15 stycznia na stronach Sejmu opublikowano odpowiedzi Ministerstwa Obrony Narodowej w sprawie dwóch interpelacji poselskich dotyczących modernizacji obrony przeciwlotniczej, m.in. z wykorzystaniem doświadczeń z konfliktu o Górski Karabach.

Autorem pierwszej interpelacji był poseł Paweł Szramka (obecnie niezrzeszony). Głównym wątkiem zapytania skierowanego do resortu obrony była kwestia zakupu systemu dowodzenia do systemu obrony powietrznej krótkiego zasięgu Narew – obok krajowego rozwiązania rozważany jest bowiem zakup amerykańskiego systemu IBCS. Enigmatyczna odpowiedź mówi, że kwestie budowy systemu obrony powietrznej nowej generacji znajdują odzwierciedlenie w wymaganiach operacyjnych Sił Zbrojnych RP i ich realizacji w programach modernizacyjnych. Możliwość zastosowania w systemie NAREW narodowego systemu dowodzenia i kierowania walką C2, opracowanego samodzielnie przez polski przemysł obronny, jest przedmiotem ciągłych analiz, uwzględniających szacowanie ryzyka, związanego z osiąganiem zakładanych zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych RP, w kontekście potencjału polskiego przemysłu obronnego.

Z kolei druga odpowiedź dotyczy poselskiej interpelacji Roberta Kwiatkowskiego (Lewica). W grudniu zeszłego roku poseł zwrócił się do resortu z serią pytań, które obejmowały kwestie modernizacji systemu obrony przeciwlotniczej w oparciu o analizy i doświadczenia z konfliktu o Górski Karabach.

W odpowiedzi, która została udzielona przez wiceministra Wojciecha Skurkiewicza, czytamy, że oparty na zestawach rakietowych średniego zasięgu PATRIOT system WISŁA jest przeznaczony do zwalczania zagrożeń w najwyższej warstwie polskiego systemu obrony powietrznej, co obejmuje zwalczanie rakiet balistycznych krótkiego zasięgu, rakiet samosterujących, pilotowanych środków napadu powietrznego oraz bezpilotowych statków powietrznych. Stanowiące środkową warstwę systemu obrony powietrznej, planowane do pozyskania baterie przeciwlotniczych zestawów rakietowych krótkiego zasięgu NAREW, również powinny być zdolne m.in. do zwalczania poszczególnych klas bezpilotowych statków powietrznych, zgodnie z wymaganiami Sił Zbrojnych RP. Z kolei, pozyskiwane dla Sił Zbrojnych RP systemy VSHORAD, przeznaczone do zwalczania zagrożeń na bardzo krótkim zasięgu, stanowią realizację wymagań Sił Zbrojnych RP w odpowiedzi na zagrożenia współczesnego i przyszłego pola walki na najniższym poziomie i stanowią systemy komplementarne, które nie mogą być traktowane zamiennie z perspektywy budowy kompleksowej obrony powietrznej kraju. Przykładami programów przeznaczonych na potrzeby bardzo krótkiego zasięgu są - realizowane przez podmioty polskiego przemysłu obronnego (m.in. przez PIT-RADWAR S.A.) - umowy na dostawy samobieżnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych POPRAD, przeciwlotniczych systemów rakietowo-artyleryjskich PILICA oraz przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych PIORUN. Podkreślić należy również, że Plan Modernizacji Technicznej przewiduje także inne zadania związane z budową systemu obrony powietrznej, które są planowane do realizacji w obecnej perspektywie planistycznej, a poprzedzające je prace analityczne będą obejmować zarówno zmiany zachodzące w środowisku bezpieczeństwa, jak i postęp technologiczny w obszarze zagrożeń oraz systemów uzbrojenia.

Przypomnijmy, w ramach programu Wisła podpisano międzyrządową umowę ze Stanami Zjednoczonymi na zakup czterech zestawów ogniowych Patriot PAC-3+. W kolejnych latach zaplanowano zakup dwunastu kolejnych. Z kolei program Narew obejmuje zamówienie około 20 baterii, które mają trafić do Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i Marynarki Wojennej. W listopadzie 2020 r. rekomendacje dotyczące przyszłości programu zostały opracowane i przesłane do ministra Mariusza Błaszczaka.