2 maja podczas przesłuchania w Komisji Obrony Zgromadzenia Narodowego Republiki Francuskiej minister sił zbrojnych Sébastien Lecornu zwrócił uwagę na to, że Francja może potrzebować nowych czołgów jeszcze przed rozpoczęciem produkcji pojazdów powstających w ramach programu Main Ground Combat System (MGCS).

Zdaniem Lecornu, termin dostaw pojazdów rodziny MGCS (m.in. czołg podstawowy, wóz rozpoznawczy, wóz wsparcia z uzbrojeniem rakietowym) wskazywany na 2035 r. może być z dzisiejszej perspektywy zbyt optymistyczny i mogą wystąpić opóźnienia. Minister stwierdził, że „to opóźnienie zaczyna być niepokojące”. Wobec zmian w europejskiej i globalnej architekturze bezpieczeństwa (chińskie ambicje na Pacyfiku, rosyjska agresja na Ukrainie, niepokoje w Afryce...), obecnie przewidywany rozwój sił pancernych francuskich wojsk lądowych (160 czołgów Leclerc zmodernizowanych do roku 2030 i 40 kolejnych po 2030 r.) może okazać się niewystarczający. Zważywszy na bezprecedensowy stopień komplikacji francusko-niemieckiego programu MGCS, w ramach którego czołg podstawowy ma być tylko jednym z wielu elementów (obok innych pojazdów, ale też systemów elektronicznych, systemów łączności, świadomości sytuacyjnej, sztucznej inteligencji itd.), konieczne może być przesunięcie terminu wejścia do służby rozwiązań docelowych i pozyskanie „rozwiązania pośredniego” wcześniej. Wprawdzie podczas tego samego przesłuchania Emmanuel Chiva, dyrektor Generalnej Dyrekcji ds. Uzbrojenia (Direction générale de l'armement, DGA), stwierdził, że program MGCS realizowany jest obecnie bez większych przeszkód i nie powinien notować poważniejszych opóźnień, ale równocześnie zasugerował, że w samym planie realizacji programu zawarto szereg kamieni milowych, tak skonstruowanych, że na każdym etapie można będzie rozpocząć poszukiwanie rozwiązania alternatywnego, jeżeli coś pójdzie nie tak.

Podczas kolejnego posiedzenia Komisji Obrony, które odbyło się 3 maja, Nicolas Chamussy, dyrektor generalny grupy Nexter stwierdził, że rzeczywiście MGCS pozostaje głównym celem francuskiej spółki, jeśli chodzi o przygotowanie „europejskiego” czołgu nowej generacji we współpracy z Niemcami. Wskazał jednak, że ze względu na wojnę na Ukrainie i pojawienie się pojazdów o nowych możliwościach konieczne będzie znalezienie rozwiązania pośredniego, które mogłoby wcześniej zastąpić niemłode już (choć młodsze o dekadę od Leoparda 2) Leclerki. Jako rozwiązanie tymczasowe zaproponował koncepcję EMBT (Enhanced Main Battle Tank), opracowaną przez francusko-niemiecką spółkę joint-venture KNDS, w której partnerem jest Nexter. Ma on oferować większość rozwiązań niezbędnych dla zapewnienia odpowiednich zdolności francuskiej broni pancernej i może jakoby stanowić odpowiednią odpowiedź na prośbę Lecornu o znalezienie rozwiązania pośredniego.

Druga odsłona EMBT została zaprezentowana podczas paryskiego salonu uzbrojenia Eurosatory 2022. Najważniejszą różnicą w stosunku do pierwotnego rozwiązania jest znacząco przekonstruowany kadłub czołgu Leopard 2. W przedniej części kadłuba wygospodarowano stanowiska dwóch członków załogi ‒ kierowcy i „operatora systemów” (w miejscu dotychczasowego stelaża na amunicję II rzutu). Ten drugi członek załogi ma odpowiadać za obsługę powietrznych i naziemnych pojazdów bezzałogowych towarzyszących czołgowi, a być może też za obsługę części uzbrojenia w trakcie walki. Umożliwiać ma to m.in. odciążenie dowódcy z części zadań. Drugą istotną zmianą jest zastosowanie nowego silnika MTU 883 EPP o mocy 1103 kW/1500 KM, który zastąpił MB 873 Ka-501 o tej samej mocy i tego samego producenta, ale skonstruowany pół wieku temu. Nowy silnik oznacza prawdopodobnie wymianę powerpacka ‒ dotychczasowa skrzynia przekładniowa Renk HSWL 354 została zastąpiona najprawdopodobniej układem tego samego producenta HSWL 295 TM. Nowy powerpack jest znacząco mniejszy od oryginalnego, niewykluczone więc, że między przedziałem bojowym a silnikowym wygospodarowano miejsce np. na amunicję II rzutu (choć brak na ten temat wiarygodnych informacji). Wieża również jest dwuosobowa i powstała na bazie silnie przekonstruowanej wieży Leclerca. Zasadnicze uzbrojenie stanowi 120 mm armata gładkolufowa o długości lufy 52 kalibrów z zapasem 22 nabojów w zmechanizowanym magazynie amunicji automatu ładowania. Sprzężono z nią 12,7 mm wkm z zapasem 680 naboi. Uzbrojenie pomocnicze również jest relatywnie silne ‒ zastosowano zdalnie sterowane stanowisko ARX 30 z 30 mm armatą 30M781MPG na amunicję 30×113 mm (zapas 150 naboi). Zastosowanie stosunkowo silnego uzbrojenia pomocniczego pozwala sądzić, że relatywnie niewielki zapas amunicji do armaty czołgowej nie stanowi aż tak wielkiego problemu ‒ wiele celów słabiej opancerzonych lub nieopancerzonych można zwalczać za pomocą armaty 30 mm. Może ona służyć również do zwalczania celów powietrznych, głównie bezzałogowców. Co ciekawe, na stropie wieży zamontowano drugie zdalnie sterowane stanowisko uzbrojenia, tym razem z 7,62 mm km (zapas 800 naboi). W pojeździe można zastosować wiele opcji wyposażenia dodatkowego, jak: system obserwacji dookólnej, bezzałogowiec powietrzny bliskiego rozpoznania, akustyczny system detekcji strzałów, aktywny system ochrony pojazdu i inne. W przyszłości wetronikę czołgu wesprzeć mają zaawansowane algorytmy sztucznej inteligencji.