10 listopada w, należącej do chińskiej korporacji stoczniowej CSSC (China State Shipbuilding Corporation), stoczni Hudong–Zhonghua Shipbuilding w Szanghaju odbyła się uroczystość przekazania dwóch fregat typu Tughril (typ 054A/P) dla Sił Morskich Pakistanu.

Uroczystości tej przewodził dowódca pakistańskiej Marynarki Wojennej adm. Muhammad Amjad Khan Niazi. Nowe jednostki otrzymały nazwy: Tippu Sultan (263) oraz Shahjahan (264) i są ostatnimi okrętami tego typu jakie zostały przekazane przez chiński koncern. Strona pakistańska zamówiła bowiem cztery jednostki tej klasy, a stosowne umowy podpisano w grudniu 2017 roku (na pierwszą parę z opcją na kolejne dwa okręty). W czerwcu 2018 roku zdecydowano się wykorzystać powyższą klauzulę i zamówić kolejne dwa okręty. Oficjalnie nigdy nie ujawniono kosztów pozyskania tych okrętów, jednak szacunki międzynarodowych organizacji wskazują że mogła być to kwota ok. 348 mln USD za okręt.

Pierwszy z serii Tughril (261) przyjęty został do służby 24 stycznia 2022 roku, a drugi Taimur (262) niecałe pięć miesięcy później 23 czerwca. Wszystkie powstały w tej samej stoczni, o której wspomniano już przy okazji wstępu. Ich projekt powstał na bazie zmodyfikowanych i dostosowanych do lokalnych wymagań, planów eksploatowanych w Chińskiej Republice Ludowej fregat typu 054A (wg nomenklatury NATO typ Jiangkai II). Fregaty typu 054A/P legitymują się wypornością pełną 4200 ton (dla porównania 054A wypierają 3963 tony) przy wymiarach kadłuba 134 x 16 m. Podobnie jak w oryginalnym projekcie, napęd skonfigurowano w układzie CODAD z czterema silnikami wysokoprężnymi. O ile Chiny wybrały silniki SEMT Peilstick 16 PA 6V 280 STC o mocy łącznej 20,7 MW, tak na okrętach dla Pakistanu zainstalowano silniki Shaanxi 16 PA6 STC wyprodukowane przez chiński koncern Shaanxi Diesel Engine Heavy Industry, Co. Ltd. Łączna moc siłowni wynosi 22,8 MW. Silniki te poprzez dwie przekładnie zbiorczo – redukcyjne obracają dwoma wałami ze śrubami nastawnymi. Prędkość maksymalna wynosi 27 węzłów a zasięg obliczono na 8025 Mm przy prędkości ekonomicznej 18 węzłów.

Pakistańskie okręty wyposażono w ciekawy zestaw wyposażenia radiolokacyjnego na które składają się m.in. trójwspółrzędny radar dozoru ogólnego typu SR2410C, dwówspółrzędny radar pracujący w paśmie A (do 250 MHz) typu 517 (SUR-17B) oraz radar przeznaczony do kierowania pociskami przeciwokrętowymi typu 344. Pracujący w paśmie VHF radar SUR-17B wydaje się być konstrukcją wyjątkowo przestarzałą – nic bardziej mylnego, dzięki bardzo niskiemu pasmu jest on w stanie wykrywać i śledzić samoloty i pociski bardzo małej skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego. Okręty podwodne wykrywane mogą być z kolei przez system hydrolokacyjny MGK-355 (kadłubowy) oraz holowany H/SJG-206. Nad prawidłową pracą wszystkich systemów bojowych czuwa system dowodzenia ZKJ-5 (powstały na bazie francuskiego systemu Thomson-CSF Tavitac).

Środki napadu powietrznego w większej odległości od platformy (do 70 km) zwalczane mogą być z wykorzystaniem 32 pocisków systemu LY-80N (eksportowa odmiana HHQ-16, pochodna rosyjskiego systemu Buk) wystrzeliwanych z pionowych wyrzutni zainstalowanych na pokładzie dziobowym. Ostatnią linią obrony, szczególnie przed zbliżającymi się kierowanymi pociskami przeciwokrętowymi są dwa jedenastolufowe systemy obrony bezpośredniej typu 1130 kal. 30 mm. Uzbrojenie ofensywne stanowią z kolei cztery wyrzutnię supersonicznych kpp typu CM-302 (eksportowa odmiana pocisków YJ-12). Okręty wyposażone są także w 76 mm armatę H/PJ-26. Zwalczanie zanurzonych okrętów podwodnych realizowane jest z kolei przez śmigłowiec pokładowy typu Harbin Z-9EC (w dużej odległości od okrętu) lub torpedy lekkie ypu Yu-7 kal. 324 mm bądź dwie sześciolufowe wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych Typu 87.

Okręty typu Tughril stanowić będą od teraz trzon Sił Morskich Pakistanu na kolejne lata, zapewniając m.in. bezpieczeństwo szlaków żeglugowych. Godnym pozazdroszczenia jest natomiast tempo pozyskania tych czterech nowoczesnych okrętów, dokonano tego w zaledwie pięć lat od podpisania umowy, co więcej budowę pierwszej jednostki ukończono przed upływem 14 miesięcy. Zakup fregat opisywanego typu nie jest też pierwszą morską umowa chińsko–pakistańska. Islamabad eksploatuje bowiem od 2009 roku cztery fregaty typu Zulfiquar (F-22P) będące pochodną chińskiego projektu znanego jako typ 053H3 (NATO: Jiangwei II).