14 lipca do baz na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych powróciły wszystkie elementy grupy bojowej lotniskowca USS Dwight D. Eisenhower (CVN 69). Była to okazja do podsumowania zaangażowania w działaniach przeciwko rebeliantom Huti.

Grupa bojowa spędziła poza wodami Stanów Zjednoczonych dziewięć miesięcy, co było spowodowane sytuacją międzynarodową i amerykańskim zaangażowaniem w ochronę szlaków żeglugowych w rejonie Jemenu opanowanego przez rebeliantów Huti. Zespół amerykańskich okrętów był jednym z kluczowych elementów ochrony statków handlowych oraz swobody żeglugi w rejonie południowego Morza Czerwonego.

Poza lotniskowcem USS Dwight D. Eisenhower (CVN 69) obejmowała krążownik USS Phillippine Sea (CG 58), niszczyciele rakietowe USS Mason (DDG 87) i USS Gravely (DDG 107). Wsparciem dla nich były jednostki logistyczne – USNS Supply (T-AOE-6), USNS Kanawha (T-AO 196) oraz USNS Alan Shepard (T-AKE-3). Ze względu na poziom zaangażowania były kluczem do sukcesu misji, która zdaniem Departamentu Obrony, była najbardziej intensywnym okresem działań lotniskowców od czasów wojny w Wietnamie oraz II wojny światowej.

Jak wskazują oficjalne statystyki, podczas 275 dni w morzu zrealizowano około 14000 lotów pokładowych statków powietrznych, które wylatały blisko 32000 godzin. Tylko USS Dwight D. Eisenhower uzupełniał zapasy na morzu ponad 30 razy, pobierając ponad 87 mln litrów paliwa. Realizując zadania bojowe, okręty eskorty odpaliły 155 kierowanych pocisków przeciwlotniczych (przeznaczonych do zwalczania celów wystrzelonych przez Huti), a w atakach na cele naziemne zużyto 135 pocisków manewrujących Tomahawk. Poza okrętami spore zużycie uzbrojenia widać także w statystykach lotnictwa – samoloty bojowe (F/A-18E/F Super Hornet oraz E/A-18G Growler) odpaliły niemal 60 kierowanych pocisków powietrze-powietrze (AIM-9X Sidewinder oraz AIM-120 AMRAAM) do celów powietrznych (m.in. E/A-18G Growler odniosły pierwsze zestrzelenia w historii programu, poza tym odnotowano pierwsze zestrzelenie bezzałogowego aparatu powietrznego przez kobietę pilotującą F/A-18F Super Hornet), a dodatkowo zużyto 420 sztuk uzbrojenia klasy powietrze-ziemia. Wśród nich można wymienić pierwsze, bojowe, użycie pocisków do przełamania obrony przeciwlotniczej AGM-88E AARGM (używane zarówno przez E/A-18G oraz F/A-18E/F) oraz zasobników szybujących AGM-154 JSOW-C. Poza samolotami, bojowe użycie broni odnotowały wielozadaniowe śmigłowce pokładowe Lockheed Martin MH-60R Seahawk (AGM-114 Hellfire).

Obecnie w rejon działań bojowych, w pobliżu obszaru Jemenu opanowanego przez rebeliantów Huti, zbliżyła się grupa bojowa lotniskowca USS Theodore Roosevelt (CVN 71), która poza powyższą jednostką składa się m.in. z trzech niszczycieli Arleigh Burke -  USS Russell (DDG 59), USS Daniel K. Inouye (DDG118) oraz USS Halsey (DDG 97). Grupa lotnicza obejmuje cztery eskadry samolotów Boeing F/A-18E/F Super Hornet, eskadrę przełamania obrony przeciwlotniczej E/A-18G Growler, samolotów wczesnego ostrzegania E-2D Advanced Hawkeye, śmigłowców MH-60R/S Seahawk oraz nowych maszyn transportowych – Bell/Boeing CMV-22B Osprey. Dla tych ostatnich będzie jest to debiut operacyjny.