5 kwietnia Królestwo Norwegii zaprezentowało długoterminowy plan obrony na lata 2025–2036, który znany jest jako Forsvarsløftet (pol. Zobowiązania obronne). Zakłada on znaczące inwestycje we wszystkie rodzaje sił zbrojnych przy czym największa kwota przypaść ma Siłom Morskim (Sjøforsvaret).

Zgodnie z założeniem Forsvarsløftet Norwegia już w bieżącym roku osiągnąć ma poziom inwestycji w obronę na poziomie wymaganych w NATO, 2% PKB, jednak plan zakłada dalsze, stopniowe zwiększanie wydatków na zbrojenia o 600 mld NOK w ciągu następnych 12 lat, tym samym całkowite wydatki zamknąć mają się kwotą 1,624 bln NOK. Oznacza to wzrost wydatków przekraczający 3% PKB. Największym jednostkowym projektem, który ma zostać zrealizowany z dodatkowych funduszy, ma być budowa nowych fregat, które zbudowane zostaną we współpracy z niemieckim partnerem, podobnie jak ma to miejsce w przypadku nowych okrętów podwodnych typu 212CD. Nowe fregaty należeć będą do typu F 127, o zawarciu stosownej umowy dotyczącej bilateralnej współpracy poinformowano 13 marca bieżącego roku (Niemiecko–norweska kooperacja przy nowych fregatach/ZBiAM.pl). Nowe jednostki mają być zoptymalizowane zarówno do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych (ZOP) jak i zwalczania środków napadu powietrznego. Prototypowa jednostka ma wejść do służby w 2029 roku. Wraz z nowymi okrętami zamówione mają zostać śmigłowce pokładowe, nieoficjalnie mówi się że faworyzowana jest amerykańska konstrukcja Sikorsky MH 60R Seahawk, jednak nigdy nie zostało to potwierdzone żadnym oficjalnym dokumentem. Największym obecnie realizowany programem morskim, jest wspomniana już wcześniej budowa serii czterech okrętów podwodnych typu 212CD, przy czym w najbliższym czasie ma zostać podpisany aneks do umowy zwiększający zamówienie o dwie kolejne jednostki. Tym samym możliwe będzie zastąpienie w stosunku 1:1 obecnie eksploatowane okręty podwodne typu 210 (sześć okrętów w służbie od 1989 roku).

Poza wspomnianymi klasami okrętów współpraca niemiecko – norweska realizowana jest także na linii uzbrojenia kierowanego, prowadzone są bowiem prace nad nową generacją supersonicznego kierowanego pocisku przeciwokrętowego (kpp) typu 3SM (SuperSonic Strike Missile) o nazwie kodowej Tyrfing pod przewodnictwem koncernu Kongsberg (Norwesko-niemiecka kooperacja przy „superpocisku” morskim/ZBiAM.pl). Forsvarsløftet zakłada także zastąpienie łącznie 23 okrętów należących do siedmiu różnych typów eksploatowanych zarówno przez Sjøforsvaret  jak i Straż Wybrzeża (Kystvakten) dwoma nowymi w pełni modułowymi konstrukcjami, które różnić mają się przede wszystkim wypornością.  Te średniej wyporności dedykowane będą do działań w rejonach przybrzeżnych podczas gdy większe operować mają na otwartych wodach Oceanu Spokojnego. Sumarycznie plan zakłada pozyskanie łącznie 18 okrętów średniej wyporności i 10 większych, pełnomorskich. Największa standaryzacja dotyczyć będzie Kystvakten, gdyż zniknąć ma aż 13 okrętów patrolowych należących do pięciu typów w tym: Barentshav (trzy jednostki w służbie od 2010 roku), Nornen (pięć jednostek w służbie od 2007 roku), Reine (dwie jednostki służące od 2010 roku), pojedynczego Harstada (banderę podniósł w 2009 roku) a także dwóch pozyskanych w 2020 roku okrętów patrolowych Jarl (W 323) oraz Bison (W 324). W przypadku Sjøforsvaret  okręty modułowe zastąpić mają jednostki uderzeniowe typu Skjold (sześć okrętów w służbie od 1999 roku) oraz okręty przeciwminowe typów Oksøy (dwa okręty w służbie od 2005 roku) oraz dwa typu Alta (służące od 1996 roku).