RQ-4 Global Hawk – 15 lat w służbie
Pierwotnie miał on być platformą testową dla Defense Advanced Research Projects Agency (DARPA) i wspierać badania nad aparatami zdolnymi do długotrwałych lotów na dużych wysokościach. Demonstrator technologii wzbił się w powietrze 28 lutego 1998 r. i wzniósł się na 32 000 stóp. Użycie operacyjne RQ-4 Global Hawk zostało przyspieszone przez wydarzenia z 11 września 2001 r. Już w listopadzie samolot został przekazany siłom zbrojnym i w przeciągu 10 dni rozpoczął loty wspierające działania wojsk Stanów Zjednoczonych.
W ramach prac nad projektem zastosowano powszechne w lotnictwie bloki odpowiadające kolejnym fazom rozwojowym aparatu. Block 0 był maszyną przedprodukcyjną, a do regularnej służby w 2003 r. weszła odmiana Block 10. Block 20 wszedł do produkcji w 2006 r., a do służby w 2009. kolejna wersja oznaczona jako Block 30 cechowała się ulepszonymi możliwościami rozpoznania elektronicznego, a z kolei ostatnia wersja, czyli Block 40, to platforma przewidziana do zabudowy nowego radaru „powietrze-ziemia” będącego częścią programu wieloplatformowej technologii radarowej MP-RTIP (Multi-Platform Radar Technology Insertion Program).
W swym założeniu konstrukcja miała być platformą, która zastąpi już wtedy wiekowe samoloty U-2 i zapewni dowódcom obrazy wysokiej rozdzielczości dużych połaci terenu dostarczane niemal w czasie rzeczywistym. Po udowodnieniu swej przydatności dla armii program Global Hawk zaczął nabierać tempa. W 2001 r. Northrop Grumman otrzymał kontrakt na przeprowadzenie prac w ramach fazy Engineering and Manufacturing Development (EMD). Na tym etapie jednym z głównych zadań było opracowanie globalnego systemu nawigacji, zarządzania ruchem i systemu unikania kolizji, co miało umożliwić operowanie bezzałogowca w każdych warunkach. Prace miały potrwać do lutego 2003 r.
W marcu 2001 r. doszło do rekordowego lotu który trwał 30 h i 24 min w trakcie którego samolot wzniósł się na 65 191 stóp. Jednak celem misji nie było ustanowienie rekordu, ale sprawdzenie modyfikacji pozwalających na skuteczne operowanie na bardzo dużych wysokościach i przy bardzo niskich temperaturach w okolicach równika. Za kontrolę nad maszyną odpowiadał meksykański satelita Satellites Mexicanos 5 (SATMEX 5), który zapewniał łączność.
Mając sprawdzone niezbędne do bezpiecznego lotu systemy firma zdecydowała się podjąć kolejny krok w rozwoju programu i wysłać samolot w drogę do Australii. Przelot trwał niemal 23 h i 20 min. Maszyna wystartowała z bazy Edwards w Kalifornii, a po przylocie na miejsce Global Hawk wziął udział we wspólnych ćwiczeniach i pokazach wspomagając m.in. manewry których zadaniem było dozorowanie wybrzeża Australii. W ramach przeprowadzonych misji doszło do przekroczenia granicy 1000 h w powietrzu podczas 81 lotu. Misja podczas której się to wydarzyło była pierwszą w ramach rokrocznych ćwiczeń „Tandem Thrust” przeprowadzanych przez Royal Australian Navy i US Navy.
W czerwcu 2001 r. podpisano pierwszy kontrakt mający przygotować program do fazy Low Rate Initial Production (RIP), a jego realizacja miała zakończyć się w marcu 2003 r. W tym samym miesiącu podczas salonu lotniczego w Paryżu program otrzymał nagrodę Flight International Aerospace Industry. W tym czasie samolot miał już na swoim koncie również przelot przez Atlantyk, który odbył się w 2000 r. w ramach „NATO Linked Seas 00” oraz odbyte ćwiczenia „Joint Task Force Exercise” (JTFE) oraz był również elementem szerszego programu określanego jako Affordable Moving Surface Target Engagement (AMSTE) i prowadzonego przez DARPA.
W styczniu 2002 r. Northrop Grumman otrzymał kolejny kontrakt na prace inżynieryjne i rozwój produkcji – jego głównym celem była dalsza integracja możliwości operowania na całym świecie, udoskonalenie systemu planowania misji, wsparcia logistycznego oraz testy w locie.
Krótko potem, w lutym tego roku firma otrzymała pierwszy kontrakt na rozpoczęcie serii LRIP samolotów Global Hawk. W jego ramach dostarczono dwie maszyny i element kontroli misji wchodzący w skład naziemnej stacji kontroli. Do tej pory w ramach innych umów przekazano siedem sztuk tych samolotów oraz dwa systemy kontroli misji.
