23 listopada, podczas konferencji na pokładzie zacumowanego w Oslo brytyjskiego lotniskowca HMS Queen Elizabeth (R 08), sekretarz obrony Wielkiej Brytanii wraz ze swoim norweskim odpowiednikiem poinformowali o kolejnym zacieśnianiu współpracy pomiędzy oboma krajami.

Wielka Brytania zamówi bowiem pociski przeciwokrętowe Kongsberg NSM w celu zastąpienia eksploatowanych obecnie a już całkowicie przestarzałych pocisków Boeing RGM-84D Harpoon Block 1C (GWS 60), które mają zostać ostatecznie wycofane z eksploatacji w 2023 roku.

Umowa ze stroną norweską jest wypełnieniem rozpisanego jeszcze w marcu 2019 roku programu pozyskania tymczasowego uzbrojenia ofensywnego I-SSGW (Interim Surface-to-Surface Guided Weapon), do czasu wprowadzania do eksploatacji docelowego hipersonicznego systemu rakietowego którym ma być opracowywany wspólnie z Francją FCASW (Future Cruise and Anti-Ship Weapon). Program zainicjowano w 2016 roku jednak prace znacznie spowolniły we wrześniu 2021 roku kiedy to strona Francuska wstrzymała współpracę w związku z wydarzeniami na antypodach i realizowanym tam paktem AUKUS (trójstronne porozumienie zawarte pomiędzy USA, Wielką Brytanią a Australią mające na celu pozyskanie przez ten ostatni kraj atomowych okrętów podwodnych w miejscu wybranych francuskich konwencjonalnych). Stąd też początkowo założony bardzo huraoptymistyczny termin pozyskania nowego uzbrojenia w 2028 roku zostanie przełożony co najmniej na pierwszą połowę lat 30’stych. Stosunkowo niewielki budżet I-SSGW liczący 200 mln GBP powinien wystarczyć na uzbrojenie łącznie 11 okrętów w tym fregat rakietowych typu 23 (Duke, 12 jednostek w służbie od 1991 roku) oraz niszczycieli typu 45 (Daring, 6 okrętów w służbie od 2009 roku). Widać zatem że nie wszystkie okręty utrzymają możliwości ofensywne po 2023 roku. Umowa ze stroną norweską zakłada że pierwsze trzy okręty zostaną przezbrojone w nowe pociski w przeciągu następnych 12 miesięcy. W ramach programu I-SSGW rozważano sześć pocisków z których dwa odpadły na samym początku (MBDA Exocet MM40 Block III oraz Boeing Harpoon Block II+) z powodu braku możliwości lotu z uwzględnieniem rzeźby terenu (TERCOM). Na polu „walki” pozostały: szwedzki Saab RBS-15 Mk4 Gungnir, izraelski IAI Sea Serpent, amerykański Lockheed Martin LRASM oraz norweski NSM.