11 października odbyło się pierwsze strzelanie najnowszego okrętowego systemu obrony bezpośredniej zaprojektowanego i zbudowanego w Republice Turcji.

Levent, bo tak się nazywa wspomniany system, opracowany został przez firmę Roketsan Roket Sanayii ve Ticaret A.Ş. z Ankary, jako odpowiedź na pojawiające się zapytania ze strony Tureckiej Marynarki Wojennej (Türk Deniz Kuvvetleri). Prace nad tym systemem związane są także z embargiem, jakie Stany Zjednoczone nałożyły na Turcję, w wyniku czego kraj ten został odcięty od możliwości importu wielu zaawansowanych systemów uzbrojenia i związanej z tym konieczności uniezależnienia się od zewnętrznych dostawców.

Levent jest samodzielnym, wolno stojącym rakietowym zestawem obrony bezpośredniej, którego konstrukcja częściowo bazuje na rozwiązaniach stosowanych od wielu lat w systemie RAM, choć pod względem zastosowanych rozwiązań bliżej mu do systemu SeaRAM. Powodem jest nie tylko taka sama liczba prowadnic tj. 11, ale i obecność aktywnych i pasywnych systemów wykrywania i śledzenia zbliżających się środków napadu powietrznego. W odróżnieniu jednak od amerykańskiego odpowiednika inżynierowie z Roketsana zdecydowali się zastosować nowocześniejsze rozwiązanie radiolokacyjne w postaci czterech nieruchomych anten ścianowych pracujących zapewne w paśmie I (8-10  GHz), zapewniających nieprzerwaną 360° obserwację rejonu wokół nosiciela. Każda z płaszczyzn wyposażona jest we własny IFF. Podobnie jak SeaRAM także i Levent otrzymał pasywny, optoelektroniczny sensor. O ile jednak na amerykańskim systemie jest on zainstalowany na stałe i obraca się wraz z całym urządzeniem, tak w tureckim stanowi o element o zachowanej swobodzie działania.

Pierwsza wersja nowego systemu zaprezentowana została podczas międzynarodowego salonu zbrojeniowego IDEF 2021, podczas gdy docelowy wygląd systemu poznać można było na salonie IDEF 2023. Nie tylko wygląd wyrzutni jest zbliżony jest do SeaRAM, także parametry taktyczno–techniczne są zbliżone. Levent wykorzystuje pociski opracowane na bazie pocisków Sungur, które legitymują się zasięgiem zwiększonym z 8 do +11 km (9 km w przypadku RIM-116). Pocisk Levent ma długość 3,2 m, średnicę 128 mm oraz masę 75 kg i pod względem tych parametrów zbliżony jest do pocisku RIM-116 Block 1A (2,83 m, 127 mm, 74,4 kg). Głowica w obu przypadkach waży 11 kg i ma konstrukcję odłamkową z zapalnikiem zbliżeniowym. Podobne rozwiązania zastosowano w przypadku układu naprowadzania, który ma hybrydową konstrukcję i łączy on z jednej strony detektor pracujący w podczerwieni, a z drugiej układ wykrywający promieniowanie elektromagnetyczne pochodzące z aktywnego układu naprowadzania zwalczanego obiektu (samolotu lub kierowanego pocisku przeciwokrętowego).

Analiza filmu ze strzelania pozwala zauważyć, że wystrzelony pocisk nie jest docelową konstrukcją. Ta bowiem (prezentowana m.in. na salonach IDEF 2023 i 2024) ma dwie pary stateczników umieszczonych, na planie krzyża, w części nosowej. Tymczasem konfiguracja wystrzelonego pocisku zbliżona jest do tej, którą legitymuje się pocisk Roketsan Sungur.

Nie mniejszą ciekawostką może być fakt, że dwaj najwięksi „gracze” na arenie systemów uzbrojenia w Turcji tj. Roketsan i Aselsan pracują nad dwoma stosunkowo podobnymi systemami obrony bezpośredniej. Tym samym konkurentem Leventa na rodzimym rynku jest Göksur, który jednak póki co istnieje jedynie w postaci makiety. Warto jednak wspomnieć, że o ile w przypadku produktu Aselsana znany jest model zaplanowanej do wykorzystania stacji radiolokacyjnej (AKREP-200N), tak nazwa jak i parametry stacji Leventa pozostaje tajemnicą.