11 kwietnia Ministerstwo Obrony Japonii ogłosiło, że zawarło z koncernem Mitsubishi Heavy Industries pakiet umów dotyczących opracowania i produkcji pocisków rakietowych dalekiego zasięgu.

Program ma niebagatelną wartość 380 mld JPY (2,8 mld USD). Kontrakty obejmują m.in. opracowanie i produkcję udoskonalonej wersji przeciwokrętowego pocisku rakietowego Mitsubishi Typ 12 (Pociski balistyczne i manewrujące dla japońskiej artylerii?/ZBiAM.pl). W praktyce ma to być pocisk manewrujący o zasięgu do 200 km (w wersji lądowej i morskiej; w wersji lotniczej do 400 km) i masie własnej 700 kg. Wyrzutnie na podwoziu kołowym w układzie 8×8 mają przenosić po sześć pojemników transportowo-startowych. W dalszej przyszłości powstanie wersja o zasięgu 1500 km lub więcej. Wersja lądowa ma wejść do produkcji już w 2023 r. (produkcja pełnoskalowa ruszy w ciągu pięciu lat), zaś do odpalania z okrętów podwodnych w 2027 r. Testy nowych odmian pocisku Typ 12 (a właściwie nowych pocisków z tej rodziny) będą realizowane w Stanach Zjednoczonych, co Tokio tłumaczy brakiem odpowiednich poligonów w Japonii.

Kolejna z umów dotyczy prac związanych z pociskami hipersonicznymi, choć na ich temat wiadomo mniej ‒ zapewne zasięg będzie wystarczający do rażenia celów położonych na terytorium Chińskiej Republiki Ludowej, Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej i Federacji Rosyjskiej. W pewnym sensie rozwiązaniem tymczasowym ma być zakup pocisków Raytheon RGM-109 Tomahawk w Stanach Zjednoczonych (Japonia kupi pociski Tomahawk?/ZBiAM.pl). Docelowa planowana skala zakupów pocisków rakietowych nowych typów pozostaje nieznana.

Prace nad nowymi pociskami stanowią pokłosie nowej strategii bezpieczeństwa narodowego Japonii, stanowiącej z kolei odpowiedź na rosnące wg Tokio zagrożenie ze strony ChRL, Rosji i KRLD. Co ciekawe, mimo, że Japonia jest państwem zmilitaryzowanym w stosunkowo niewielkim stopniu, z dość pacyfistycznie nastawionymi elitami politycznymi, a formalnie nawet państwem bez sił zbrojnych (formalnie japońskie siły zbrojne to siły samoobrony, złożone z cywilów w mundurach ‒ co nie przeszkadza im być jedną z poważniejszych sił na naszej planecie), w nowej strategii wskazano możliwość wykonania uderzenia wyprzedzającego. Stanowi to ostateczne zerwanie z powojennym zobowiązaniem Japonii do ograniczenia roli sił samoobrony wyłącznie do obrony terytorium państwa.