4 lutego na stronach Kancelarii Sejmu opublikowano odpowiedź Ministerstwa Obrony Narodowej na poselską interpelację dotyczącą udziału polskich zakładów zbrojeniowych w produkcji południowokoreańskich haubic K9.

Powyższą interpelację skierował do MON, w grudniu ubiegłego roku, poseł Paweł Bejda (Klub Parlamentarny Koalicja Polska). W przesłanym do resortu obrony dokumencie czytamy - w dniu 26 sierpnia 2022 r. parafował Pan umowę wykonawczą z południowokoreańskim zakładem zbrojeniowym Hawnha Defence, na dostawę 212 155 mm armatohaubic samobieżnych K9, które mają kosztować ok. 10,7 mld zł (2,4 mld dolarów). Niemniej jednak, zgodnie z Pana podpisem na umowie ramowej z dnia 27 lipca 2022 r., ostateczny koszt umowy to ok. 42 mld zł za 672 południowokoreańskich haubic K9.

Żywiąc jednak przekonanie, że pański resort chociaż w minimalnym zakresie zadbał o interesy polskich zakładów zbrojeniowych w zamówieniu o wartości ok. 42 mld zł, proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. W okresie rządu PO-PSL, przy zamówieniu o wartości ok. 1 miliarda złotych, Huta Stalowa Wola wynegocjowała z Hanwha Defence transfer technologii podwozia K9 dla haubicy Krab, który obejmował praktycznie pełną produkcję pojazdu, z wyjątkiem powerpacka. Proszę o informacje, jaki poziom transferu technologii, przy zamówieniu prawie 42 razy większym, wynegocjował pański resort?
2. Czy haubice, które na mocy umowy wykonawczej otrzymujemy od producenta zagranicznego są wyposażone w tożsame podsystemy co polskie haubice Krab, a które są wymagane przez polski MON i zatwierdzone do eksploatacji w Siłach Zbrojnych RP, a to: filtrowentylacja, agregat prądotwórczy, dodatkowy ogrzewacz, system przeciwpożarowy, system tłumienia wybuchu?
3. Czy pozostałe 460 haubic K9 z umowy ramowej, będą wyposażone w polskie podwozie K9 Krab, produkowane w Hucie Stalowa Wola, które jest znacznie lepiej rozwiniętą wersją podwozia niż podwozie K9 Hanwha Defence?
4. Co w ramach "polonizacji" haubic, które ma dostarczyć zagraniczny producent, będą produkowały polskie zakłady zbrojeniowe, przykładowo armatę, magazyn, elementy układu ładowania i zasilania, elektronikę?

Odpowiedzi, zgodnie z procedurą, udzielił wiceminister obrony Wojciech Skurkiewicz. Czytamy w niej, uprzejmie informuję, że - zgodnie z zawartą w 2022 r. umową ramową dotyczącą pozyskania łącznie 672 haubic samobieżnych rodziny K9 dla Sił Zbrojnych RP - strona koreańska przyjęła zobowiązanie związane z dokonaniem transferu technologii na rzecz strony polskiej, w ramach którego zostanie ustanowiony na terenie naszego kraju potencjał przemysłowy w obszarze techniki artylerii lufowej, co pozwoli na pozyskanie kompetencji serwisowych dla haubic K9A1 oraz docelowe uruchomienie krajowej produkcji haubic K9PL, w perspektywie od 2026 r., co przełoży się na polonizację łańcucha dostaw części zamiennych. Pozyskane w ramach umowy wykonawczej, zawartej 26 sierpnia 2022 r., pierwsze 212 haubic K9A1 w specyfikacji koreańskiej od samego początku będzie wyposażone w polskie systemy łączności oraz zintegrowany system zarządzania walką TOPAZ.

 Natomiast, szczegóły dotyczące pozyskania pozostałych 460 haubic K9PL i ich produkcji w Polsce stanowią obecnie przedmiot ustaleń pomiędzy stronami zaangażowanymi w realizację projektu i zostaną określone w stosownej umowie wykonawczej.

Zgodnie z planami Ministerstwa Obrony Narodowej, w ramach pilnego wzmocnienia struktur Wojska Polskiego systemami artyleryjskimi zdecydowano się na nawiązanie współpracy z Republiką Korei. 26 sierpnia 2022 roku zwarto kontrakt na dostawę 212 armatohaubic K9A1 – pierwszych 24 sztuk trafiło do Polski w grudniu. W przyszłości, w ramach współpracy przemysłowej, planuje się dostawę kolejnych 460 K9PL. Nie można wykluczyć, że w ramach kontynuacji współpracy Polska i Republika Korei będą wspólnie promować nową wersję armatohaubicy K9 na rynkach europejskich – dotychczas ten system artyleryjski został zakupiony (tylko w Europie) przez Estonię, Finlandię, Norwegię oraz Polskę. Obecnie krajowy przemysł obronny realizuje m.in. umowy na dostawy armatohaubic Krab, które (według aktualnego harmonogramu) będą produkowane przynajmniej do 2027 roku.