30 maja w należącej do koncernu PT PAL stoczni w Surabaja odbyła się uroczystość położenia stępki okrętu desantowego doku LPD (Landing Platform Dock), budowanego na zamówienie Sił Morskich Filipin (HDnP, Hukbong Dagat ng Pilipinas).

Jest to już drugi okręt tego typu, który znajduje się w budowie w Surabaja, na zamówienie HDnP. Budowę prototypowej jednostki zainicjowano 10 sierpnia 2023 roku (https://zbiam.pl/ciecie-blach-do-nowego-okretu-desantowego-dla-filipin), podczas gdy stępkę położono 22 stycznia bieżącego roku. W tym samym dniu rozpoczęto palenie blach dla okrętu, którego budowę właśnie rozpoczęto. Na chwilę obecną nie ujawniono nazw, jakie wybrano dla tych okrętów.

Ich projekt bazuje na zbudowanych dla Indonezji okrętach typu Makassar (pięć okrętów w służbie od 2007 roku). Ten z kolei opracowany został przez południowokoreański koncern Daesun Shpipbuilding & Engineering Co. na bazie zbudowanego dla Indonezji okrętu desantowego Tanjung Dalpele (990). Jednostka ta weszła do służby w 2003 roku, jednak już 1 sierpnia 2007 przebudowana została na wyspecjalizowany okręt szpitalny. Zmieniono przy tym nazwę na dr. Soeharso (pozostawiając numer burtowy bez zmian). Obecnie cała seria okrętów typu Makassar liczy 10 okrętów, nieznacznie różniących się od siebie, które zbudowano na zamówienie czterech azjatyckich krajów.

Filipiny swoje dwie pierwsze jednostki tego typu, tj. Tarlac (LD 601) i Davao del Sur (LD 602), odebrały odpowiednio w 2016 i 2017 roku - obie zbudowane w stoczni PT PAL w Surabaja. Umowę na budowę kolejnych dwóch okrętów tej klasy, pomiędzy PT PAL a Ministerstwem Obrony Filipin, podpisano 24 czerwca 2022 roku.

Nowe okręty legitymować się będą parametrami nie odbiegającymi od pierwszej pary, tj. wypornością pełną 11 583 ton przy wymiarach 123x21,8x5,0 m. Do konstrukcji okrętu wykorzystano stal o podwyższonej wytrzymałości typu A oraz AH32. Wewnątrz kadłuba znajdują się dwa pokłady ładunkowe przeznaczone dla lekkiej techniki wojskowej. Górny o powierzchni 410m² i maksymalnym obciążeniu 400 ton oraz dolny o powierzchni 670 m² i dopuszczalnym obciążeniu 1000 ton. Napęd skonfigurowany został w układzie CODAD i składa się z dwóch silników wysokoprężnych MAN-STX 8L27/38 o mocy po 2920 kW, co umożliwia uzyskanie przez okręt prędkości maksymalnej 16 węzłów i ekonomicznej 13 węzłów, przy której może przebyć do 9360 Mm. Autonomiczność z pełnym desantem wynosi 30 dni. Na pokładzie ładunkowym okręt może transportować łącznie do 42 pojazdów, w tym do 24 transporterów kołowych. Zlokalizowane na rufie lądowisko o powierzchni 1023 m² umożliwia jednoczesne prowadzenie operacji powietrznych przez dwa śmigłowce średnie o masie do 10 ton. W hangarze transportowana może znajdować się kolejny śmigłowiec tej samej wielkości. Desant liczyć może maksymalnie 500 żołnierzy, którzy wraz z techniką wojskową na brzeg mogą zostać dostarczeni z wykorzystaniem dwóch 23 m barek desantowych typu LCU, przewożonych w niecce doku w rufowej części kadłuba. Stała załoga liczy z kolei 121 osób. W sytuacjach kryzysowych na pokład można przyjąć do 680 osób. Dziobowy spardek przystosowany zostanie do instalacji armaty kal. 76 mm zgodnie z ideą „Fitted for But Not With”. Dodatkowe uzbrojenie w postaci armat kal. 25 mm także instalowane będzie w razie potrzeby. Bazując na udostępnionej wizualizacji, można zauważyć, że głównym systemem radiolokacyjnym będzie nie najmłodsza już konstrukcja tj. pracujący w paśmie G (4-6 GHz) radar Thales MW08.