United States Coast Guard jest jednym z rodzajów Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, ale podlega niedawno utworzonemu Departamentowi Bezpieczeństwa Wewnętrznego (US Department of Homeland Security – DHS), podczas gdy inne rodzaje Sił Zbrojnych podlegają Departamentowi Obrony (US Department of Defense – DoD). Na wypadek wojny prezydent bądź Kongres może podporządkować USCG Departamentowi Obrony. Pozwoli to Straży Wybrzeża na wykonywanie zadań pod dowództwem amerykańskiej Marynarki Wojennej – US Navy, w składzie Departamentu Obrony. Zdarzyło się to dwukrotnie, w 1917 r. w czasie I wojny światowej i w 1941 r. w czasie II wojny światowej. Wśród zadań Straży Wybrzeża jest dozór obszarów morskich, poszukiwanie i ratownictwo, a także reagowanie na sytuacje kryzysowe na morzu, takie jak na przykład zanieczyszczenie morza. Zadaniem USCG jest obrona i ochrona interesów publicznych, środowiskowych, ekonomicznych i tych związanych z bezpieczeństwem USA, na obszarach wód terytorialnych, portów, amerykańskiej linii brzegowej oraz stref wyłączności ekonomicznej.
Straż Wybrzeża została powołana do życia w 1790 r. poprzez ustanowienie służby znanej początkowo jako Revenue Marine (Morska Służba Skarbowa), później przemianowanej na United States Revenue Cutter Service (USRCS), która podlegała Departamentowi Skarbu Państwa (US Department of the Treasury). Co ciekawe, była to jedyna morska służba Stanów Zjednoczonych, do czasu utworzenia US Navy w 1798 r. 28 stycznia 1915 r. połączono USRCS i służbę ratowniczą US Life-Saving Service, tworząc US Coast Guard. W 1939 r. USCG została ponownie rozbudowana poprzez włączenie Służby Latarni Morskich – Lighthouse Service, a następnie podporządkowano jej też Biuro Inspekcji Morskich i Nawigacji – Bureau of Marine Inspection and Navigation w 1942 r. 1 kwietnia 1967 r. prezydent Lyndon B. Johnson wydał rozporządzenie przenoszące USCG do nowo sformowanego Departamentu Transportu – US Department of Transportation. Nowe regulacje związane z ochroną bezpieczeństwa USA po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 r. spowodowały przeniesienie USCG do nowo utworzonego Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego – US Department of Homeland Security.
W 2016 r. USCG obchodziła stulecie swojego lotnictwa. Częścią tych obchodów było upamiętnienie wszystkich lotników USCG, którzy stracili życie na służbie, poprzez namalowanie ich imion i nazwisk na samolotach i śmigłowcach. Łącznie 17 samolotów i śmigłowców otrzymało pamiątkowe malowania retro. Obecnie USCG liczy 39 000 oficerów i marynarzy w służbie czynnej, ma 8100 rezerwistów, 7000 pracowników cywilnych i 35 000 pracowników w firmach wspomagających. Operuje 243 okrętami (kutrami) i 1650 ścigaczami (łodziami), dysponuje też 201 samolotami i śmigłowcami. Motto służby to „Semper Paratus”, co oznacza „Zawsze gotowi”.
W 1934 r. USCG ustanowiło swoją bazę w porcie lotniczym Albert Whitted Airport w St. Petersburg na Florydzie. Przez kolejne 40 lat stacjonowały tu różne typy samolotów, takie jak Douglas RD-4 Dolphin, Consolidated PBY-5 Catalina i Grumman HU-16E Albatross. Po dostarczeniu czterech samolotów Lockheed HC-130 Hercules w 1976 r., baza USCG została przeniesiona do większego portu lotniczego St. Petersburg-Clearwater International Airport, gdzie trafiło też dziewięć śmigłowców Sikorsky HH-3F Pelican. W 1990 r. Straż Wybrzeża zaczęła wymieniać swoje Pelicany na śmigłowce Sikorsky HH-60J Jayhawk, które później zmodernizowano do standardu MH-60T.
St. Petersburg-Clearwater International Airport to wojskowo-cywilny port lotniczy obsługujący okolice miasta Tampa. Lotnisko jest przede wszystkim używane przez przewoźników niskokosztowych, większe linie lotnicze wykonują bowiem raczej loty do głównego portu lotniczego Tampa Bay International Airport, znajdującego się 16 km na wschód od Międzynarodowego Portu Lotniczego St. Petersburg-Clearwater. Użytkownikiem tego ostatniego lotniska jest też US Army, które ma tutaj Army Aviation Support Facility (AASF – jednostkę zabezpieczenia) oraz Kompanię A i F, z 5. Batalion ze 159. Pułku Lotniczego oraz Powietrzną Jednostkę Ewakuacji Medycznej. Jednostka AASF prowadzi obsługi techniczne i przeglądy śmigłowców batalionu – Sikorsky UH-60 Black Hawk.
Jednostka lotnicza USCG przeniosła się do St. Petersburg-Clearwater International Airport, ale Ośrodek Operacyjny Sektora USCG pozostał w miasteczku St. Petersburg. Jest to brzegowa jednostka USCG. Każdy sektor odpowiada za działania USCG w swoim obszarze odpowiedzialności, zapewniając 24-godzinną służbę w zakresie dowodzenia, kierowania, koordynacji, łączności, rozpoznania, analizy informacji i monitorowania sytuacji. Ośrodek operacyjny sektora kieruje działaniami okrętów oraz statków powietrznych z baz lotniczych.
Organizacyjnie USCG jest podzielone na kilka jednostek nazywanych dystryktami. System ten został ustanowiony w 1838 r., kiedy to sformowano sześć dystryktów dla służby latarni morskich (Lighthouse Service) na mocy ustawy Kongresu. Liczba dystryktów zwiększała się wraz z terytorialnym rozrostem Stanów Zjednoczonych. Po wielu reorganizacjach ostatnia zmiana miała miejsce w 1996 r., kiedy to 2. i 8. Dystrykt połączono w nowy 8. Dystrykt, łącznie teraz jest ich dziewięć. Baza Clearwater wchodzi w skład 7. Dystryktu, mającego swoje dowództwo w Miami na Florydzie. Temu dystryktowi podlegają też bazy w Savannah w Georgii, w Borinquen na Puerto Rico i w Miami na Florydzie.
Podobnie jak wiele innych baz lotnictwa USCG, baza CGAS Clearwater ma te same zadania, jak całe lotnictwo USCG. Główne działania są związane z poszukiwaniem i ratownictwem, ochroną granic przed przemytem (głównie narkotyków) oraz dozorowaniem obszarów morskich, w tym pod kątem zanieczyszczeń morza. Ze względu na geograficzne położenie bazy walka z przemytem narkotyków z Karaibów oraz zapobieganie nielegalnej imigracji z Kuby zajmuje pokaźne miejsce w obszarze działalności bazy.
Aby utrzymać wysoki poziom wykonania zadań w bazie prowadzi się intensywne szkolenie. Kpt. Matt Mayer, pilot śmigłowca MH-60T Jayhawk i były pilot-instruktor na CH-53 Sea Stallion z Korpusu Piechoty Morskiej, wyjaśnia: Każdy pilot wykonuje loty średnio trzy-cztery razy w tygodniu, przy czym najczęściej jeden z tych lotów to misja operacyjna. W lotach szkolnych i treningowych zwraca się uwagę na ćwiczenie wszystkich elementów, w tym na prowadzenie pozorowanej akcji ratowniczej na odległym obszarze, loty z podwieszeniami zewnętrznymi, patrolowanie w ramach dozoru obszarów morskich oraz szybkie tankowanie na pracujących silnikach. Aby jak najefektywniej wykorzystać nasze statki powietrzne, wiele kolejnych misji jest wykonywanych po zmianie załogi bez wyłączania silników, co oszczędza czas na wykonaniu przeglądu przedlotowego, obowiązkowego po wyłączeniu silników i wygaszeniu urządzeń. Druga załoga nie musi już wykonywać pełnego przeglądu przedlotowego, podobnie wykonuje się tankowanie śmigłowca bez wyłączania silników. W czasie tankowania pracują one na jałowym biegu i natychmiast po zakończeniu tankowania śmigłowiec jest znów gotowy do lotu.
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu
Pełna wersja artykułu