymować się będzie wypornością pełną 9238 ton przy wymiarach kadłuba 155,4 m (143,6 m na LW) x 20,4 (18,0 na LW) x 9,3 m (6,4 do stępki).

Skonfigurowany w układzie COGAG (COmbined Gas Ang Gas turbine) napęd składać będzie z czterech turbin gazowych General Electric LM 2500-30 o mocy znamionowej po 33 600 KM (25 060 kW), które poprzez dwie przekładnie zbiorczo-redukcyjne, obracać będą dwoma wałami, na końcach których zainstalowane zostaną pięciołopatowe śruby nastawne produkcji Kongsberg KaMeWa o średnicy 5,18 m. Zapewni to bardzo dobre właściwości dynamiczne, przyspieszenie do prędkości maksymalnej nie przekracza 90 sekund, a zatrzymanie awaryjne poniżej 60 sekund (przy pokonaniu niespełna 182 m). Zasięg przy prędkości ekonomicznej 20 węzłów wynosi 4400 Mm (zapas paliwa to 1300 ton). Bez uzupełniania zapasów okręt przebywać będzie mógł poza bazą przez okres do 45 dni. Załoga składać się będzie z 315 osób (22 oficerów i 293 podoficerów i marynarzy) plus 21 osób załogi lotniczej (6 oficerów i 15 podoficerów i marynarzy).

Podstawowym systemem radiolokacyjnym na niszczycielach DDG 51 Flight IIA TI jest pracujący w paśmie E/F (2-4 GHz) trójwspółrzędny radar AN/SPY-1D(V) z czterema antenami ścianowymi t. AS-3159. Nie mniej charakterystyczne są paraboliczne anteny AS-3156 należące do iluminatorów AN/SPG-62. Urządzenia te przeznaczone są do naprowadzania wystrzelonych pocisków rodziny Standard w ich ostatniej fazie lotu poprzez podświetlanie celów. Liczba zainstalowanych anten świadczy o możliwej liczbie pocisków jednocześnie znajdujących się w powietrzu. Niszczyciele typu Arleigh Burke, bez względu na odmianę, mają trzy takie anteny (w porównaniu do czterech na krążownikach typu Ticonderoga). Wykrywanie zanurzonych okrętów podwodnych realizowane jest z kolei przez system hydrolokacyjny AN/SQQ-89(V)6. W jego skład wchodzą m.in.: sonar AN/SQS-53C(V)1 i holowany AN/SQR-19B(V)1. Na jednostkach Flight IIA dodano także sonar przeznaczony do wykrywania min morskich Kingfisher.

Główne uzbrojenie przenoszone jest w pionowych wyrzutniach Mk 41 Mod.15, których na jednostkach typoszeregu Flight IIA TI zabudowano 96 (12 ośmiokomorowych modułów) z czego na dziobie znajduje się 32 wyrzutnie  a na rufie pozostałe 64. Można z nich wystrzeliwać m.in.: pociski do zwalczania środków napadu powietrznego RIM-156B (Standard SM-2ER Block IVA), RIM-161 (SM 3 Block IIA),RIM-162 (ESSM Block 2),RIM-174 (SM-6 i SM-6 Dual I), rakietotorpedy RUM-139VLA oraz pociski manewrujące z rodziny BGM-109 Tomahawk. Uzbrojeniem uzupełniającym jest zainstalowana na dziobie 127 mm armata Mk 45 Mod. 4 oraz dwie 25 mm armaty Mk 38 w najnowszej odmianie Mod.3 (z dodanym karabinem Mk 52 Mod.0 kal. 7,62 mm). Zwalczanie zagrożeń powietrznych w bezpośredniej odległości od okrętu realizowane jest z kolei z wykorzystaniem zainstalowanego na rufie systemu rakietowego SeaRAM. Do zwalczania okrętów podwodnych wykorzystane mogą zostać pokładowe śmigłowce t. SH-60M/R (w większej odległości od okrętu) lub w bezpośredniej bliskości, dwie potrójne wyrzutnie torped lekkich Mk 32 Mod.15. W obu przypadkach cel atakowany jest z wykorzystaniem torped Mk 46 Mod 5 lub Mk 50.

W stoczni Bath Iron Works w różnym stanie zaawansowania znajdują się dwa okręty w wersji TI tj. John Basilone (DDG 122), którego stępkę położono 10 stycznia 2020 roku a zwodowano 12 czerwca 2022 oraz wspomniany już DDG 127 a także trzy jednostki budowane w najnowszej wersji Flight III: Louis H. Wilson Jr. (DDG 126, położenie stępki 16 maja 2023 roku),  William Charette (DDG 130), and Quentin Walsh (DDG 132).

Mimo licznych wizyt amerykańskich niszczycieli tego typu w polskich portach to możliwości zobaczenia jednostki w odmianie TI były tylko dwie. Paul Ignatius (DDG 117) odwiedził Gdynię 26 września ubiegłego roku (USS Paul Ignatius w Gdyni/ZBiAM.pl), i Gdańsk w dniu 6 października (Niszczyciel USS Paul Ignatius po raz drugi w Polsce, tym razem w Gdańsku/ZBiAM.pl).