7 grudnia w Livono, w obecności prezydenta Republiki Włoskiej Sergia Mattarelliego i ministra obrony Guida Crosetto, odbyła się uroczystość przekazania Marina Militare najnowszego śmigłowcowca desantowego Trieste, połączona z tradycyjną ceremonią zaprzysiężenia podchorążych włoskiej marynarki wojennej.

Śmigłowcowiec desantowy Trieste (L 9890) stał się największym włoskim okrętem zbudowanym po II wojnie światowej. Przewyższył nawet lotniskowiec Cavour (C 550).

Wielozadaniowy okręt desantowy UAM (Unità anfibia multiruolo) zamówiono w lipcu 2015 roku w ramach programu morskiego (Legge Navale) na lata 2014–2015. Wartość kontraktu wyniosła ok. 1,1 mld EUR. Trieste został zbudowany przez stocznię Fincantieri w Castellammare di Stabia, w której zwodowano go 25 maja 2019 roku, a ostateczny montaż i próby odbyły się w zakładzie tego samego producenta w Muggiano koło La Spezii. Próby morskie śmigłowcowca rozpoczęły się od wyjścia na wody koło La Spezii 12 sierpnia 2021 roku. Pierwotnie zakładano, że przekazanie okrętu nastąpi jesienią 2022 roku, ale pandemia COVID-19 wpłynęła negatywnie na te zamierzenia.

Ceremonia przekaznaia okrętu Marina Militare. Fot. Ministero della Difesa

Trieste ma wyporność pełną ponad 33 000 ton. Jego długość całkowita wynosi 245 m, a szerokość maksymalna 36 m. Zespół napędowy w układzie CODLOG, złożony z pary turbin gazowych Rolls-Royce MT30, tyluż samo silników wysokoprężnych MAN 20V32/44R i elektrycznych, zapewnia prędkość maksymalną 25 węzłów (turbiny) lub 18 (diesle) albo 10 (motory elektryczne).

Okręt z ciągłym pokładem lotniczym i skocznią startową przystosowano do współpracy z samolotami wielozadaniowymi F-35B, śmigłowcami ciężkimi CH-53 i samolotami transportowymi V-22. Hangar może przyjąć każdy z tych typów maszyn. Okręt może też pełnić rolę szpitala w standardzie wyposażenia NATO Role 2-E. W części rufowej jest dok o wymiarach 50×15 m, który może obsługiwać barki transportowe LC23 wyprodukowane przez Cantiere Navale Vittoria. Załogę tworzy 460 osób, zaś miejsc jest 1064.

Dok na rufie okrętu. Fot. Ministero della Difesa

Jednostka ma rozbudowane uzbrojenie i wyposażenie elektroniczne. Leonardo dostarczył system zarządzania walką SADOC Mk 4 oraz główne czujniki, w tym: radar wielofunkcyjny Kronos StarFire pasma X z czterema antenami ścianowymi AESA i radar dalekiego zasięgu Kronos Power Shield pasma L z anteną obrotową AESA. Firma Elettronica wyprodukowała system walki elektronicznej, współpracujący z dwiema wyrzutniami celów pozornych Leonardo ODLS-20 i pasywnym sonarem wykrywania torped Black Snake.

Uzbrojenie stanowią: dwie ośmiokomorowe wyrzutnie pionowe Sylver A50 do pocisków przeciwlotniczych Aster 15/30 i CAMM, trzy 76 mm armaty Super Rapido z pakietem Strales zintegrowane z trzema systemami kierowania ogniem NA-30S Mk 2 oraz trzy małokalibrowe stanowiska uzbrojenia.