W opublikowanym w końcu kwietnia bieżącego roku dokumencie „Future Acquisitions For the Norwegian Defence Sector 2022–2029” (pol. Przyszłe zakupy dla norweskiego sektora obronnego na lata 2022-2029) przedstawiono plany zakupów sprzętu i uzbrojenia dla Sił Morskich Królestwa Norwegii.

W najbliższym czasie głównym zamówieniem dla Sjøforsvaret będzie zakup nowych okrętów podwodnych typu 212CD (Common Design) wraz z instalacjami do cumowania (nowe pirsy, itp.), obiektami do serwisowania, konserwacji i prób. Pierwszy okręt podwodny ma zostać dostarczony w 2029 roku, a ostatni w 2035 roku. Umowę w tej sprawie zawarto z niemieckim holdingiem stoczniowym thyssenkrupp Marine Systems w ubiegłym roku.

Tymczasem w celu utrzymania potencjału sił podwodnych Sjøforsvaret, jednostki eksploatowanego obecnie typu Ula (niemiecki typ 210; w służbie 1989-1992) zostaną poddane modernizacji w celu zachowania ich potencjału bojowego w pozostałym okresie eksploatacji. Program ten nosi numer P1103, rozpocznie się w 2024 roku i pochłonie około 1,5 ÷ 2,5 mld NOK.

Urred, okręt podwodny typu Ula. Sześć takich jednostek musi doczekać pojawienia się nowego typu 212CD. Fot. Tomasz Grotnik

Arktyczne okręty patrolowe Straży Wybrzeża (Kystvakten) Svalbard i Harstad (projekt P6618, koszt 150÷300 mln NOK) przejdą niezbędne modernizacje i zostaną unowocześnione w celu wydłużenia pozostałego czasu ich służby. Patrolowce przybrzeżne typu Nornen (zbudowane w Szczecinie; w służbie od 2007 roku) zostaną zmodernizowane w połowie okresu swojej eksploatacji, w ramach projektu P6624, szacowanego na 450÷600 mln NOK.

Patrolowiec Straży Wybrzeża Nornen. Fot. Tomasz Grotnik

W 2024 roku ruszy też projekt P6096, którego koszt określany jest na 8÷12 mld NOK. Ta droga inwestycja dotyczyć będzie modernizacji w połowie cyklu operacyjnego czterech fregat typu Fridtjof Nansen (w służbie 2006-2011), aby zapewnić im dalszą zdolność operacyjną. Piąty okręt tej serii utracono w wypadku. Zakres projektu nie jest jeszcze uszczegółowiony, ale będzie obejmował wymianę podsystemów z powodów technicznych (okres eksploatacji) lub przestarzałości i problemów z aktualizacjami niezbędnymi do utrzymania zdolności operacyjnych w miarę jak te ewoluują. Obecnie trwa audyt techniczny fregat realizowany przez hiszpańską grupę stoczniową Navantia, producenta fregat, który wraz z norweską firmą Kongsberg będzie odpowiadała za ten projekt.

Z fregatami typu Nansen wiąże się również projekt P6692 za około 100÷200 mln NOK, obejmujący poprawę współpracy okrętów z łodziami motorowymi, poprzez modernizację i/lub wymianę żurawików oraz - jeśli to konieczne - modyfikacje kadłuba, aby polepszyć bezpieczeństwo i efektywność operacji wodowań.

Eksploatacja korwet typu Skjold (w służbie 1999-2012), zbudowanych w układzie poduszkowca sztywnoburtowego, będzie kontynuowana do 2030 roku. Jednostki te zostaną zmodernizowane w pierwszej części tego okresu. Ich zasadniczym uzbrojeniem są uniwersalne pociski kierowane Kongsberg NSM pierwszej generacji.

Pociski NSM zastąpi ich nowa generacja. Fot. Tomasz Grotnik

W omawianym okresie ruszy program P6359 dotyczący rozwoju sił przeciwminowych. Za kwotę 1,5÷3 mld NOK Oslo planuje zakupić system poszukiwania i zwalczania min morskich NMCM (Naval Mine Countermeasures), którego rdzeniem będą systemy autonomiczne. W ramach tego projektu zostaną zakupione lub wydzierżawione dwa okręty-matki (bazowce) do transportu systemów bezzałogowych. NMCM będzie miał zapewne kompozycję podobną do analogicznych systemów belgijsko-holenderskich, francuskich i brytyjskich. Zastąpi on trzy obecnie używane trałowce typu Alta i tyle samo bardzo podobnych do nich niszczycieli min typu Oksøy. Oba te typy również są poduszkowcami sztywnoburtowymi, zaś okres ich technicznego życia zbliża się do końca i muszą zostać zastąpione (w linii od 1994 roku). Zanim to nastąpi przejdą jeszcze naprawy w celu zapewnienia odpowiedniej zdolności do działania do czasu osiągnięcia przez nowy system NMCM pełnej gotowości operacyjnej. Ponadto projekt P6359 będzie obejmować niezbędną infrastrukturę i wsparcie sprzętowe w celu utrzymania nowego systemu w sprawności technicznej przez cały okres eksploatacji.

Podobnie jak większość krajów europejskich, Norwegia zmodernizuje morskie siły przeciwminowe. Planuje zrezygnować z niszczycieli min i wdrożyć autonomiczne systemy bezzałogowe. Fot. Tomasz Grotnik

Kolejnym programem modernizacji Sjøforsvaret jest modernizacja wspomnianych pocisków NSM w ramach projektu P1081, który ma pochłonąć 3,5÷6 mld NOK. To zasadniczy oręż tej klasy w norweskich siłach morskich (używany też m.in. przez Marynarkę Wojenną RP), produkowany przez Kongsberg Defence & Aerospace. Nowy, zmodernizowany pocisk NSM (Future NSM) jest opracowywany we współpracy z Niemcami i będzie dostępny od 2035 roku. Już obecnie oba kraje realizują umowę z lipca 2021 roku na dostawę pocisków NSM Block 1A do fregat Deutsche Marine. Mają one trafiać na jednostki typów F124, 125 i przyszłe 126 od połowy lat 20.

Uruchomione będą też cztery projekty (6380-6383) dotyczące wymiany sprzętowej zasobów Kystjegerkommandoen (Dowództwo Obrony Wybrzeża), w tym łodzi motorowych, bezzałogowców latających, uzbrojenia, sensorów, sprzętu C4 itp. W ramach czterech planowanych projektów zakupiony zostanie niezbędny sprzęt dla Kystjegerkommandoen, aby utrzymać i rozwijać zdolność operacyjną jednostki zgodnie z decyzjami politycznymi.

Wreszcie najodleglejszym, najdroższym i najbardziej rozległym projektem będzie SUP LTP M-35. Jego rozpoczęcie przewidziano około 2030 roku, zaś koszt rzędu 35, a nawet 50 mld NOK. Celem ma być zastąpienie potencjału, który obecnie prezentują norweskie fregaty i korwety. Koncepcja projektu i jego zakres nie są jeszcze zdefiniowane. Nowa struktura sił nawodnych Sjøforsvaret zostanie przeanalizowana w czasie poprzedzającym przedstawienie planów wycofania korwet typu Skjold i fregat typu Nansen około 2030 roku.