27 września w stoczni Siewiernaja wierf’ w Sankt Petersburgu zwodowano Admirała floty Związku Radzieckiego Isakowa, fregatę projektu 22350, określanego też od nazwy pierwszej jednostki jako typ Gorszkow.

Admirał floty Związku Radzieckiego Isakow to czwarta fregata projektu 22350, czyli jedynego typu oceanicznego okrętu bojowego opracowanego i produkowanego w Rosji po rozpadzie Związku Radzieckiego. Projektantem fregat jest Siewiernoje projektno-konstruktorskoje biuro (SPKB) w Petersburga, znane z konstrukcji dużych okrętów nawodnych z czasów radzieckich. Jest to na razie jedyny typ okrętu nawodnego, zintegrowany z pociskami hipersonicznymi systemu 3M22 Cyrkon.

Jednak tempo realizacji programu przez petersburską stocznię Siewiernaja wierf’ jest bardzo niskie. To efekt problemów technicznych, opóźnień w postępach równoległych projektów systemów uzbrojenia i wyposażenia elektronicznego. Chodziło głównie o system przeciwlotniczy 9M96 Poliment-Redut i współpracujący z nim wielofunkcyjny system radiolokacyjny Poliment, które powstawały w podobnym czasie, jak projekt fregat. Pierwsza fregata serii, Admirał fłota Sowietskogo Sojuza Gorszkow, była budowana 12 lat. Kolejna – Admirał fłota Kasatonow – niewiele krócej, bo prawie 11. Ale nie były to jedyne problemy, z jakimi spotkali się rosyjscy stoczniowcy.

Kolejne przyniosła rosyjska agresja na Ukrainę, rozpoczęta aneksją Półwyspu Krymskiego w 2014 roku, przerodzona w 2022 w wojnę pełnoskalową. W wyniku tych działań przedsiębiorstwa ukraińskie zakończyły kooperację z firmami rosyjskimi. W przypadku fregat projektu 22350 uderzyło to w dostawy siłowni.

Każda z fregat ma dwa morskie turbinowo-wysokoprężne zespoły napędowe M55R. Ich projektantem i producentem większości podzespołów, jak też integratorem całości była ukraińska firma Kompleks badawczo-produkcyjny turbin gazowych „Zorja-Maszprojekt” z Mikołajowa. W skład M55R wchodzi turbina gazowa M90FR (produkcji „Zorii”), silnik wysokoprężny 10D49 (rosyjski Kołomienskij zawod), przekładnia redukcyjna RO55R („Zorja”) i system sterowania oraz kontroli (rosyjska NPO „Awrora”). Każdy M55R pracuje na osobną linię wałów ze śrubą o skoku stałym.

Pierwsza, wspomniana para fregat otrzymała siłownie z Ukrainy. Ostatnie komponenty dotarły do stoczni w 2013 roku. Ale od trzeciego okrętu – Admirała Gołowki – na dostawy nie można było liczyć. Z tego powodu jego budowę wstrzymano, podobnie jak czwartej jednostki, przyszłego Isakowa.

Rosjanie i Ukraińcy już w 1993 roku utworzyli joint venture ZAO Turborus’ („Zorja-Maszprojekt”, NPO „Saturn”, NPO „Awrora”), którego celem było połączenie wysiłków rosyjskich i ukraińskich przedsiębiorstw w zakresie rozwoju, dostaw, napraw i serwisu napędów okrętowych dla rosyjskiej marynarki wojennej. Wraz z tym do Rosji trafiła dokumentacja techniczna ukraińskich turbin i przekładni. Dzięki temu firma NPO „Saturn” w Rybińsku (wchodzi w skład Zjednoczonej korporacji silnikowej, będącej częścią Korporacji państwowej Rostiech) uzyskała kompetencje do produkcji turbin M90FR, choć zajęło to kilkanaście lat... Natomiast wytwarzaniem przekładni redukcyjnych RO55R zajmuje się PAO „Zwiezda” z Petersburga.

Pierwszą fregatą typu Admirał Gorszkow z w pełni rosyjską siłownią był wspomniany Gołowko. Budowano go około 12 lat. W przypadku zwodowanego dziś Isakowa będzie podobnie. Jego stępkę położono w listopadzie 2013 roku, zaś planowane przekazanie rosyjskiej flocie ma nastąpić w końcu 2025 roku.

Obecnie w budowie są jeszcze dwie fregaty projektu 22350 w wersji podstawowej (Admirał Amielko, Admirał Cziczagow) i dwie w zmodyfikowanej (Admirał Jumaszew i Admirał Spiridonow). Te dwa ostatnie otrzymają m.in. potężniejsze uzbrojenie – 32 komory wyrzutni UKSK do rakiet przeciwokrętowych i manewrujących zamiast 16.