28 września szef Departamentu Obrony Związku Australijskiego Richard Marles ogłosił  plan reorganizacji Wojsk Lądowych Związku Australijskiego.

Według Marlesa zapowiadane zmiany są odpowiedzią na zalecenia zawarte w zaprezentowanym niedawno Strategicznym Przeglądzie Obronnym. Krótko mówiąc, będą one próbą znalezienia złotego środka pomiędzy wyzwaniami stawianymi przed Wojskami Lądowymi i całymi Siłami Zbrojnymi Związku Australijskiego a realiami finansowymi, które sprawiają, że niezbędne było podjęcie kilku trudnych decyzji, aby nie ucierpiały najbardziej priorytetowe programy (jak np. pozyskanie okrętów podwodnych z napędem jądrowym w ramach współpracy w grupie AUKUS).

Restrukturyzacja obejmie wszystkie trzy brygady Wojsk Lądowych ‒ obecnie mieszane. Mają stać się one wyspecjalizowanymi związkami taktycznymi o zróżnicowanym składzie, organizacji i funkcji, a więc także uzbrojeniu oraz wyposażeniu. 1. Brygada ma być jednostką lekką, o wysokiej mobilności, zdolną do operacji w środowisku przybrzeżnym (można ją określić mianem brygady obrony wybrzeża). 3. Brygada stanie się związkiem pancernym, blisko współpracującym z Royal Australian Navy w ramach operacji desantowych. 7. Brygada z kolei zostanie brygadą zmotoryzowaną, również wysoce mobilną, wyposażoną i wyszkoloną zgodnie z potrzebami operacji desantowych morskich oraz powietrznych. 10. Brygada ma zostać brygadą artylerii. Zmian będzie zresztą więcej. bataliony 5. i 7. zostaną połączone i przekształcone w 5./7. batalion Królewskiego Pułku Australijskiego z dowództwem w Darwin. 1. pułk pancerny z Adelajdy stanie się oddziałem eksperymentalnym, zaangażowanym w prace nad nowymi rozwiązaniami. Przesunięcia personelu między poszczególnymi garnizonami, jeżeli będą konieczne, zostaną przeprowadzone w sposób możliwie najwygodniejszy dla żołnierzy i ich rodzin, przy czym większość roszad planowana jest na przełom lat 2024/2025. Pozostałe dowództwa pozostaną bez większych zmian.

Reorganizacja okazała się niezbędna, bowiem na realizację wcześniej przyjętego Planu Beerszewa zwyczajnie zabrakło środków. Dziś już wiadomo, że plan zakupu czołgów M1A2 SEPv3 został zredukowany z 90 do 75 wozów, program zakupu nowych bojowych wozów piechoty został zredukowany z 450 do zaledwie 129 wozów itd. Ogłoszenie zmian, wraz z komentarzami australijskich wojskowych odnośnie poprawy procesu szkolenia itd., wydają się raczej robieniem dobrej miny do złej gry. Z drugiej strony, warunki geograficzne determinują w przypadku Sił Zbrojnych Związku Australijskiego dominującą rolę lotnictwa, floty i lądowych środków uderzeniowych o dużym zasięgu.