Zamknięcie kadłuba mocnego okrętu podwodnego Isaac Peral oznacza przejście do finalnej fazy montażu jednostki w hali. Wszystkie podzespoły wielkogabarytowe są już na swoich miejscach. Jesienią ma nastąpić wodowanie jednostki, której budowa musiała być rozpoczęta niemal od podstaw, po stwierdzeniu poważnych błędów projektowych. Problemy jednak przezwyciężono i obecnie program „wrócił na tory”.

Wydarzenia, które miały miejsce pod koniec minionego roku i w pierwszym kwartale bieżącego wskazują, że notujący duże opóźnia program budowy okrętów podwodnych typu S-80 dla Marynarki Wojennej Hiszpanii najgorsze chwile ma już za sobą i zaczyna być realizowany zgodnie ze skorygowanymi założeniami.

Pierwszym z tych wydarzeń było zakończenie, w stoczni państwowego koncernu Navantia w Kartagenie, scalania kadłuba mocnego prototypowego Isaaca Perala, co nastąpiło 18 grudnia 2019 r. Jednostka ta podlega obecnie dalszym pracom instalacyjnym i wyposażeniowym, po zakończeniu których przyjdzie czas na wodowanie oraz testy i próby morskie, które będą musiały być zrealizowane przed wejściem do służby.

Postępy w realizacji tego programu pozwoliły na rezygnację przez Armada Española z planowanego remontu okrętu podwodnego Mistral (S-73), jednej z trzech jednostek licencyjnego francuskiego typu S-70 (Agosta) znajdujących się w służbie, którą rozpoczęły w latach 1983–1985. Decyzja ta została ogłoszona 20 grudnia 2019 r., zaś samego Mistrala wycofano 10 czerwca tego roku.
Pozostałe dwa – Galerna (S-71) i Tramontana (S-74) przeszły już remonty, które pozwolą im operować do czasu pojawienia się w linii następców. Natomiast czwarty – Siroco (S-72) – został wycofany już w czerwcu 2012 r., gdy madrycki resort obrony nie znalazł 25 mln EUR na jego remont, który miała zrealizować Navantia. Próbowano go sprzedać Turcji, a następnie Tajlandii, co ostatecznie nie udało się i zdecydowano o jego złomowaniu.

Drugim wydarzeniem były zakończone powodzeniem testy niezależnego od powietrza atmosferycznego systemu napędowego AIP (Air Independent Propulsion), przeznaczonego do jednostek typu S-80, o czym poinformowano 26 lutego br. AIP opracowany specjalnie do tych okrętów, oparty jest na ogniwach paliwowych amerykańskiej firmy UTC Power (spółka zależna Doosan Fuel Cell Co., Ltd z Republiki Korei), które wykorzystują wodór powstający w procesie reformingu bioetanolu, czyli alkoholu etylowego powstającego z biomasy.

Najważniejszy element tego systemu – reaktor bioetanolu – był opracowywany równolegle przez dwie hiszpańskie firmy – Abengoa Hidrógeno i Técnicas Reunidas. Madryckie Ministerstwo Obrony (MINISDEF) zdecydowało, że lepsze rozwiązania techniczne zaprezentowała pierwsza z nich, i to ona będzie dostawcą urządzeń do nowych okrętów podwodnych. Należy przy tym podkreślić, że Abengoa jest jednym z największych producentów bioetanolu w Europie, tak więc sukces ten otwiera nowy rynek zbytu dla jej produktu.

Do pracy reaktora niezbędne jest paliwo, czyli bioetanol, i katalizator, którym jest tlen przechowywany w stanie ciekłym w wysokociśnieniowym zbiorniku kriogenicznym. W wyniku pracy reaktora powstaje wodór, który wraz z tlenem jest konsumowany przez ogniwa paliwowe wytwarzające prąd elektryczny, który może służyć do ładowania baterii akumulatorów albo do bezpośredniego zasilania głównego silnika elektrycznego sprzęgniętego ze śrubą napędową poruszającą jednostkę. Oprócz wydzielanego ciepła, produktem ubocznym procesu reformingu jest dwutlenek węgla. Gaz ten jest mieszany z wodą morską w specjalnym urządzeniu, będącym częścią systemu AIP, a następne usuwany za burtę w stopniu rozpuszczenia w wodzie trudnym do wykrycia.

Pierwszy system AIP zostanie zainstalowany na trzecim okręcie serii Cosme García w lipcu 2021 r. Natomiast dwie pierwsze jednostki – Isaac Peral i Narciso Monturiol zostaną ukończone bez niego. Ma on na nich zostać zamontowany podczas pierwszego remontu głównego. Zastosowanie tego systemu ma pozwolić nowym okrętom podwodnym na działanie w zanurzeniu przez okres do trzech tygodni.